Για την ΑΕΚ όμως, το ζητούμενο στον φετινό μεταγραφικό σχεδιασμό, δεν ήταν μόνο να βρει αυτό που της έλλειπε στη μεσαία και επιθετική της γραμμή. Έπρεπε να φτιάξει και την ανασταλτική της λειτουργία. Γράφει ο Κώστας Τσίλης.

Είναι δεδομένο πως η ΑΕΚ από την μέση και μπροστά, είναι πλέον φορτωμένη με ποιότητα και με επιλογές. Πιθανότητα να είναι πιο πλήρης, ακόμα και από τη σεζόν που πήρε το πρωτάθλημα. Σίγουρα έχει μια πολύ πιο ορθολογική κατανομή επιλογών, με βάση τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά των ποδοσφαιριστών του ρόστερ. Και σίγουρα έχει ποιότητα, που δεδομένα θα μπορεί να δίνει λύσεις απέναντι σε κάθε αντίπαλο και κάθε αμυντικό πλάνο.

Για την ΑΕΚ όμως, το ζητούμενο στον φετινό μεταγραφικό σχεδιασμό, δεν ήταν μόνο να βρει αυτό που της έλλειπε στη μεσαία και επιθετική της γραμμή. Έπρεπε να φτιάξει και την ανασταλτική της λειτουργία. Και να το κάνει δραστικά. Το ακούω αυτό το «ΑΕΚ σημαίνει επίθεση». Θα μου επιτρέψετε να σημειώσω, πως το πρωτάθλημα πριν από δυο χρόνια, η ΑΕΚ το πήρε έχοντας ως βάση την στιβαρή αμυντική της λειτουργία. Θα θυμίσω πως το 2005 που είχε αγγίξει και πάλι τον τίτλο, το έκανε με το περιβόητο «μισό – μηδέν» του Σάντος. Ενώ αν το 2008 λειτουργούσε λίγο καλύτερα στο ανασταλτικό κομμάτι, ίσως καμιά υπόθεση Βάλνερ να μην μπορούσε να την κλέψει τον τίτλο.

Επίσης έχει μεγάλη σημασία να θυμηθούμε λίγο την περυσινή σεζόν. Το μεγαλύτερο πρόβλημα της ΑΕΚ, δεν ήταν ότι δυσκολευόταν να βρει τον δρόμο προς τα αντίπαλα δίχτυα. Που κάποιες φορές συνέβαινε κι αυτό. Το μεγάλο ζήτημα ήταν η ανασταλτική λειτουργία. Μέχρι να αναλάβει ο Καρέρα, ήταν παιδική χαρά η άμυνα της ΑΕΚ. Αλλά και από τότε που πήρε την ομάδα ο Ιταλός και κάπως συμμαζεύτηκε το πράγμα, το πρόβλημα δεν λύθηκε. Μην ξεχνάτε πως η ΑΕΚ δέχθηκε δυο γκολ στην ρεβάνς του ημιτελικού του κυπέλλου. Και στα πλέι οφ, ήταν ελάχιστα τα ματς που κράτησε το μηδέν.

Η ανασταλτική λειτουργία δεν είναι μόνο ζήτημα δουλειάς στην προπόνηση, αλλά και ζήτημα προσώπων. Η ΑΕΚ πέρυσι είχε τον Τσιγκρίνσκι, είχε τον Βράνιες, είχε τον Σβάρνα και είχε και τον Οικονόμου. Ιδιαίτερη ανάλυση σε ατομική κριτική για τα πεπραγμένα τους, δεν έχει νόημα. Αυτό που έχει σημασία, είναι πως οι δυο εξ αυτών αποτελούν παρελθόν. Και αντικαταστάθηκαν από τον Νεντελτσεάρου και από τον Χνιντ. Με βάση τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά του, ο Τυνήσιος ήρθε για να καλύψει το κενό του Βράνιες. Είναι ένας αμυντικός πολύ δυναμικός, αθλητικός και μάλιστα με σωματοδομή τέτοια, που του επιτρέπει να αποκτά πλεονέκτημα στον «αέρα», χωρίς καν να χρειάζεται την αλτικότητα του Βράνιες. Σίγουρα ακόμα δεν είναι έτοιμος να γίνει τόσο αποτελεσματικός, όσο ήταν ο Βράνιες. Θέλει χρόνο για να κοντρολάρει λίγο και τον ενθουσιασμό του και τον δυναμισμό του και όλα αυτά να τα προσαρμόσει σε δεδομένα ελληνικού και όχι τυνησιακού πρωταθλήματος.

Από την άλλη μεριά, ο Νεντελτσεάρου δεν ήρθε για να καλύψει το κενό του Οικονόμου. Δεν έψαχνε άλλωστε αυτό η ΑΕΚ, στην μεταγραφική αγορά. Ο «Νέντε» ήρθε για να μπορέσει να πάρει στο κέντρο της άμυνας τον ρόλο του Τσιγκρίνσκι. Φυσικά και ο Τσίγκρι δεν θα πάει στο περιθώριο. Αλίμονο. Απλώς η περίπτωση του Ουκρανού, απαιτεί ειδική διαχείριση. Το ξέρει ο Καρέρα, το ξέρει και ο ίδιος ο ποδοσφαιριστής. Η ΑΕΚ έχει απόλυτη ανάγκη στην ανασταλτική της λειτουργία, έναν στόπερ σαν τον Τσιγκρίνσκι. Γι αυτό και όταν θα γίνεται αυτή η διαχείριση με τον Ουκρανό, αυτόν τον ρόλο θα πρέπει να τον έχει ο Νεντελτσεάρου. Και είναι ζωτικής σημασίας για την ΑΕΚ, να μπορέσει ο «Νέντε» να ανταποκριθεί σωστά σ’ αυτόν τον ρόλο.

Αυτό είναι ίσως το πιο κρίσιμο στοίχημα της φετινής ΑΕΚ. Να μπορέσει ο Ρουμάνος κεντρικός αμυντικός, να δώσει στην ανασταλτική λειτουργία και γενικώς στο παιχνίδι της ομάδας, όσα δίνει ο Τσιγκρίνσκι όχι απλώς όταν είναι παρών στην ενδεκάδα, αλλά όταν είναι καλά. Θυμίζω πως τη σεζόν που η ΑΕΚ κατέκτησε το πρωτάθλημα, η πληθωρική παρουσία του Τσίγκρι στο κέντρο της άμυνας, ήταν από τα «κλειδιά». Άλλωστε μπορεί πάντα όλοι να μνημονεύουν εκείνο το νικητήριο γκολ του Γιακουμάκη στο Καραϊσκάκη, ως μισό πρωτάθλημα. Όμως δεν πρέπει κανείς να ξεχνάει πως τον δρόμο για την ολική ανατροπή, είχε ανοίξει με το γκολ της ισοφάρισης ο Τσιγκρίνσκι.

Προφανώς και είναι βασικό ερώτημα, αν μπορεί ο Νέντε να μπει στην παπούτσια του Τσίγκρι. Όσοι έχουν δει τον 25χρονο στόπερ να αγωνίζεται, λένε πως τα διαθέτει αυτά τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά. Παίζει δηλαδή με το μυαλό του και ξέρει και τι να κάνει με την μπάλα στα πόδια του, σε κτίσιμο επιθέσεων από τα μετόπισθεν. Επίσης είναι ένας κεντρικός αμυντικός που, όπως και στην περίπτωση του Χνιντ, τον βοηθά πολύ η σωματοδομή του να δεσπόζει μέσα στις δυο περιοχές. Από τα 190 εκατοστά βλέπει τον κόσμο ο Ρουμάνος. Και μεταξύ άλλων, επιτέλους η ΑΕΚ έχει αποκτήσει ύψος ως ομάδα και είναι κάτι που θα βοηθήσει ώστε να μην καρδιοκτυπά σε κάθε στατική φάση του αντιπάλου. Όπως για παράδειγμα έγινε στο Περιστέρι και το ματς με τον Ατρόμητο, την προηγούμενη εβδομάδα.

Ο Νέντε θα πάρει πολλά ματς ως βασικός φέτος. Τουλάχιστον αυτό είναι το πλάνο. Θα πάρει και ηγετικό ρόλο στην άμυνα. Και είναι ένα μεγάλο στοίχημα να μπορέσει να ανταποκριθεί σ’ αυτό. Όπως και έχει μεγάλη σημασία, να βρει «χημεία» με τους «παρτενέρ» του στο κέντρο της άμυνας. Στο φιλικό του Σαββάτου με τον Ιωνικό, «κούμπωσε» καλά με τον Χνιντ. Αλλά χωρίς ο αντίπαλος να τους βάλει μεγάλη πίεση. Θα παίξει πάντως ο Νέντε και με τον Χνιντ και με τον Σβάρνα. Πιθανότατα να υπάρξουν και ματς που θα είναι δίδυμο με τον Τσιγκρίνσκι. Και το σίγουρο είναι πως, με τις ποιοτικές λύσεις που έχει προσθέσει στο ρόστερ στα χαφ και στην επίθεση, αν στην ΑΕΚ βγει και η περίπτωση του Νεντελτσεάρου στα στόπερ, τότε θα αυξηθούν κατακόρυφα και οι πιθανότητες να πετύχει τους στόχους της.