Δεν έπρεπε καν να αρχίσει το παιχνίδι σε γήπεδο σαν αυτό. Να παιχτούν τα πέντε λεπτά της παράτασης. Γράφει ο Χρήστος Σούτος.

Όλα τριγύρω αλλάζουν και όλα τα ίδια μένουν. Αυτή την φορά στην μέση είναι το γυναικείο μπάσκετ. Στο παρελθόν, είτε το μακρινό, είτε το πιο πρόσφατο, ήταν το αντρικό, ήταν το βόλεϊ, ήταν το ποδόσφαιρο. Ο αθλητισμός στην χώρα μας, όταν ανακατεύονται οι δύο αιώνιοι, δεν μας αφήνει σε ησυχία. Βασικά υπάρχει θέμα όταν δεν κερδίζει η ομάδα μας. Πάντα φταίει κάποιος άλλος. Συνήθως το σύστημα, μια παράγκα, ο διαιτητής, ποτέ η ίδια η ομάδα και τα λάθη που έκανε η διοίκηση, ο προπονητής και οι παίκτες. Βέβαια εδώ στην περίπτωση των τελικών του γυναικείου πρωταθλήματος μπάσκετ, την βασική για να μην πω την μόνη ευθύνη έχει η Ομοσπονδία.

Ξεκινάμε από τα βασικά. Πρώτον δεν επιτρέπεται σε γήπεδα, που είναι το λιγότερο ακατάλληλα για αγώνες και μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο ως βοηθητικά, σαν αυτό του Ολυμπιακού, να διεξάγονται επίσημοι αγώνες. Πόσο δεν μάλλον τελικοί για τον τίτλο του πρωταθλητή. Πείτε μου ειλικρινά, που αλλού στον κόσμο δεν υπάρχει τεχνική κάλυψη επαρκής για να δουν οι διαιτητές μια οριακή φάση και να αναγκάζονται να καταφεύγουν σε μετάδοση, ο Θεός να την κάνει, μέσω live streaming; Πείτε μου ειλικρινά, που αλλού στον κόσμο δεν υπάρχει το ειδικό φωτεινό πλαίσιο στο ταμπλό που ανάβει με την λήξη του χρόνου και βοηθά να κατανοήσει κάποιος ευκολότερα το τέλος μιας επίθεσης; Πείτε μου ειλικρινά, που αλλού στον κόσμο σε ματς κεκλεισμένων των θυρών και μάλιστα εν καιρώ πανδημίας υπάρχουν οπαδοί στις κερκίδες και βρίζουν τις παίκτριες; Πουθενά θα σας πω εγώ. Ειδικά το τελευταίο δεν αφορά μόνο το μπάσκετ. Ακόμα και στο πιο επαγγελματικό πρωτάθλημα που έχουμε, αυτό της Superleague, τα ίδια και χειρότερα γίνονται.

Φθάνουμε λοιπόν και στα της ένστασης. Τι να πει κανείς; Οι παίκτριες, οι προπονητές και οι φίλαθλοι γνώριζαν ότι σήμερα έχει ματς. Ε και τι με αυτό; Η Ομοσπονδία αποφάσισε να βγάλει την ουρά της απέξω, να περιμένει την απόφαση της ΚΕΔ και μετά να αναβάλει το παιχνίδι. Αποτέλεσμα να φθάσουμε την μέρα διεξαγωγής του αγώνα και να γίνει τελικά πράξη η αναβολή μόλις λίγες ώρες πριν το τζάμπολ. Οι παίκτριες του Ολυμπιακού πήγαιναν στο ΣΕΦ για να φύγουν και ειδοποιήθηκαν να γυρίσουν στα σπίτια τους. Ντροπή και μόνο για την Ομοσπονδία.

Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος πρέπει να καταλάβει ότι πια μόνο κακό προκαλεί αυτή η κατάσταση στο μπάσκετ. Όχι γιατί φωνάζει ο Ολυμπιακός, αλλά γιατί συνολικά το άθλημα πάει προς τον γκρεμό. Η επίσημη αγαπημένη βρίσκεται εδώ και καιρό στον αυτόματο πιλότο. Το πρωτάθλημα φθίνει συνεχώς σε ποιότητα και ανταγωνιστικότητα. Δεν έχει να κάνει μόνο με την απουσία του Ολυμπιακού. Η πτώση είναι προς όλες τις κατευθύνσεις. Ακόμα και αν οι ερυθρόλευκοι ήταν στην Α1 η μάχη πάλι θα αφορούσε τους δύο και τίποτε άλλο. Η απόφαση τους να υποβιβαστούν στην Α2 απλά έκανε ευκολότερο το έργο για τους πράσινους.

Πάμε τώρα και στο τι θα μπορούσε να γίνει. Μιλάμε πάντα μετά το ματς και όχι πριν, όπου τα πράγματα είναι πιο απλά, αφού δεν έπρεπε καν να αρχίσει το παιχνίδι σε γήπεδο σαν αυτό. Δυστυχώς η σολομώντεια λύση. Να παιχτούν τα πέντε λεπτά της παράτασης. Οι παλινωδίες των τριών διαιτητών, το “μπερδεμένο” φύλλο αγώνα, η κίνησή τους να συμβουλευτούν ένα βίντεο παραγωγής του γηπεδούχου και χωρίς τις κατάλληλες τεχνικές προδιαγραφές δεν επιτρέπουν ασφαλή συμπεράσματα για το τι γίνεται στη φάση. Αυτά τα περί ακούσματος της κόρνας και τα λοιπά συναφή είναι αστειότητες. Σε μια εποχή που η τεχνολογία επιτρέπει να δούμε και τα δέκατα των δευτερολέπτων, εμείς τρέχουμε να συμβουλευτούμε το…. YouTube. Γέλιο και προβληματισμός.