Ο Χριστός μας πέρασε επί της Γης όσα πέρασε για να γίνει καλύτερος ο κόσμος και το αποτέλεσμα είναι ότι γεμίσαμε Ιούδες γύρω μας σε όλα τα επίπεδα και ο κόσμος πάει από το κακό στο χειρότερο στα πάντα σχεδόν. Γράφει ο Σωτήρης Γεωργίου.

Η πιο θλιβερή μέρα της χρονιάς είναι η σημερινή ,η Μ.Παρασκευή.. Μετά την δεύτερη η πιο θλιβερή , την Μ.Πέμπτη… Οι δύο μέρες που ο Θεάνθρωπος Ιησούς μας θυσιάστηκε για να μας σώσει. Να μας στείλει το μήνυμα με την φυσική του παρουσία και θυσία εδώ στην Γη που κατέβηκε για να τον δούμε αυτοπροσώπως. Να μας δείξει τον δρόμο…. Με κάθε βήμα του, κάθε πράξη του, κάθε λόγο του που ήταν και ένα μήνυμα προς την ανθρωπότητα…Που 2000 και κάτι χρόνια μετά άλλαξαν πολλά αλλά η νοοτροπία και το πνευματικό επίπεδο παραμένουν χαμηλά συνολικά … Και κακά τα ψέματα αισθάνεται κανείς σήμερα ότι πάμε γενικώς καλά;

Ο Χριστός μας πέρασε επί της Γης όσα πέρασε για να γίνει καλύτερος ο κόσμος και το αποτέλεσμα είναι ότι γεμίσαμε Ιούδες γύρω μας σε όλα τα επίπεδα και ο κόσμος πάει από το κακό στο χειρότερο στα πάντα σχεδόν και σίγουρα έχει χάσει τον δρόμο που ήθελε και θέλει ο Δημιουργός του. Ο Ιούδας έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει βάση του Θείου σχεδίου στην ουσία, για να δείξει την κενότητα του ανθρώπου και πως αυτό τον σκοτώνει εσωτερικά και εξωτερικά πολλές μετά. Αφέθηκε η πράξη του Ιούδα ως απόρροια της ελευθέρας βούλησης που μας δίνει ο Θεός στη ζωή μας στην γη.Μια ελευθέρα βούληση που πολλές φορές λειτουργεί ενάντια στο Θείο σχέδιο και αντίθετα με την πραγματική μας πνευματική υπόσταση. Ο άνθρωπος είναι κάθε μέρα αντιμέτωπος με ένα άλλο κόσμο. Αυτό της ύλης, της επιφάνειας, του χρήματος, του σεξ, που έγιναν πρότυπο για πολλούς στην πάροδο του χρόνου. Και σε μια εποχή που πλησιάζουμε πάλι στα τότε Σόδομα και Γόμορα που έφεραν και την καταστροφή και το χάος…Σε μια εποχή που φτάσαμε κάποιοι επιστήμονες να θέλουν να γίνουν σύγχρονοι Θεοί αποκτώντας το ελιξήριο της αθανασίας και κατασκευάζοντας κλώνους…

Φυσικά έχουμε ελευθέρα βούληση και γι’ αυτό η ανθρωπότητα είναι αφημένη θεωρητικά στην μοίρα της… Αν ο Θεός επενέβαινε σε κάθε πράξη μας θα παραπονούμασταν ότι δεν μας αφήνει να ζήσουμε ελεύθερα και Θεός χωρίς ελευθερία δεν είναι Θεός… Οταν μας αφήνει ελεύθερους παραπονούμαστε γιατί η σημερινή μας κοινωνία και διαχείριση οδηγεί στον θάνατο αθώους και μη αθώους (με την έννοια της προσωπικής ευθύνης των πράξεών τους)… Ο άνθρωπος πάντα θέλει να τα έχει όλα καλά…Να περνά καλά ,να κάνει ότι κάνει και στο τέλος ο καλός Θεός να τον σώνει….Μόνο που έτσι δεν βελτιώνεται ποτέ και εδώ υπάρχει και το ερώτημα γιατί ερχόμαστε στην Γη; Ο καθένας μπορεί να το προχωρήσει και να το ψάχξει…
Γενικώς ο καθένας κάνει τις επιλογές όπως έκανε και ο Ιούδας την δική του.

Αλλά όπως είπαμε πέρασαν 2020 χρόνια και το μήνυμα δεν ελήφθη. Ο άνθρωπος πάει από το κακό στο χειρότερο. Μπορεί να φτιάνει διαστημόπλοια και να μιλάει από το ένα άκρο του κόσμου στο άλλο με εικόνα μάλιστα, αλλά στο σύνολό της η ανθρωπότητα έχει αποτύχει. Πολλοί άνθρωποι έχουν χάσει την επαφή τους με το Θείο, με την αρχέγονη κατάστασή τους. Έχουν απομακρύνει και στο τέλος χάσει την ψυχή τους προκειμένου να ικανοποιήσουν την μη εναρμονισμένη προσωπικότητά τους. Δυστυχώς οι άνθρωποι σήμερα σε μεγάλο ποσοστό έχασαν τη Θεία τους προσέλευση. Δεν υπηρετούν το σωστό, το Θείο, τον άνθρωπο,το καλό. Δεν επιδιώκουν την αγάπη αλλά το φθόνο και την ζήλεια και την ηδονή. Σκοτώνουν για το χρήμα και για την καλοπέρασε πουλάνε όλες τις αξίες τους. Και ακόμα και η πανδημία σήμερα φαντάζει σαν μια Νέμεσις… Μια απάντηση του σύμπαντος στον άνθρωπο για τα όσα κάνει… Οτι δηλαδή τίποτα δεν είναι δεδομένο και θα έπρεπε να χαιρόμαστε με τα απλά που έχουμε. Το να έίμαστε όρθιοι,να περπατάμε,δηλ να έχουμε την υγεία μας που θυμόμαστε συνήπως την αξία της όταν την χάνουμε. Να χαρούμε την φύση,ένα περίπατο,να χαμογελάσουμε με ένα σ αγαπώ,ένα ευχαριστώ,να πούμε μια συγγνώμη. Άγνωστες λέξεις για μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας πια….

Στην Γη ήρθαμε για να ζούμε συλλογικά. Για να κάνουμε το καλό,να βοηθάμε ο ένας τον άλλον και φτάσαμε να ζούμε σε μια κοινωνία που πολλοι προτιμούν να πεθαίνει ο διπλανός τους …Οι πράξεις κάποιων σκοτώνουν πολλούς άλλους…Αλλά αυτοί είναι και οι σύγχρονοι μάρτυρες, όπως και αυτοί που δεν θα αντέξουν και θα φύγουν και ήταν τα αθώα θύματα.. Όπως έγινε και με τους Αγίους μας και τους Οσίους μας. Σε μια εποχή που η θρησκεία και η πίστη μας γενικότερα στον Θεό,στον Χριστό ,δοκιμάζεται. Σε μια εποχή που θεωρείσαι από πολλούς γραφικός όταν ποστάρεις την φωτογραφία των Αγίων ή μια προσευχή. Είναι βέβαια οι ίδιοι που στην πρώτη ..στραβή θα λένε Θέε μου σώσε με…. Σε μια εποχή που ισοπεδώνονται όλες οι διαχρονικές αξίες και παραδόσεις. Υπάρχει λόγος…..Βάλε το μυαλό σου να σκεφτεί….Μπρος στον φόβο για να έχεις δουλειά,να έισαι αρεστός στην κοινωνία και το άλλο φύλο, ο άνθρωπος καλείται να διαλέξει…Το φως ή το σκοτάδι, τον πραγματικό του εαυτό ή το χρήμα και την επιφάνεια ,την αγάπη ή την ηδονή,τον Χριστό ή τον Αντίχριστο…. Σημεία των καιρών…

Ζούμε σε δύσκολες περιόδους και θα γίνουν δυσκολότερες όσο δεν παίρνουμε τα μηνύματα και όσο ο άνθρωπος προσπαθεί να γίνει Θεός όχι στο πνεύμα αλλά στην ύλη και την ίδια την ζωή…Ακόμα και σήμερα όπως είδαμε και στις εποχές της πανδημιας ό,τι υπηρετεί το χρήμα είναι ανοιχτό και ότι το πνεύμα κλειστό ή σχεδόν κλειστό… Υποκριτές και φαρισαίοι θα φώναζε πάλι ο Χριστός μας που προδώθηκε από τον Ιούδα πριν 2.000 χρόνια και αντί να λάβουμε το μήνυμα καταλήξαμε με δισεκατομμύρια Ιούδες.. Ασφαλώς βεβαίως υπαρχει και μια κοινωνία,ένα μέρος της αρκετά μεγάλο μάλιστα,που δεν προβάλλεται αλλά έχει πάρει το μήνυμα εδώ και χιλιάδες χρόνια…Ομως αντί να έχουμε ενωθεί κάτω από το φως,η μάχη καλού κακού κορυφώνεται εκ νέου…

Όπως έλεγε και ο Κώστας Βάρναλης “Θεριά οι ανθρώποι, δεν μπορούν το Φως να το σηκώσουν, χίλιες φορές να γεννηθείς χίλιες θα σε σταυρώσουν”…Ακόμα και ο ληστής δίπλα στον Χριστό μας στην τελευταία του ανθρώπινη στιγμή επίστεψε… Σήμερα ;Σήμερα σε πουλάνε εν μια νυκτί και πολλές φορές για τα λεφτά, για το χρήμα για την εξουσία. Ο θάνατός σου η ζωή μου λένε πολλοί….Και για την καρέκλα της εξουσίας πουλάνε και ολόκληρους λαούς …. Ποιός για παράδειγμα ασχολείται με τα χιλιάδες παιδάκια που πεθαίνουν κάθε μέρα από έλλειψη νερού και τροφής; Αλλά επειδή δεν είναι μέσα στα πόδια μας μόνο η πανδημία μας ενδιαφέρει και ότι κινδυνεύει η ελίτ βασικά και οι ανεπτυγμένες χώρες…

Κλείνοντας κάτι που έλεγε η αείμνηστη μητέρα μου Αικατερίνη, για τις μέρες αυτές.

Ότι “Η Σταύρωσις του Ιησού Χριστού, σηματοδοτεί δια τον κάθε άνθρωπον την πλήρην απάρνησιν του ανθρωπίνου ΕΓΩ και της προσωπικής ανθρώπινης θελήσεώς του, δια να αποδεχθή αντί αυτών, το Θείον Θέλημα -οποιοδήποτε και αν είναι αυτό- δια τον ίδιον, από αμέριστην αγάπην και αφιέρωσιν στον Θεόν – Πατέραν – Δημιουργόν. Τότε ο άνθρωπος είναι πρόθυμος να θυσιάση τα πάντα, ακόμα και τον ίδιον του τον εαυτόν, αν τούτο χρειασθή, διότι έχει φθάσει πλέον εις έναν βαθμόν επιγνώσεως και κατανοήσεως του Θείου Σχεδίου και Σκοπού, που τον καθιστά συνειδητόν ανερχόμενον Υιόν Θεού, δια να αποβεί αντάξιος του Θεού – Πατρός – Δημιουργού.

Αυτή είναι η στιγμή της οικοθελούς απαρνήσεως και θανάτου της κατωτέρας φύσεως του ανθρώπου, δια να αναστηθή η εντός του υπάρχουσα εν δυνάμει να εκδηλωθή, ανωτέρα, πνευματική, κατ΄εικόνα και ομοίωσιν Θεού, φύσις του. Όσον όμως η κατωτέρα ανθρώπινη φύσις κυριαρχεί εις την ζωήν του, δηλαδή η αντίληψις του εαυτού του ως μια ξεχωριστή και ανεξάρτητη ανθρώπινη ύπαρξις και προσωπικότητης, είναι πολύ δύσκολον έως και αδύνατον, να αναστηθή η Θεία Παρουσία εντός του. Μόνον με τον θάνατον της πεποιθήσεως του αυτής, και της θυσίας της προσωπικής αντιλήψεως του εαυτού του εις: την αντίληψιν και κατανόησιν της ενότητας των πάντων, καθώς και της Θείας Ζωής η οποία εκδηλώνεται ως ατομικοποιηθείσες υπάρξεις –τμήματα της μιας ενότητας, του Θείου Όλου- μονίμως αλληλένδετα και συνυπάρχοντα, και όχι ανεξάρτητα και χωρισμένα μεταξύ των, τότε και μόνον τότε, φθάνει εις τα πρόθυρα της αναστάσεως του Θείου Εαυτού, εντός του”.