Πριν το ντέρμπι λέγαμε ότι το 3 στα 3 εντός έδρας είναι η μοναδική συνθήκη που οδηγεί στην επιστροφή στην Ευρώπη. Το πρώτο και ίσως δυσκολότερο βήμα έγινε. Γράφει ο Χρήστος Σούτος.

Τρία ολόκληρα παιχνίδια. Έξι ημίχρονα αν προτιμάτε. Διακόσια εβδομήντα λεπτά, χωρίς να υπολογίζονται οι καθυστερήσεις, που ο Παναθηναϊκός φέτος δεν έχει δεχθεί γκολ από τον Ολυμπιακό. Τυχαίο σίγουρα δεν είναι. Χρειάζεται τύχη για να συμβεί κάτι τέτοιο; Σαφέστατα και ναι.

Την Κυριακή το βράδυ, όμως, η αμυντική προσήλωση ήταν εξαιρετική απ’ όλους και οι ερυθρόλευκοι άνευροι, άοσμοι και άχρωμοι. Άρα; Στο τρίτο ραντεβού των δύο τους την τρέχουσα σεζόν ο Παναθηναϊκός κέρδισε δίκαια, γιατί ήταν καλύτερος, γιατί ήταν πιο αποφασιστικός, γιατί το ήθελε περισσότερο και γιατί ο Ολυμπιακός συνεχίζει να είναι τόσο μέτριος που προκαλεί εντύπωση.

Γεμάτο πρώτο ημίχρονο

Το πρώτο μέρος ήταν και το καλύτερο. Οι δυο τους μπήκαν δυνατά και προσπάθησαν να πετύχουν γκολ. Οι πράσινοι με διαρκή κίνηση των τριών παικτών της επίθεσης και του Γκατσίνοβιτς και οι ερυθρόλευκοι με γρήγορη μετάβαση από την άμυνα στην επίθεση κλέβοντας μπάλες. Ο Αϊτόρ έχασε μια σπουδαία ευκαιρία, ο Μασούρας έβαλε γκολ από αντικανονική θέση και μετά σταδιακά ο ρυθμός έπεσε.

Ο Παναθηναϊκός κέρδιζε συνεχώς κόρνερ, αλλά αποτέλεσμα ουδέν. Όλα αυτά μέχρι το 42′. Εκεί οι Γκατσίνοβιτς και Κώτσιρας έβαλαν στη μέση την άμυνα του Ολυμπιακού και ο Αϊτόρ με ωραίο πλασέ άνοιξε το σκορ. Το πρώτο ημίχρονο είχε νικητή την ομάδα που το έψαξε πιο πολύ, που το ζήτησε πιο ορθολογικά και που είχε ξεκάθαρο πλάνο.

Το δεύτερο μέρος ήταν σκληρό και χωρίς θέαμα

Οι περισσότεροι θα περίμεναν στο δεύτερο ημίχρονο την αντίδραση της ομάδας του Πέδρο Μαρτίνς. Η αλλαγή του Ελ Αραμπί με τον Τικίνιο δεν έφερε κάτι διαφορετικό, ούτε και οι μαζεμένες αλλαγές πριν την συμπλήρωση της μιας ώρας παιχνιδιού. Οι Φορτούνης, Μπουχαλάκης και Βαλμπουενά δεν βοήθησαν την ανάπτυξη των φιλοξενουμένων. Ο τραυματισμός του Γάλλου στράβωσε και άλλο το κλίμα, ενώ και ο αντικαταστάτης του, ο Καρβάλιο, δεν έδωσε κάτι.

Οι παίκτες του Ιβάν Γιοβάνοβιτς κράτησαν σχετικά εύκολα το μηδέν πίσω και έφτασαν σε μια σπουδαία νίκη. Η μάχη για το ευρωπαϊκό εισιτήριο περνάει από την Λεωφόρο και αυτό το ξέρουν καλύτερα από όλους οι πράσινοι.

Κακός διαιτητής έχασε τον έλεγχο

Ο ρέφερι από το Μαυροβούνιο ήταν κακός. Στην προσπάθεια του να μην σφυρίζει πολύ και κόψει το ρυθμό του ματς, άφησε πολλά και σκληρά μαρκαρίσματα και από τις δύο πλευρές. Μοιραία όταν το παιχνίδι σκλήρυνε οι αποφάσεις του σήκωσαν πολλές διαμαρτυρίες. Ελέγχεται για την φάση του Σωκράτη με τον Αλεξανδρόπουλο, όπου υπάρχει τόσο κράτημα όσο και χτύπημα με το πόδι από τον αμυντικό του Ολυμπιακού.

Ο Νταμπάνοβιτς πρέπει να αισθάνεται τυχερός που δεν τίναξε το ματς στον αέρα. Δεν κιτρίνισε παίκτες όταν έπρεπε και επέτρεψε στον Παπασταθόπουλο να προκαλεί με τον τρόπο και τις αντιδράσεις του τον κόσμο. Δυστυχώς η κερκίδα “τσίμπησε” και λίγο έλειψε να είχαμε θέματα με ορισμένους ανεγκέφαλους. Ο πρώην διεθνής αμυντικός παίζει πλέον περισσότερο με το στόμα και τα χέρια παρά με τα πόδια.

Νίκη χρυσάφι αρκεί να…

Η μεγάλη επιτυχία του Παναθηναϊκού, εκτός από το γόητρο, δίνει και σημαντικά βαθμολογικά οφέλη. Οι πράσινοι έμειναν κοντά στην τρίτη θέση, που οδηγεί σίγουρα στην Ευρώπη, έβαλαν πίεση στην ΑΕΚ για νίκη στους Ζωσιμάδες και πλέον περιμένουν τον Άρη για την μητέρα των μαχών μετά το Πάσχα. Για να έχει αξία η νίκη στο ντέρμπι πρέπει να έχει και την ανάλογη συνέχεια. Δύο νίκες στην Λεωφόρο με Άρη και ΠΑΣ Γιάννινα είναι απαραίτητες για την διεκδίκηση ευρωπαϊκού εισιτηρίου.

Την Τετάρτη έρχεται η ώρα του Κυπέλλου. Η Λαμία είναι ο αντίπαλος, αλλά μόνο αν οι παίκτες του Γιοβάνοβιτς το “θελήσουν” θα έχουν θέματα. Η ομάδα του Φέστα τρέχει και δεν φτάνει μετά και τη νέα αποτυχία στο ματς με τον Ιωνικό, οπότε το Κύπελλο μάλλον μπαίνει σε δεύτερη μοίρα. Ο Παναθηναϊκός αν είναι σοβαρός μπορεί από το βράδυ της Τετάρτης να πανηγυρίσει την πρόκριση του σε έναν τελικό μετά από οκτώ ολόκληρα χρόνια.