Ετούτος ο αθεόφοβος ο Μαρτίνς λίγο έλειψε να καταφέρει να… τετραγωνίσει τον κύκλο, με την απαράμιλλη συνέπεια λογικής με την οποία κινήθηκε στον καταρτισμό του ευρωπαϊκού καταλόγου ονομάτων για τους φετινούς Ομίλους! Η… Θέμις να ήτανε, τόση ακρίβεια στην απονομή δικαιοσύνης δεν θα παρουσίαζε! Δεν είναι βέβαια μόνο το δίκαιο, η κοπή του καρπουζιού στη μέση χωρίς να περισσεύουν χιλιοστά… Είναι και η ουσία του πράγματος, τα καλά και συμφέροντα για την ομάδα, σύμφωνα με έναν ορθολογικό σχεδιασμό αντιμετώπισης των νέων ερυθρόλευκων προκλήσεων στο Champions League.
Εύκολα αντιλαμβάνεται ο καθένας, χωρίς να βρίσκεται στη δύσκολη θέση του Πορτογάλου προπονητή, ότι η σπαζοκεφαλιά των προσθαφαιρέσεων στη λίστα του Ολυμπιακού, είναι ένα πολύ ιδιαίτερο, δισεπίλυτο πρόβλημα. Φαινομενικά – πάντοτε ισχύει αυτό γιατί όλοι και κάθε απόφαση κρίνονται εκ του αποτελέσματος – ο Πέδρο Μαρτίνς δεν άφησε απορίες και ερωτηματικά για όσους συμπεριέλαβε και όσους όχι στη δήλωση παικτών στην UEFA.
Η πρώτη ένσταση που θα μπορούσε να διατυπωθεί, καταλαβαίνουμε εύλογα ότι αφορά τον Τιάγκο Σίλβα. Ο νεοφερμένος από τη Νότιγχαμ δεν είναι όμως θύμα καραμπόλας. Ήταν αναγκαία κακό, το μικρότερο δυνατό, να «κοπεί». Πιάστε λοιπόν τη μεσαία γραμμή και ιδίως το μεσοεπιθετικό παιχνίδι του άξονα, σε χώρους και ρόλους όπου κινείται και δρα ο Σίλβα.
Απαριθμώ: Εμβιλά, Μπουχαλάκης, Καμαρά, Πέπε, Φορτούνης. Δύο ανασταλτικά χαφ, δύο κεντρικά, ένας οργανωτικός μέσος. Και αφήνω στην άκρη και τον Βαλμπουενά, που κάλλιστα λογίζεται και ως επιτελικός. Ο Τιάγκο Σίλβα, που ήρθε και στο τέλος τέλος, στον επίλογο των μεταγραφών, χωρίς λεπτό παρουσίας σε επίσημο ματς του Ολυμπιακού, χωρίς να γνωρίζουμε και σε τι κατάσταση είναι, εκ των πραγμάτων… εξέχει από το «πακέτο»… Θα μπορούσε κάποιος να αντιτάξει σ’ αυτό τον Πέπε; Που επίσης δεν έχει πατήσει γήπεδο με τα ερυθρόλευκα και περνάει/πέρασε και τραυματισμό; Όχι, γιατί παίζουν άλλη θέση με τον Σίλβα, που ο Μαρτίνς πρέπει να έχει παραπάνω ανασταλτικές επιλογές (Σίτι, Πόρτο, Μαρσέιγ είναι αυτές…) και, επιπλέον, να θυμάστε ότι γι’ αυτήν ειδικά την μεταγραφή, ο προπονητής έσχισε τα ιμάτια του!.. Κάποιοι άλλοι φίλοι του Ολυμπιακού «ψάχνονται» πάλι για τον Μπρούνο. Ότι τον αδικεί λίγο πολύ η τεχνική ηγεσία. Ας πιάσουμε τώρα λοιπόν το επιθετικό σκέλος της λίστας: Μασούρας, Ραντζέλοβιτς, Μπρούμα, Ελ Αραμπί, Χασάν, Σουντανί, Βρουσάι, Ανδρούτσος.
Το κλειδί της απάντησης εδώ, είναι δίχως άλλο, η προτίμηση στον Σουντανί. Ο αποθεραπευμένος Αλγερινός, με την εικόνα εκείνη του περασμένου χειμώνα, προτού υποστεί τη μεγάλη ζημιά, έχει αμφιβολία κανείς ότι φέτος ποντάρουν όλοι σωστά στον Ολυμπιακό ότι ενδεχομένως να αναδειχθεί σε «κρυφή μεταγραφή» της ομάδας;
Άλλωστε ο Μπρούνο δεν είναι και κανένας κλασικός μπακ, κατ’ ανάγκη έπαιξε δύο αγώνες δεξιός οπισθοφύλακας, προτού έρθουν στον Πειραιά, Ραφίνια και Ντρέγκερ.
Και τέλος πάντων, κάποιος-κάποιοι εκ των πραγμάτων θα έμεναν εκτός.
Το μη χείρον βέλτιστον. Διά χειρός Πέδρο Μαρτίνς…
ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΤΗ ΧΑΡΗ όμως ο αξιαγάπητος Πορτογάλος τεχνικός, με όλη την εκτίμηση και τον σεβασμό, να το… ξαναπάρει αλλιώς και να προσεγγίσει διαφορετικά τον Κώστα Φορτούνη;
Γίνεται να μην έχει κλασικό κουμανταδόρο το παιχνίδι της ομάδας;
Γίνεται να μην ξεκουράζεται λίγο ο Βαλμπουενά, ώστε να τον έχεις φρέσκο στο C. L. και στα ντέρμπι, όπου η μπάλα καίει παραπάνω;
Γίνεται ο κορυφαίος Έλληνας ποδοσφαιριστής να μπαίνει (συχνότερα πια) αλλαγή στη… λήξη;
Γίνεται, γίνονται, όλα, τα πάντα, θυσία για το σύστημα; Να το… βράσω κάποια στιγμή. Το έχω παράπονο με τον Φορτούνη, βρε κόουτς!
Κι εδώ δεν έχει να κάνει με δίκιο και αδικία, αλλά με… το αυτονόητο.