Άνθεα Κούρου
Ο Αλέξανδρος Πασχαλάκης παραχώρησε δηλώσεις για το βραβείο που πήρε και αποχαιρέτησε τον ΠΑΟΚ, στον οποίο έμεινε για πολλά χρόνια.
Ο Αλέξανδρος Πασχαλάκης ψηφίστηκε από τους συμπαίκτες του ως ο καλύτερος παίκτης της σεζόν που πέρασε για τον ΠΑΟΚ. Έτσι ο Έλληνα γκολκίπερ μίλησε στο PAOK TV και έκανε αναδρομή στην καριέρα του.
«Τα αποδυτήρια όλη αυτή τη διαδρομή που κάνεις μέχρι να βγεις έξω».
«Νομίζω ότι θέλοντας κ μη, αυτή η εμπειρία όλα αυτά τα χρόνια σε εξελίσσουν σαν άνθρωπο και ποδοσφαιριστή. Όπως ειπα και τις προηγούμενες μέρες νιώθω ότι ήρθα ένα μικρό παιδάκι που δεν ήξερε που ερχόταν και τι του γινόταν και φεύγω άντρας γεμάτος εμπειρίες όμορφες στιγμές που με άλλαξαν σαν άνθρωπο και δεν μπορώ παρά να μην θεωρήσω τον εαυτό μου τυχερό όλα αυτά τα χρόνια».
«Σίγουρα δεν καταλαβαίνεις, είμαι ένας άνθρωπος που προσπαθώ να εξελίσσομαι κάθε μέρα, αυτήν δεν την καταλάβαινες, είναι σαν τα μωρά που οι μαμάδες δεν βλέπουν πόσο μεγάλωσε το παιδί τους. Θεωρώ οτι είναι τρομερές οι εικόνες μου και πολλές σε σύντομο χρονικό διάστημα, μέσα σε πέντε χρόνια έζησα κάτι που άλλοι θα ζούσαν σε δέκα. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό και ευγνώμων».
«Είμαι ένας άνθρωπος που ζει την καθημερινότητα στα άκρα είτε αρνητικά είτε θετικά. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια στιγμή γιατι εχω πάρα πολλές έντονες στιγμές με την ομάδα, έτσι είναι ο χαρακτήρας μου να ζω την κάθε στιγμή στα άκρα».
«Ότι συμβαίνει στην ζωή μου και άσχημα να είναι το αντιμετωπίζω με θετική ενέργεια σαν εξέλιξη, σαν μάθημα ώστε να γίνω καλύτερος. Ακόμα και για τις δύσκολες στιγμές νιώθω ευγνώμων εξάλλου στην πίεση φτιάχνονται τα διαμάντια».
«Έτσι είναι ο χώρος του ποδοσφαίρου έρχονται πρόσωπα φεύγουν άλλα, πιστεύω ότι αυτό που εχει σημασία είναι οι ποδοσφαιριστές να αφήνουν παρακαταθήκη, αυτός είναι ο στόχος».
«Κλείσαμε έναν πολύ όμορφο κύκλο με τρομερές εμπειρίες και τρόπαια. Δίνω πολύ βαρύτητα και βάση στην πορεία αλλά αυτό που μένει στο τέλος είναι τα τρόπαια. Σε ανθρώπινο επίπεδο είναι η εξέλιξη, τώρα κάνω την αυτοκριτική μου. Βλέπω πως ήμουν και πως έγινα, είναι μεγάλο σχολείο ο ΠΑΟΚ, οικογένειά μου πλέον».
«Είναι οι προκλήσεις που έρχονται στη ζωή και πρέπει να δεις τις δυνατότητες σου. Είναι σαν τα παιδιά που πρέπει να φύγουν απ’ την ζεστασιά της οικογένειας. Νιώθω έτοιμος για το επόμενο βήμα, αν αυτό θα πάει καλά θα δείξει».
«Έξι μήνες πριν τελειώσει το συμβόλαιό μου έκανα κάποιες σκέψεις. Ζούσα κάθε ματς σαν είναι το τελευταίο έδινα τον καλύτερο μου εαυτό ξέροντας ότι εφόσον λήγει το συμβόλαιο μου μετά από τόσο μεγάλο διαστήματα ήταν ωραίο να κάνω το επόμενο βήμα. Δεν είχα την δυνατότητα να σκεφτώ γιατί αγωνιζόμασταν ανα 3-4 μέρες και δεν ήθελα. Τώρα θα κάτσω να σκεφτώ να δω τις προτάσεις».
«Φεύγω φουλ γεμάτος, είχα στιγμές των άκρων είτε θετικές είτε αρνητικές. Δεν θα άλλαζα τίποτα. Δεν έχω συνειδητοποιήσει τί γίνεται. Θα το καταλάβω όταν φύγω απ’ αυτήν την πανέμορφη πόλη και πραγματικά θα μου λείψει».
«Δεν έχω καταλάβει τι θα γίνει. Είναι πολλά απ’ αυτά που θα μου λείψουν. Πιο πολύ όμως η στιγμή που βγαίνουμε στο γήπεδο δίνουμε τον όρκο και ετοιμαζόμαστε για μάχη»
«Δεν το πίστευε κανείς με έχουν συνδυάσει με τον ΠΑΟΚ. Άρχισαν να καταλαβαίνουν τι γίνεται πριν περίπου δυο μήνες που δεν είχα υπογράψει νέο συμβόλαιο δεν είχε γίνει τίποτα. Κάποια στιγμή όλα τελειώνουν, είναι μια μικρογραφία της ζωής».
«Ο πρόεδρος είναι μια πατρική φιγούρα, που κάθε φορά που τον βλέπεις θέλεις απλά να σου διηγηθεί μια ιστορία, νιώθω πολύ ευγνώμον για αυτόν τον άνθρωπο, μας έδωσε πολύ αγάπη, μας έχει σαν παιδιά του. Μας βοήθησε πάρα πολύ, μας έδωσε κίνητρα και όλη την αγάπη που έχει για αυτή την ομάδα, δεν μπορείς να μην την ανταποδώσεις στο γήπεδο».
«Την βίωσα σα να είναι η τελευταία μου σεζόν, ήθελα να ρουφάω την κάθε στιγμή, αυτή θεωρώ ότι ήταν και η καλύτερη σεζόν μου στον ΠΑΟΚ».
«Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανταμοιβή απ’ το να σε πιστεύει η οικογένεια σου, αν δεν καταφέρεις να κερδίσεις προπονητές συμπαίκτες γενικά όλο τον οργανισμό είναι αλλιώς».
«Ευχαριστώ για ότι έχουμε περάσει μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου. Σας εύχομαι ότι καλύτερο, πλέον θα σας παρακολουθώ σαν οπαδός και θα τα ακούτε από εμένα φυσικά…»