O Tάνκοβιτς είναι απ’ αυτούς τους παίκτες, που πρέπει να προσεχθεί στον τρόπο που θα κτιστεί η ΑΕΚ για τη νέα σεζόν. Γράφει ο Κώστας Τσίλης.

Δεν έχουν νόημα και πολλές αναλύσεις για όσα έκανε ή δεν έκανε η ΑΕΚ στην Τρίπολη. Ήταν έτσι κι αλλιώς έναν ματς ειδικών συνθηκών, που εύκολα θα μπορούσε να το είχε πάρει, αλλά και να το είχε χάσει κιόλας. Βεβαίως θα κάναμε μια πολύ διαφορετική κουβέντα, αν ο Άρης είχε κερδίσει τον Παναθηναϊκό, διότι η ΑΕΚ θα τελικά πετάξει στην Τρίπολη την ευκαιρία να διεκδικήσει την 3η θέση. Θα μου πείτε τώρα, έχει αυτό τόσο μεγάλη σημασία;

Προφανώς και έχει σημασία. Δεν θα είναι για πανηγυρισμούς, ούτε θα μετριάσει κατά μισό χιλιοστό την τεράστια αποτυχία της ΑΕΚ στην φετινή σεζόν. Αλλά είναι ζήτημα τιμής για το κλαμπ, να τερματίσει όσο πιο ψηλά και να βάλει από κάτω όσο περισσότερους. Εξ ου και στην ΑΕΚ οφείλουν το κυριακάτικο παιχνίδι να το δουν ακόμα πιο σοβαρά και πιο αποφασιστικά, απ’ αυτό της Τρίπολης.

Όσον αφορά το αγωνιστικό κομμάτι, αντιλαμβάνομαι πως πολλοί και από τους παίκτες που έπαιξαν απέναντι στον Αστέρα, ήταν στα όρια τους από κούραση. Επομένως πιθανολογώ πως αυτός ήταν ο λόγος που ο Χιμένεθ τόσο νωρίς στο δεύτερο ημίχρονο, έκανε άνω – κάτω την ομάδα, ανακατεύοντας την τράπουλα. Μου φαίνεται πάντως περίεργο, να ήταν τόσο στα… κόκκινα ο Τάνκοβιτς, όταν στην Λεωφόρο την περασμένη Κυριακή είχε παίξει 70 λεπτά και στα δυο αμέσως προηγούμενα με ΠΑΟΚ μόλις 32 και 28 λεπτά.

Γι αυτό και ομολογώ πως παραξενεύτηκα που ο Σουηδός βγήκε τόσο νωρίς από το παιχνίδι. Ειδικά από την στιγμή, που ήταν αν όχι από τους καλύτερους, σίγουρα ο πιο επικίνδυνος παίκτης της ΑΕΚ. Και μπορεί να έχασε ένα τετ α τετ στο πρώτο ημίχρονο, αλλά πήγε να βάλει και μια γκολάρα από φάση που έφτιαξε μόνος του. Ενώ το γκολ του Καρίμ, ξεκίνησε από το εκπληκτικό τρόπο που άνοιξε χώρους και επίθεση ο Τάνκοβιτς. Που γενικώς όσο περνούσε το ματς, τόσο έβρισκε και καλύτερο ρυθμό. Μέχρι που έγινε αλλαγή και ησυχάσαμε.

Αυτό του λείπει ξεκάθαρα φέτος του Σουηδού. Ρυθμός. Και σίγουρα γι αυτό, δεν φταίει ο ποδοσφαιριστής. Έχει κάνει φέτος 37 συμμετοχές σ’ όλες τις διοργανώσεις. Ξέρετε πόσα 90άλεπτα συμπληρωμένα έχει κάνει; Μόνο ένα. Ενώ μόλις μια ακόμα φορά, έχει μείνει στο γήπεδο σε ματς μετά το 80ο λεπτό. Αλλά παρόλα αυτά έχει 8 γκολ και 7 ασίστ. Καλά νούμερα. Αλλά μακριά από τα 25 γκολ και τις 8 ασίστ που είχε μέσα σε 1,5 χρόνο στην Χάμαρμπι, πριν την μεταγραφή του στην ΑΕΚ.

Φυσικά και σε μια τόσο κακή σεζόν, είναι δύσκολο να ψάξεις να βρεις τι και πως συνέβη σε μεμονωμένες περιπτώσεις ποδοσφαιριστών. Όμως από την άλλη μεριά, είναι δεδομένο πως ένας από τους λόγους που αυτή η χρονιά πήγε έτσι όπως πήγε για την ΑΕΚ, είναι πως η διαχείριση κάποιων ποιοτικών ποδοσφαιριστών που διέθετε το ρόστερ της, έφτασε (ίσως και ξεπέρασε) τα όρια του καψίματος. Και σίγουρα μια από τις πιο τρανταχτές τέτοιες περιπτώσεις, είναι ο Τάνκοβιτς. Εξ ου και είναι απ’ αυτούς τους παίκτες, που πρέπει να προσεχθεί στον τρόπο που θα κτιστεί η ΑΕΚ για τη νέα σεζόν.

Όπως αξίζει προσοχής και ο Μιτάι. Τα έχουμε γράψει πολλές φορές γι αυτό το παιδί. Έχει μπει κατευθείαν από την Κ17 στην πρώτη ομάδα, περπατάει στα 18 του χρόνια, αλλά κάθε φορά που παίζει, δείχνει πως πραγματικά πρέπει να παίζεται η θέση του αριστερού μπακ. Όσο είχε τις δυνάμεις του στην Τρίπολη, ήταν σχεδόν αψεγάδιαστος. Και μάλιστα σ’ έναν σχηματισμό που είχε πάνω ολόκληρη την αριστερή πλευρά. Προφανώς θέλει πολλή δουλειά, προφανώς του λείπει η φυσική κατάσταση επιπέδου πρώτης ομάδας ΑΕΚ. Εννοείται του λείπει η εμπειρία. Αλλά είναι ένα αριστερό μπακ, που πραγματικά ξέρει να κάνει την δουλειά του, όπως ακριβώς ορίζει ο ρόλος του σύγχρονου αριστερού μπακ. Και αυτό επίσης θα είναι ένα ενδιαφέρον πρότζεκτ για το κτίσιμο της επόμενης σεζόν.