Το άστοχο σουτ του Γκόραν Βλάοβιτς στο «Καμπ Νου» θα μπορούσε να αλλάξει την ιστορία του Παναθηναϊκού και του ελληνικού ποδοσφαίρου. Γράφει ο Λ. Γκαραγκάνης.

Μπαρτσελόνα – Παναθηναϊκός. Τα «μνημόσυνα» δεν ωφελούν, βέβαια… Το Τριφύλλι επιβάλλεται να κοιτάξει το μέλλον του και πως θα μπορέσει από εδώ και στο εξής να πρωταγωνιστήσει ξανά σε όλα αυτά που, τώρα, απλώς θυμάται. Γουέμπλεϊ, ημιτελικά 1996, προημιτελικά 2002, ενδεικτικά. Ο κόσμος των Πράσινων έχει άπειρους λόγους να υπερηφανεύεται. Διότι όσα πέτυχε υπήρξαν επιτεύγματα σε… πείσμα των τότε καιρών. Τώρα, η παρουσία του ΠΑΟΚ στους «8» του Conference πανηγυρίζεται. Και δικαίως. Τότε ήταν «κωλοφαρδία», τσούκου-τσούκου μπολ και σύμπτωση επειδή… έπεσαν οι Δίδυμοι Πύργοι και… βυθίστηκε το Σάμινα.

Αν δεν θυμάστε την… επιχειρηματολογία να σας τη θυμίσουμε εμείς, για τα σπουδαία «διπλά» με Σάλκε και Αμβούργο που συμπτωματικά έγιναν τις ημερομηνίες οι οποίες συνδέθηκαν με τις παραπάνω τραγωδίες. Αν δεν θυμάστε τον πόλεμο που δέχτηκε το Τριφύλλι, επειδή έπαιζε αμυντικά με όλα τα μεγαθήρια του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, επίσης. Αν δεν θυμάστε τι συνέβαινε στην Ελλάδα, ώστε να απαξιωθεί ο Ευρωπαίος και Πρέσβης Παναθηναϊκός και πως όλο αυτό οδήγησε στον εσωτερικό διχασμό των Πράσινων που βαστάει έως σήμερα, στη διάθεσή σας…

Παναθηναϊκός: Τα εκατοστά που… ανακούφισαν την πλάση

Τα πρόσωπα των φίλων της Μπαρτσελόνα, σε μία από τις δυσκολότερες έδρες του κόσμου, μαρτυρούν τι συνέβη πριν 20 χρόνια σαν σήμερα. Η ανακούφιση σε ένα γήπεδο που κάθε αντίπαλος μπορεί να γονατίσει. Στο «Καμπ Νου», που όποιος έχει πάει γνωρίζει ότι ο κόσμος παίζει μπάλα μαζί με την ομάδα. Η απογοήτευση γιατί ο Παναθηναϊκός δεν απέκλεισε τους Καταλανούς, με φόντο τα ημιτελικά του Champions League για δεύτερη φορά μέσα σε έξι χρόνια. Οι πανηγυρισμοί εντός Ελλάδας, διότι άπαντες ήξεραν πως αυτό ήταν το βήμα που έψαχνε το Τριφύλλι για την παραπάνω καθιέρωση στα μεγάλα κλαμπ της Ευρώπης. Που δεν βόλευε…

Είναι η στιγμή που χαρακτηρίζει κάθε Παναθηναϊκό, ας είναι αρνητική. Αν ο Γκόραν Βλάοβιτς είχε ευστοχήσει, η ιστορία στο ελληνικό ποδόσφαιρο θα γραφόταν από την άλλη πλευρά. Και ας έχαναν οι Πράσινοι Πρωταθλήματα, όπως τα έχαναν. Σλάβια Πράγας. 1ος στον όμιλο με Άρσεναλ, Μαγιόρκα, Σάλκε. 2ος σε όμιλο με Ρεάλ Μαδρίτης (θα την πετύχαινε ξανά στα ημιτελικά, αν…), Σπάρτα Πράγας, Πόρτο. Επιτεύγματα που σήμερα φαντάζουν μακρινά, μία ποδοσφαιρική κοσμογονία που δεν επαναλαμβάνεται.

Σαν τον γάτο με το ποντίκι…

Ο γάτος, όμως, ήταν ο Παναθηναϊκός. Η γκολάρα του Μιχάλη Κωνσταντίνου, η αποτελεσματικότητα του φοβερού ρόστερ των «μπλαουγκράνα» με Πουγιόλ, Κλάιφερτ, Τσάβι, Λουίς Ενρίκε, Κοκού, Ριβάλντο, Όφερμαρς, Σαβιόλα. Το πέναλτι του Μπονάνο στον Ολισαντέμπε που «πνίγηκε», η προβολή του Κύπριου που έβγαλε επάνω στη γραμμή ο αρχηγικός Πουγιόλ στη συνέχεια της φάσης. Και μετά το σουτ του Βλάοβιτς. Ποιο συμπέρασμα βγαίνει από όλα αυτά τα τετριμμένα κάθε χρόνο τέτοια ημέρα;

Τι είχαμε, τι χάσαμε…

Είχαμε ένα ελληνικό ποδόσφαιρο με φρικτές παθογένειες εντός των τειχών, με κουσούρια για τα οποία γράφονται εγκυκλοπαίδειες. Ήρθε το 2004 και αντί να «χτίσουμε» επάνω σε αυτό, γίναμε χειρότεροι από ό,τι πριν. Γιατί; Γιατί μόνο απαξιώσαμε, κοιτάξαμε να μειώσουμε τις επιτυχίες των άλλων και όχι να καλλιεργηθεί προοπτική, παιδεία και υποδομές. Αυτό το πέτυχε σε υπερθετικό βαθμό η Εθνική μπάσκετ το 1987, βγάζοντας όλα τα παιδιά στα ανοικτά.

Πλέον, ο ΠΑΟΚ είναι στους «8» του Conference League. Αλλάζουν τα χρονοδιαγράμματα για να παίζει ξεκούραστος. Τότε δεν γινόταν. Επικοινωνιακά, με τη βοήθεια των social, συγκρίνεται η πορεία αυτή με ό,τι αναφέραμε νωρίτερα. Καλώς οι Θεσσαλονικείς χαίρονται για την επιτυχία τους, που θα είναι ακόμα μεγαλύτερη αν περάσουν στα ημιτελικά. Ουδείς πρέπει να υποτιμάει το Conference, γιατί αυτή τη στιγμή το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι σε επίπεδο πολύ πιο κάτω από αυτό.

Παναθηναϊκός: Θα είχε γλιτώσει πολλά…

Μία ακόμα πρόκριση σε ημιτελικά Champions League θα καθυστερούσε πολύ γεγονότα της Παναθηναϊκής ιστορίας, που οδήγησαν στο σήμερα. Ενδεχομένως να μην άλλαζε τελείως η κατάσταση, αφού στην Ελλάδα συνεχιζόταν να παγιώνεται status φθοροποιό για το Τριφύλλι. Θα έπαιρνε ο Παναθηναϊκός, όμως, χρόνο και ζωτικό χώρο, ώστε να μην αλλάξει διοίκηση λίγα χρόνια αργότερα. Αυτά τα εκατοστά του Βλάοβιτς έγιναν χιλιόμετρα για τον Παναθηναϊκό, ώστε να επιστρέψει στην κορυφή ξανά εφόσον τα διανύσει. Και έτη φωτός για το ελληνικό ποδόσφαιρο, που πλέον μπορεί να πανηγυρίζει… ελεύθερο στην 3η κατηγορία της Ευρώπης.

ΥΓ: Επιθετική γραμμή με Κωνσταντίνου, Ολισαντέμπε, Βλάοβιτς, Λυμπερόπουλο, Βαζέχα και η «γραμμή» της εποχής ήταν πως ο Παναθηναϊκός έπρεπε να πάρει φορ…