Για το καλό που κάνει ο Γιάννης Σφαιρόπουλος στον κόσμο του μπάσκετ, γράφει ο Σωτήρης Γεωργίου.

Ο Γιάννης ο Σφαιρόπουλος μπορεί να είναι στο Ισραήλ γιατί κακά τα ψέματα ο Έλληνας προπονητής μπορεί να είναι απόλυτα σεβαστός στον διεθνή χώρο που η Ελληνική σχολή θεωρείται πλέον η κορυφαία, αλλά στην Ελλάδα βρίσκεται διαρκώς σε μια πίεση και μιζέρια συνολικά από την όλη αντιμετώπιση. Έτσι αναγκάζεται να φεύγει στο εξωτερικό για να βρει την… υγειά του.

Όπως έλεγα μάλιστα για τον Σφαιρόπουλο όταν έφυγε από τον Ολυμπιακό, με τα Ευρωπαϊκά κριτήρια ήταν απόλυτα επιτυχημένος και δεν θα έφευγε ποτέ, αλλά με τα Ελληνικά των υπεραπαιτήσεων και των ειδικών συνθηκών (τίτλοι και ντέρμπι “αιωνίων”) κρίθηκε αποτυχημένος από ένα σημείο και μετά. Όπως και να έχει ο Γιάννης πήγε στο Ισραήλ και στην Μακάμπι μεσούσης της προπέρσινης σεζόν και έβαλε αρχές, αρχή και τέλος στο μπάσκετ μιας ιστορικής ομάδας με ακόμα μεγαλύτερη φανέλα όπως λέμε από του Ολυμπιακού και την ανάλογη πίεση. Μια πίεση πιο φυσιολογική ή αν θέλετε λιγότερο τοξική από την Ελληνική.

Ήταν ένα μεγάλο στοίχημα για τον Έλληνα προπονητή καθώς η Μακάμπι δεν του πήγαινε όπως λέμε. Μια ομάδα με Αμερικάνικο καθαρά στοιχείο και φιλοσοφία και με την απαίτηση από τον κόσμο για μπάσκετ ΝΒΑ… Όταν ο Σφαιρόπουλος έφυγε γι’ αυτό τον λόγο βασικά από τον Ολυμπιακό, επειδή δεν έπαιζε ελκυστικό μπάσκετ και δεν είχε τελευταία και αποτελέσματα. Και ας πήγαινε τελικούς Ευρωλίγκα και ας είχε μαζί του τις περισσότερες νίκες στο ΟΑΚΑ η ομάδα του Πειραιά. Αλλά είπαμε εδώ είναι Ελλάδα. Το στοίχημα του Σφαιρόπουλου στο Ισραήλ μεγάλο και το κέρδισε επάξια πείθοντας τους Αμερικανούς να παίζουν άμυνα και τον κόσμο να γουστάρει και να φωνάζει το όνομά του σε ένα από τα πιο θρυλικά γήπεδα του κόσμου το “Γιαντ Ελιάου”! Δεν είναι και σύνηθες φαινόμενο! Και πέρσι αν δεν είχαμε την διακοπή της πανδημίας η Μακάμπι πήγαινε… σφαίρα για Φ4 χωρίς να έχει τα μπάτζετ άλλων εποχών. Κοινώς την έκανε πάλι ομάδα, έβαλε νέες αρχές και φιλοσοφία, πέρασε το δικό του μοντέλο και δικαιώνεται με όλους στο Τελ Αβίβ ευχαριστημένους!

Ο Σφαιρόπουλος όμως πάντα ήταν και πάντα είναι ένας σοβαρός άνθρωπος με άποψη για την κοινωνία και που απέφευγε τις δικαιολογίες και το παπατζηλίκι πολλών συναδέλφων του για να δείχνουν πάντα οι καλύτεροι και ότι όταν κάτι χαλάει φταίνε οι άλλοι! Καθώς πολλές φορές τον θυμάμαι να λέει για ποια κούραση μιλάτε για τις ομάδες στην Ελλάδα όταν στην Ισπανία έπαιζαν καπάκι σε 40 ώρες. Να μην ψάχνει δικαιολογίες για απουσίες καθώς έλεγε ότι οι μεγάλες ομάδες γι’ αυτό έχουν τόσο μεγάλο ρόστερ και ότι μέσα στο παιχνίδι είναι αυτό. Αν θυμάμαι μάλιστα είχε πει κιόλας στα περί κούρασης ότι το μπάσκετ είναι παιχνίδι και δεν σκάβουν….!

Τι είπε όμως προ λίγων ημερών και του έβγαλα πάλι το καπέλο; Διαβάστε. «Εμείς παίζουμε μπάσκετ. Αν έχουμε πίεση εμείς, τι πίεση πρέπει να έχουν οι άνθρωποι που έχουν συγγενείς στη μονάδα εντατικής θεραπείας λόγω του ιού; Πίεση στο μπάσκετ; Δεν έχεις πίεση στο μπάσκετ. Πίεση θα είχες αν έχανες την δουλειά σου και δεν μπορείς να δώσεις φαγητό στα παιδιά σου. Δεν πιστεύω ότι πρέπει να μιλάμε εμείς για πίεση. Απλά πρέπει να παλεύουμε, αυτό είναι όλο». Αυτά είπε μετά το ματς με την Ζάλγκιρις ο Σφαιρόπουλος απαντώντας σε ερωτήσεις δημοσιογράφων.

Ο ανθρώπινος Γιάννης που έχει λύσει τα οικονομικά προβλήματα της οικογένειάς του για μερικές γενιές, αλλά δεν έγινε σνομπ, μπλαζέ, πατάει στα πόδια του και είναι μέλος της κοινωνίας. Όχι κλεισμένος σε παλάτια και χλιδή όπως άλλοι καυλαντίζοντας μάλιστα τα προβλήματα της πραγματικής κοινωνίας και όχι ενός μπασκετικού μικρόκοσμου! Θέλει μαγκιά να τα λες αυτά, γιατί δεν γίνεσαι αρεστός στο συνάφι σου. Αλλά είναι αλήθειες σοβαρές που δείχνουν ότι ο αθλητισμός δεν έχει μόνο νεόπλουτους αλλά σοβαρούς ανθρώπους που παραμένουν προσγειωμένοι και ας φτιάνουν με την δουλειά τους την δική τους περιουσία.

Αυτές οι τοποθετήσεις ανθρώπων όπως ο Γιάννης που τον χαίρεσαι πέραν της προπονητικής του γνώσης και επιτυχίας και για τον χαρακτήρα του πρωτίστως, βοηθά πολύ το μπάσκετ. Καθώς πίσω από την οχλαγωγία και την ακραία οπαδική, υπάρχουν σοβαροί σκεπτόμενοι άνθρωποι που δεν γουστάρουν τον νεοπλουτισμό πολλών του χώρου και πολλές φορές απαξιώνουν και το προϊόν… Ναι αλήθεια είναι αυτό, μην μένουμε στον δικό μας μικρόκοσμο επίσης… Ο Σφαιρόπουλος κάνει καλό και στο άθλημα, το κάνει πιο ανθρώπινο, πιο προσιτό, ειδικά σε μια δύσκολη παγκόσμια συγκυρία που ο κοσμάκης δίνει την μάχη της επιβίωσης, θέλει να βλέπει μπάσκετ, αλλά θέλει να ακούει και ένα καλό λόγο ή έστω να μην βλέπει “χρυσές” καραντίνες και γκρίνια για το αν θα χάσουν 20%, ήτοι κανένα 150αρι στο σχεδόν μύριο απολαβών έτους, πολλοί του αθλήματος…