Άργησε αλλά έκανε το θαύμα του. Αν φύγει από τον Ολυμπιακό θα έχουμε να θυμόμαστε το απίθανο γκολ του Ρόνι Λόπεζ. Γράφει ο Κώστας Σαμοθράκης.

Είναι αρκετή μια φάση, μια ενέργεια για να κρίνεις ένα ποδοσφαιριστή που έχει παίξει μόλις δέκα λεπτά και να τον ανακηρύξεις κορυφαίο του αγώνα; Αν είναι ο Ρόνι Λόπεζ, ναι. Γιατί ο Πορτογάλος όχι μόνο χάρισε με ένα απίθανο γκολ τη νίκη στον Ολυμπιακό, σε ένα σημείο που όλα έδειχναν χαμένα και η ισοπαλία είχε αρχίσει να φαίνεται ορατή, αλλά με δυο τρεις κινήσεις του μας συστήθηκε όπως τον ξέραμε από την Σεβίλλη. Αναρωτιόμαστε πως είναι δυνατόν αυτός ο παίκτης να μην μπορεί να είναι βασικός στον Ολυμπιακό.

Είναι αυτοί οι αριστεροπόδαροι που με ξετρελαίνουν και οι εμπνεύσεις της στιγμής που ξεσηκώνουν την εξέδρα. Όπως έγινε τη Κυριακή το απόγευμα στο γήπεδο Καραϊσκάκη. Τη πρώτη φορά ο Λοντίγκιν σε μια ανάλογη φάση έδιωξε την μπάλα που πήγαινε να καρφωθεί στο γάμα. Αλλά αυτό το δεύτερο σουτ στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων ήταν για Όσκαρ.

Πως λέμε «συστημένο», κάπως έτσι…. Με τον τρόπο που πήγε η μπάλα στη αντίθετη γωνία, τα φάλτσα που είχε και το πως δεν σκέφτηκε ο Ρόνι να κάνει τίποτα άλλο από το να σουτάρει με τη μία. Αν θέλουμε να θυμόμαστε κάτι από το ματς της Κυριακής είναι το πρώτο 45λεπτο. Την έμπνευση του Πορτογάλου σε ένα χρονικό σημείο που μόνο μεγάλοι παίκτες μπορούν να κάνουν αυτή την ενέργεια. Και αν τελικά αποχωρήσει το καλοκαίρι από τον Πειραιά (κάτι που δείχνει το πιο πιθανό) θα έχουμε να θυμόμαστε αυτό το υπέροχο γκολ. Που είχε την σφραγίδα του.

Η ομάδα χρειάζεται πολλά πράγματα ακόμα

Το μαγικό σου το αριστερό ρε Ρόνι ήταν όλα τα λεφτά στο παιχνίδι με τα Γιάννενα για ένα Ολυμπιακό που έδειχνε να είναι «θολωμένος» στα τελευταία λεπτά μετά το γκολ της ισοφάρισης του ΠΑΣ, από τι άλλο, την αδράνεια της άμυνας. Αν καταφέρει ο Ολυμπιακός να κρατήσει ανέπαφη την εστία του για ένα παιχνίδι φέτος θα το κάνουμε ολόκληρο θέμα και θα το συζητάμε για μέρες….

Η εμφάνιση στο πρώτο ημίχρονο ήταν πολύ καλή και αυτό είχε να κάνει με το σύστημα που επέλεξε ο Μαρτίνς. Δηλαδή το 4-2-3-1, που ήταν πολύ πιο λειτουργικό και αυτό φάνηκε από τα δυο γκολ. Αλλά και την δημιουργία φάσεων και καλή κυκλοφορία της μπάλας. Όμως εκεί που λέγαμε ότι επιτέλους βλέπουμε για πρώτη φορά φέτος έναν καλό Ολυμπιακό, να πάλι τα ίδια, με ατομικά λάθη, επιπολαιότητες και το παιχνίδι να το αφήσουμε και πάλι στην τύχη του.

Ευτυχώς ο Λόπεζ είχε αυτή την απίθανη έμπνευση και έδωσε τη νίκη. Αλλά και περιόρισε τις «μουρμούρες» και τα σύννεφα που είχαν αρχίσει να εμφανίζονται επάνω από τον φαληρικό ουρανό. Η νίκη μετράει. Αλλά η ομάδα χρειάζεται πολλά πράγματα ακόμα, γιατί υπάρχουν στιγμές που προκαλεί εκνευρισμό στην εξέδρα και όχι άδικα. Προφανώς και θα διορθωθούν μετά το τέλος της σαιζόν, αλλά μέχρι τη φιέστα τι κάνουμε;