Μεταξύ μας καλύτερα να μην πήγαινε στην Αγία Πετρούπολη. Η χθεσινή συντριβή από την ομάδα του πρώην πράσινου προπονητή Τσάβι Πασκουάλ, ήρθε να προστεθεί στην μεγάλη φετινή αλυσίδα κακών εμφανίσεων και αποτελεσμάτων του τριφυλλιού στην Euroleague. Με μια τελευταία υποχρέωση να απομένει για τους πράσινους, αυτή της προσεχούς Πέμπτης με την ΤΣΣΚΑ πάλι εκτός έδρας, παίκτες, προπονητικό τιμ, διοίκηση και κόσμος περιμένουν να τελειώσει το μαρτύριο. Ο Παναθηναϊκός των έξι ευρωπαϊκών τροπαίων, των final- four και της μόνιμης παρουσίας στην οκτάδα, φέτος όχι μόνο δεν κατάφερε να περάσει στα play-off, αλλά τερμάτισε στην ουρά της βαθμολογίας πραγματοποιώντας την, με διαφορά, χειρότερη πορεία της ιστορίας του.
Ο Κάτας δεν είχε στην διάθεση του χθες τους Χεζόνια και Μακ, αμφότεροι δεν είχαν δικαίωμα συμμετοχής στην αναμέτρηση, όμως αυτό δεν δικαιολογεί σε καμία περίπτωση την κάκιστη αγωνιστική εικόνα που παρουσίασε η ομάδα του χθες. Σίγουρα ο αντίπαλος είχε το κίνητρο, μην ξεχνάμε ότι οι Ρώσοι σε περίπτωση ήττας θα αποχαιρετούσαν την οκτάδα. Σίγουρα ο αντίπαλος είναι ποιοτικότερος από το τριφύλλι, κάτι που αποδείχθηκε σε όλη τη σεζόν έως τώρα. Σίγουρα ένα ταξίδι στην μακρινή Ρωσία για δύο ματς χωρίς νόημα δεν δίνει στους παίκτες και κανένα σοβαρό κίνητρο. Ε και θα πω εγώ;
Δηλαδή το γεγονός ότι δεν έχεις στόχους σου δίνει το δικαίωμα να αδιαφορείς και να χάνεις με κάτω τα χέρια; Ποτέ δεν ήμουν της άποψης ότι ξεφτιλίζεσαι ή ντροπιάζεσαι στον αθλητισμό, είτε πρόκειται για ατομικό είτε πρόκειται για ομαδικό άθλημα. Στα σπορ υπάρχει η νίκη, υπάρχει και η ήττα. Υπάρχει η μεγάλη νίκη, υπάρχει και η βαριά ήττα, ο διασυρμός που λένε. Αυτό που είναι λάθος είναι να μην προσπαθείς, να μην παλεύεις, να μην δείχνεις διάθεση να τιμήσεις την φανέλα που φοράς και κυρίως τον δικό σου προσωπικό αγώνα και ιδρώτα. Η χθεσινή εικόνα του Παναθηναϊκού στο ματς ήταν απαράδεκτη. Γελάκια στον πάγκο, όταν την ίδια ώρα στο παρκέ οι συμπαίκτες σου πελαγοδρομούν δεν επιτρέπονται. Πώς να είναι όμως σοβαροί οι παίκτες, όταν ο ίδιος ο προπονητής τους δεν αντιμετωπίζει με την δέουσα σοβαρότητα την κατάσταση;
Ο Παναθηναϊκός βρίσκεται μπροστά σε πολύ σοβαρές αποφάσεις το προσεχές καλοκαίρι. Τι άλλο πρέπει να γίνει για να δουν στο τριφύλλι ότι ο Κάτας δεν κάνει, ότι δεν μπορεί να εμπνεύσει, ότι δεν είναι για το επίπεδο της Euroleague. Θα είναι τεράστιο λάθος να του δώσουν την ευκαιρία για του χρόνου ανεξαρτήτως των οικονομικών δεδομένων και του ρόστερ. Πάμε και στους παίκτες λίγο. Όταν δεν ξέρεις σε ποια ομάδα έχεις έρθει, όταν δεν καταλαβαίνεις πόσο σοβαρό είναι να γράφεις στην δική σου βάρδια αρνητικά ιστορικά ρεκόρ, τότε αντίο δεν κάνεις. Θα μου πεις δεν φταίνε αυτοί, αλλά όποιοι τους έδωσαν την φανέλα. Μαζί σου. Αυτό διορθώνεται όμως. Οι Έλληνες είναι σε καλό επίπεδο. Εξαίρεση ο Όγκαστ, που κάποιος πρέπει να του “τραβήξει” το αυτί. Στους ξένους οι τρεις μένουν, οι άλλοι καλό θα ήταν να μας χαιρετήσουν. Χεζόνια, Νέντοβιτς και Γουάιτ είναι μονάδες αξιόλογες, ο καθένας στο τομέα του και με βάση τα κυβικά και το ταλέντο τους. Μακ, ο ορισμός του αδιάφορου, Σαντ Ρος, χωρίς σοβαρότητα και Μπέντιλ, των μετρίων δυνατοτήτων, δεν έχουν θέση στον Παναθηναϊκό της επόμενης μέρας. Ερωτηματικό παραμένει ο Μπρέι, που δεν μπορεί να κριθεί.
Εν κατακλείδι οι πράσινοι μετά την Πέμπτη καλό θα είναι να επικεντρωθούν στους εγχώριους τίτλους και στο σχεδιασμό της νέας χρονιάς. Πρώτη προτεραιότητα επιβάλλεται να είναι η εύρεση ενός νέου προπονητή ικανού να φτιάξει ένα ανταγωνιστικό σύνολο για το απαιτητικό περιβάλλον της Euroleague. Δεν είναι ανάγκη να έχεις πακτωλό χρημάτων για να τον βρεις. Αρκεί να έχεις γνώση, η οποία αδιαμφισβήτητα υπάρχει και σχέδιο του τι θέλεις και κυρίως του τι μπορείς με βάση το μπάτζετ σου. Εάν είναι να δούμε πάλι μια ομάδα χωρίς σοβαρό άσο καλύτερα να το παρατήσουμε το άθλημα.