Ο Κώστας Τσίλης γράφει για το μεγάλο ματς της ΑΕΚ με τον ΠΑΟΚ και τα προβλήματα που εμφανίστηκαν στο ξεκίνημα μιας δύσκολης σειράς αγώνων.

Για να τα βάζουμε τα πράγματα σε μια σειρά, αν η ΑΕΚ πήγαινε στο κυριακάτικο ματς πλήρης, όπως ο ΠΑΟΚ, τότε θα ήταν το απόλυτο φαβορί για τη νίκη. Έχει ένα πλήρες ρόστερ με πολλές ποιοτικές επιλογές. Ως εκ τούτου ξεκινάει τη σεζόν με καλύτερες προϋποθέσεις, ακόμα και από τότε που πήρε το πρωτάθλημα. Από την άλλη μεριά ο αντίπαλος, έχει χάσει την δυναμική των δυο τελευταίων σεζόν και βουλιάζει όλο και περισσότερο σ’ ένα τέλμα αγωνιστικής (και όχι μόνο) εσωστρέφειας.

Γι’ αυτό και την δεδομένη χρονική στιγμή αλλά και γενικώς φέτος, μια πλήρης ΑΕΚ θα είχε και θα έχει το πάνω χέρι, απέναντι στον ΠΑΟΚ. Μόνο που για το ματς της Κυριακής, τα αγωνιστικά δεδομένα είναι εντελώς διαφορετικά. Η ΑΕΚ όχι απλώς δεν είναι πλήρης, αλλά έχει ήδη ένα βουνό προβλήματα και ουδείς μπορεί να πει με σιγουριά, πως δεν θα προκύψουν κι άλλα, μέχρι και την σέντρα του παιχνιδιού. Βλέπετε, από την στιγμή που ο προπονητής αποφάσισε ξαφνικά να δώσει ρεπό τρεις μέρες πριν από ματς με τον ΠΑΟΚ, κάτι βλέπει και κυρίως για κάτι ανησυχεί.

Ήδη πάντως, οι απώλειες είναι ένα τσουβάλι. Από τα πέντε ακραία μπακ που ο Καρέρα ήδη έχει χρησιμοποιήσει (αφήνω εκτός τους νεαρούς Μιτάι και Ραντόνια που ακόμα δεν έχουν παίξει καθόλου), είναι νοκ άουτ τα δυο (Λόπες και Μπακάκης) και το τρίτο (Παουλίνιο) δεν είναι ακόμα απολύτως έτοιμο. Από τα έξι χαφ που ο Καρέρα έχει στο πλάνο του ως επιλογές, για το ματς με τον ΠΑΟΚ δεν είναι διαθέσιμα τα τέσσερα (Σιμόες, Μάνταλος, Σιμάνσκι, Γαλανόπουλος). Ενώ εκτός μάχης είναι και ο Λιβάι.

Προφανώς λοιπόν, τα δεδομένα που έχει δημιουργήσει το απουσιολόγιο, θα καθορίσουν σε μεγάλο βαθμό και τις αποφάσεις που θα πάρει ο Καρέρα για το αγωνιστικό πλάνο του παιχνιδιού με τον ΠΑΟΚ. Στην αρχή της εβδομάδας, ο Ιταλός φάνηκε να σκέφτηκε την λύση του πιο πολυεφαρμοσμένου 4-3-3. Αλλά χωρίς τον Σιμόες, θα πρέπει ο Καρέρα μάλλον να εγκαταλείψει αυτή την σκέψη. Όχι μόνο διότι θα λείπει ένα σημαντικό γρανάζι στα χαφ, όπως ο Πορτογάλος μέσος. Κυρίως διότι η απουσία του Σιμόες διαμορφώνει συνθήκες ανασφάλειας στο ανασταλτικό κομμάτι του παιχνιδιού της ΑΕΚ. Και ο μόνος τρόπος για να φέρει και πάλι ο Καρέρα ισορροπία, είναι να προσθέσει έναν επιπλέον παίκτη στο κέντρο της άμυνας, αφού δεν έχει διαθέσιμο έναν χαφ με ίδια αγωνιστικά χαρακτηριστικά μ’ αυτά του Σιμόες.

Για να είμαστε και ειλικρινείς, ο Ιταλός έτσι κι αλλιώς είχε στο μυαλό του την επιλογή ενός σχηματισμού με τριάδα στο κέντρο της άμυνας. Πριν καν τεθεί νοκ άουτ ο Σιμόες. Κυρίως διότι ο ΠΑΟΚ αγωνίζεται μ’ αυτόν τον σχηματισμό και ο Καρέρα έχει ισχυρή τάση να πηγαίνει στην λογική ενός αγωνιστικού πλάνου «καθρέφτη» μ’ αυτό το αντιπάλου. Όμως η ιδέα του αποδεδειγμένα πιο λειτουργικού 4-3-3, ήταν ισχυρότερη στο μυαλό του Ιταλού. Μέχρι που έχασε τον Σιμόες, ξέμεινε επί της ουσίας από αμυντικογενη χαφ και πλέον ο σχηματισμός με τριάδα στην άμυνα, μοιάζει μονόδρομος.

Άλλωστε, μπορεί γενικώς ο Καρέρα να μετρά ένα κάρο απουσίες για το ματς της Κυριακής, ωστόσο από την στιγμή που και ο Τσιγκρίνσκι έδειξε να έχει απαλλαχθεί από τις ενοχλήσεις στους προσαγωγούς, για πρώτη φορά υπάρχει πληρότητα στις θέσεις των κεντρικών αμυντικών. Πέντε διαθέσιμους στόπερ έχει ο Ιταλός τεχνικός μαζί με τον Λάτσι. Και επομένως μπορεί εύκολα να βγάλει μια δυνατή τριάδα για το παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ. Εξάλλου ακόμα και ο Νεντελτσεάρου, έστω και αν βρίσκεται μόλις δέκα μέρες στα Σπάτα, είναι σε φουλ αγωνιστικό ρυθμό. Μέχρι να έρθει στην ΑΕΚ έπαιζε βασικός και με την ομάδα του στο ρωσικό πρωτάθλημα και με την εθνική Ρουμανίας.

Το ίδιο, ως προς την ετοιμότητα, ισχύει και για τον Τάνκοβιτς. Την περασμένη Δευτέρα συμφώνησε για την μεταγραφή του στην ΑΕΚ και την παραμονή έπαιζε βασικός με την Χάμαρμπι σε ματς πρωταθλήματος και μάλιστα πέτυχε και γκολ. Επομένως σ’ έναν σχηματισμό 3-4-3, μια χαρά θα είναι επιλογή του Σουηδού ακραίου επιθετικού, σε μια τριάδα με τον Λιβάγια και με τον Καρίμ ή με τον Ολιβέιρα. Μάλιστα, θα είναι μια τριάδα που το έχει πολύ και το γκολ, αλλά και την δημιουργία.

Εκτός πάντως από τον σχηματισμό, όλες αυτές οι απουσίες που έχει η ΑΕΚ, υπαγορεύουν και κάτι ακόμα για το ματς της Κυριακής. Ποιο είναι αυτό; Ένα έξτρα τσίτωμα σ’ όσους θα μπουν στο γήπεδο είτε ως βασικοί, είτε ερχόμενοι από τον πάγκο. Η πραγματικότητα είναι, πως μέχρι και την προηγούμενη εβδομάδα, υπήρχε μια αίσθηση πως η ΑΕΚ θα πάρει για πλάκα τη νίκη στο παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ. Δεν την υιοθετώ, όπως και δεν την υιοθετούσα και τότε. Όμως κακά τα ψέματα, ήταν πολύ εμφανής. Υπήρχε μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα που παρέπεμπε στις εποχές του «πόσα θα φας Μιχόπουλε». Και η ΑΕΚ όπως πηγαίνει σε τέτοιου είδους ματς, μέσα σε τέτοια ατμόσφαιρα, τρώει στραπάτσα.

Όλα αυτά τα μαζεμένα αγωνιστικά προβλήματα, ήρθαν να αλλάξουν το κλίμα. Μάλλον για καλό, θα σημειώσω. Το «για καλό», δεν πάει φυσικά στα αγωνιστικά προβλήματα, αλλά στην αλλαγή του κλίματος. Δεν υπάρχει πλέον αυτό το η ΑΕΚ πάει για περίπατο, αλλά με τόσες απουσίες πήγαμε στην λογική του η ΑΕΚ πάει για «μάχη». Μια συνθήκη, πως για να καλυφθούν τα αγωνιστικά προβλήματα, θα πρέπει να υπάρχει έξτρα πάθος, έξτρα δύναμη, έξτρα τσίτωμα. Κάτι που αποδεδειγμένα, όταν συμβαίνει πραγματικά, βγαίνει σε καλό. Διαχρονικά, η ΑΕΚ ποτέ δεν έχασε ματς με χαρακτήρα ντέρμπι, επειδή είχε σημαντικές αγωνιστικές απουσίες. Οι στραβές και οι αποτυχίες ερχόντουσαν μόνο εκεί που πήγαινε τραλαλι-τραλαλό και «πάμε να βάλουμε τρια γκολ και να καθαρίσουμε». Υπό αυτή την έννοια, ίσως οι μαζεμένες απουσίες, να βγουν και σε καλό για το ματς με τον ΠΑΟΚ. Εκεί που το πράγμα είναι λίγο ανησυχητικό, είναι πως έχουν προκύψει ζητήματα με απώλειες, στην αφετηρία ενός διμήνου με συνεχόμενα παιχνίδια σε Ελλάδα και σε Ευρώπη.