Ο ευκολότερος στόχος για τον εξακοντισμό των βελών της ευθύνης για την ήττα στο «Ντραγκάο» είναι ο αδιαφιλονίκητος μοιραίος της βραδιάς, ο οποίος προς τιμή του άλλωστε, είχε την ευθυκρισία να αναλάβει τις ευθύνες της πράξης του, αναδεικνύοντας τον εαυτό του ως το «τιμώμενο πρόσωπο» του ματς με βραβείο… όχι βέβαια Oscar, αλλά βατόμουρο!
Επομένως δεν θα σταθώ στον βασικό υπαίτιο-εκκίνησης της μοιραίας φάσης του 11ου λεπτού που καθορίζει εν πολλοίς την πορεία του αγώνα του Ολυμπιακού ως την τελική αρνητική έκβαση.
Ο Ανδρέας Μπουχαλάκης «εγκληματεί» και για μένα, να μου επιτρέψετε να οργίζομαι όταν βλέπω την άνεση να ξεχειλίζει από άνεση η αμυντική γραμμή και να αλλάζουν πασίτσες ο Σα με τον Σεμέδο πρώτα, ώσπου να πάει η μπάλα στον Μπουχαλάκη και να κάνει τη γκάφα που πλήρωσαν οι ερυθρόλευκοι με τζάμπα ήττα εν τέλει!
Αρχή ενός παιχνιδιού, ένας λόγος παραπάνω εκτός έδρας και χωρίς να είσαι το φαβορί της βραδιάς, δεν παίζεις ποτέ σαν σε προπόνηση.
Για τους παίκτες του Ολυμπιακού με το αποδεδειγμένα αναβαθμισμένο, ευρωπαϊκό επίπεδο, είναι ασυγχώρητες οι περιττές ενέργειες, τα περιττά «φιογκάκια-κορδελάκια» στην άμυνα! Παίζεις αναίτια με τη φωτιά!
Κύριε Μπουχαλάκη, μία-δύο-τρεις, παιχνίδι με… φάτσα το δικό σου τέρμα, τον συμπαίκτη-γκολκίπερ σου και την αμυντική γραμμή σου και όχι τη νορμάλ οργάνωση επίθεσης, με κατεύθυνση την πλευρά του αντιπάλου στο γήπεδο, ως πρώτος παραλήπτης μπάλας από πίσω, κάποια στιγμή, θα διαπραχθεί το μέγα λάθος. Και θα είναι αδιόρθωτο…
Επίσης, δεν θυμάμαι νομίζω ματς, που ο συγκεκριμένος παίκτης δεν θα υποπέσει σε ένα, έστω (και τουλάχιστον) σφάλμα μεταβίβασης, το οποίο θα προξενήσει κινδύνους στα ερυθρόλευκα μετόπισθεν.
Αν όμως στο ελληνικό πρωτάθλημα, είτε από ανικανότητα των αντιπάλων των πρωταθλητών Ελλάδας, είτε από τύχη, μπορεί να αποφευχθεί το γκολ, στην Ευρώπη τέτοιου είδους γκέλες είναι συχνά απροσπέλαστες και ασυγχώρητες.
Ο Ολυμπιακός του ChampionsLeague το γνωρίζει πια… χαρτί και καλαμάρι αυτό και ως εκ τούτου έχει αλλάξει επίπεδο.Διαθέτει την εμπειρία,είναι άλλης κλάσης εν συγκρίσει με οποιαδήποτε ελληνική ομάδα και από πολλές ακόμα στην κοινωνία των Ομίλων της διοργάνωσης…
Αλλά εντάξει, πέρασα κι εγώ ένα… χεράκι τον Ηρακλειώτη αρχηγό του Ολυμπιακού, για τον οποίο οφείλω, πάντως να πω, ότι είναι μπαλαδόρος, καλός χειριστής, κάνει πολλή δουλειά στα παιχνίδια γεμίζοντας νευραλγικά σημεία στο κέντρο και έχει εργαστεί σκληρά για να πάρει θέση βασικού και να χαίρει της τόσης εκτίμησης του προπονητή του. Άρα δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι κι αυτή τη σεζόν προβάλλει ως αναντικατάστατος στην 11άδα του Μαρτίνς.
Επιβάλλεται όμως κάποια στιγμή να διορθώσει τα κακώς κείμενα του ποδοσφαιρικού χαρακτήρα του για να ολοκληρωθεί άλλωστε και ως αρχηγός του Ολυμπιακού! Θα γυρίσει ο Καμαρά, ήρθε ο Εμβιλά, άρχισε κι ο Πέπε να παίρνει λεπτά συμμετοχής, θα είναι σκληρός ο συναγωνισμός (και) γι’ αυτόν τους επόμενους μήνες…
Τώρα, οι ερυθρόλευκοι ηττήθηκαν από την Πόρτο, πράγματι κατά κύριο λόγο από την απερισκεψία στην αρχή του ματς και αναγκάστηκαν σε όλο το υπόλοιπο του να κυνηγάνε στο σκορ τους «Δράκους». Με 0-0 αντί για 1-0 υπέρ της Πόρτο τόσο νωρίς, θα είχαμε δει «άλλο» παιχνίδι.
Παρόλα αυτά ο Ολυμπιακός στάθηκε εξαιρετικά στο β’ μέρος και έκανε φάσεις για την ισοφάριση. Δεν πέτυχε γκολ και έχασε. Για να καταξιωθείς ως «μεγάλος» στην Ευρώπη πρέπει να έχεις συνέχεια στα αποτελέσματα.
Σ’ αυτούς τους αγώνες, ειδικά εκτός έδρας, με αντιπάλους τόσο ποιοτικούς σαν την Πόρτο, οι κλασικές ευκαιρίες που σου παρουσιάζονται δεν είναι περισσότερες της μιας παλάμης.
Πρέπει να μάθεις να τις εκμεταλλεύεσαι. Έτσι θα πάψεις (απλά) να ονειρεύεσαι. Θα εκπληρώνεις όνειρα…