Ο Γιώργος Χελάκης με αφορμή το παιχνίδι κόντρα στην Λαμία, εξηγεί γιατί ο εικοσάχρονος χαφ έχει εξελιχτεί σε σημείο αναφοράς για το παιχνίδι της ομάδας του.

Οι ερυθρόλευκοι ήταν κανονικοί στο γήπεδο για μισή ώρα μόλις. Στο διάστημα αυτό έπαιξε την λάμια όπως η γάτα το ποντίκι. Αν ο Σαράνοφ δεν ήταν κάτω από τα δοκάρια η ομάδα του Μιχάλη Γρηγορίου θα είχε υποστεί δεινή ήττα μέσα σε μισή ώρα. Κι εκεί που όλοι νόμισαν πως η πίεση θα συνεχιστεί και το παραγωγικό ποδόσφαιρο του Ολυμπιακού θα φέρει κι άλλα γκολ, η κατάσταση άλλαξες. Ο λόγος ήταν κατά τη γνώμη μου ο κόπωση του Αγκιμπού Καμαρά. Μόλις ο νεαρός από τη Γουινέα «κάθισε» μαζί του «κάθισε» και η ομάδα του Μαρτίνς.

Πρώτα η μεγάλη εικόνα. Αυτή δείχνει ότι οι ερυθρόλευκοι κάνοντας το «δέκα στα δέκα» προχωρούν χωρίς να αφήνουν περιθώρια στους ασθμαίνοντες αντιπάλους τους. Εδώ που τα λέμε, τις τελευταίες νίκες στο Φάληρο στο γκολ τις πήραν. Αυτό έγινε και στο ματς με την Λαμία. Για περίπου μισή ώρα ήταν «που σε πονεί και που σε σφάζει». Στη συνέχεια και για λόγους που με γυμνό μάτι δεν μπορεί να φανούν έχασαν σε ρυθμό και ένταση.

Οι περισσότεροι είπαν ότι με την ανάπαυλα θα επανέλθουν ώστε να πιέσουν για να βάλουν κι άλλα γκολ και να καθαρίσουν το ματς. Όχι μόνο δεν έγινε κάτι τέτοιο αλλά η απορρύθμιση συνεχίστηκε σε τέτοιο βαθμό που για είκοσι λεπτά προς το τέλος αδυνατούσαν να κρατήσουν την μπάλα. Ακόμα και η κατοχή της πέρασε στους Λαμιώτες που προσπάθησαν αλλά μόνο σε μια δυο φορές κατάφεραν να απειλήσουν.

Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, ο Μαρτίνς τους ζήτησε να βγουν στο δεύτερο ημίχρονο και να πιέσουν για ένα γρήγορο γκολ. Και που τους το είπε δεν άλλαξε κάτι. Η μεσαία γραμμή ήταν σαν να παρέδωσε το πνεύμα της και αδυνατούσε να καθοδηγήσει το παιχνίδι του Ολυμπιακού. Μοιραία η εικόνα αυτή δυσαρέστησε τους οπαδούς της ομάδας. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι χάθηκαν ευκαιρίες στην κόντρα επίθεση για να έρθει το δεύτερο γκολ. Αλήθεια είναι επίσης ότι ο Σαράνοφ ήταν ο καλύτερος παίκτης της Λαμία κάνοντας ειδικά στο πρώτο αλλά και στο δεύτερο πολύ καλές επεμβάσεις.

Ηταν το τρίτο παιχνίδι που ο Μαρτίνς χρησιμοποίησε την ίδια εντεκάδα. Θεωρητικά υπήρξε κούραση αλλά αυτή εικόνα είναι δύσκολο να δικαιολογηθεί. Αφήστε που με τις αλλαγές τα πράγματα έγινα πολύ χειρότερα. Εννοείται πως άλλο κείμενο θα γραφόταν τώρα αν ο Σαράνοφ δεν τα κατέβαζε όλα και είχαν αξιοποιηθεί κάποιες από τις κάμποσες ευκαιρίες που δημιουργήθηκαν από τους παίκτες του Μαρτίνς. Η ουσία είναι πως ο Ολυμπιακός όλο και περισσότερο εξαρτάται από την απόδοση ενός εικοσάχρονου παίκτη.