Από χθες μια ιστορία ανέχειας, μάς έχει συγκλονίσει. Μερίδα συνανθρώπων μας, δείχνει ενσυναίσθηση και προσφέρει αγάπη. Υπάρχει ελπίδα…

Η περιπέτεια της ηλικιωμένης γυναίκας, η οποία κάτω από μεγάλη οικονομική πίεση οδηγήθηκε στην εσφαλμένη απόφαση της κλοπής, αποκαλύπτει τις επιπτώσεις της κρίσης που βιώνουμε ως κοινωνία. Οικονομικής, πολιτικής, ανθρωπιστικής. Ωστόσο, μέσα από αυτή την περιπέτεια ξεπρόβαλαν -για ακόμα μια φορά- μικρές ακτίδες ήλιου. Η ελπίδα δεν έχει χαθεί.

Πως ίσως δεν έχουμε χάσει, ακόμα, εντελώς την ανθρωπιά μας. Ανθρωπιά, που δοκιμάστηκε στο σούπερ μάρκετ. Αξίζουν συγχαρητήρια στον δήμαρχο Αγ. Αναργύρων – Καματερού για τη στάση του, στους πελάτες του σούπερ μάρκετ, στους αστυνομικούς, στους γείτονες της συγκεκριμένης γυναίκας. Σε όσους μπήκαν για λίγο στη θέση της κι έδειξαν τη διάθεση να βοηθήσουν. Σε αυτή την κατηγορία ανήκει και ο Γιάννης Λάσκος, με την εταιρία του «plus meat sa».

Η εταιρία του προχώρησε σήμερα στην εξής ανακοίνωση: «Η επιχείρηση «plus meat sa» αφουγκραζόμενη την δύσκολη περίσταση και τον ανθρώπινο πόνο που προκαλεί η ανέχεια, σε βαθμό στέρησης ως και τροφίμων, αναλαμβάνει την προμήθεια με κρέατα επ’ αόριστο της κυρίας που συνελήφθη για μικροκλοπές σε γνωστή αλυσίδα σούπερ μάρκετ. Χωρίς να έχω ποινική γνώση, απλά σκέπτομαι πως η ποινική διαδικασία πρέπει να ακολουθείτε απαρέγκλιτα και η δικαιοσύνη να αποκτήσει πιο ανθρώπινο πρόσωπο.

Σε ανάλογα περιστατικά που αποτελούν σαφείς ενδείξεις, που μας αποδυκνείουν πως ο ανθρωπισμός μας και η ανθρωπιά μας φθίνει.. εμείς συναισθανόμενοι τις ανάγκες της κοινωνίας και δη των παιδιών, εξακολουθούμε να καλύπτουμε τις μηνιαίες πρώτες ανάγκες σε κρέατα του συσσιτίου της Μητρόπολη Χανίων τους τελευταίους μήνες.

«Να δείχνουμε αλληλεγγύη κι αγάπη»

Να δίνουμε έμπρακτη αγάπη, όλοι είτε από το υστέρημά μας, είτε από το περίσσευμά μας και δεν μιλάω μόνο για υλικά. Ένας καλός λόγος, μια καλή πράξη, μια ευγενική συμπεριφορά, είναι εξίσου μεγάλες πράξεις. Πρέπει να δείχνουμε αλληλεγγύη και αγάπη. Όχι ελεημοσύνη».

Αυτός είναι ο Γιάννης Λάσκος, που γνωρίσαμε. Κι αν η συνάντησή μας ήταν… μια βραδιά στον «Πιπινιό», είπαμε τόσα που νιώθουμε σαν να τον ξέρουμε χρόνια. Ήμασταν βέβαιοι ότι θα αντιδράσει, γιατί αφουγκράζεται τον ανθρώπινο πόνο. Ξέρουμε ότι μπορεί και να μας θυμώσει, γιατί η κίνησή του είχε έναν και μοναδικό σκοπό: Να κάνει την 70χρονη γυναίκα να νιώσει ότι δεν είναι μόνη. Δεν τον ενδιαφέρει η προβολή και δεν το κάνουμε για να τον προβάλουμε. Θέλουμε να δείξουμε πως υπάρχουν άνθρωποι ανάμεσά μας. Κι όσο υπάρχουν άνθρωποι, υπάρχει κι ελπίδα.

Δύσκολες μέρες θα περάσουμε. Συνάνθρωποι μας θα βιώσουν στιγμές δυστυχίας. Δεν μπορεί κανείς να… σώσει τον πλανήτη. Μπορούμε όλοι μας, όμως, να δείξουμε σ’ εκείνους που δεν ήταν… τυχεροί, ότι δεν είναι μόνοι τους. Να κάνουμε, σύμφωνα με τις δυνάμεις του ο καθένας, αυτό που έκανε ο Γιάννης Λάσκος. Να μην αφήσουμε να χαθεί η ελπίδα.