Ο Δημοσθένης Καρμοίρης έχει την άποψη ότι χρειάζονται και οι «ατσαλάκωτοι στρατηγοί» μαζί με τους… χαμάληδες «υπαξιωματικούς»

Με εμφανίσεις του Κώστα Φορτούνη σαν τούτη, την τελευταία, στο κυριακάτικο ντέρμπι με την ΑΕΚ, ολοένα και ισορροπεί ποσοστιαία το κλίμα των διαθέσεων της ερυθρόλευκης εξέδρας στην προσέγγιση υπέρ του προπονητή ή του ποδοσφαιριστή.

Όχι πώς είναι «απέναντι» οι δυο τους, δε λέω τίποτα τέτοιο, μην υπάρξουν παρανοήσεις. Ωστόσο είναι πλέον πιότερο από αποκρυσταλλωμένο, το γεγονός ότι κάπως αλλιώς βλέπουν το ποδόσφαιρο Μαρτίνς και Φορτούνης.

Ή αν προτιμάτε, η φιλοσοφία του Πορτογάλου δεν ταιριάζει τόσο πολύ με αυτή του διεθνή άσου. Αρκούν ελάχιστα, συγκεκριμένα παραδείγματα για να αποδειχθεί του λόγου το αληθές.

Και αναφέρω:

Γιώργος Μασούρας, Ανδρέας Μπουχαλάκης. Δύο διαφορετικές φυσιογνωμίες στο γήπεδο, άλλες θέσεις, με κοινή συνισταμένη όμως παρουσίας στην 11άδα, την οποία ο προπονητής αποζητά και επιδιώκει πάση θυσία για τα βασικά στελέχη του, όσο και αν συχνά διαφωνεί ο κόσμος.

Μιλάω για δύο παίκτες που ως προς το λαϊκό έρεισμα έχουν εχθρούς ή φίλους. Και μόνο από αυτούς. Και που όταν τύχει «στραβή» είναι οι πρώτοι που συνήθως που ακούνε τα «σχολιανά» της εξέδρας, μαζί με τον προπονητή που τους επιλέγει Ενδιάμεσοι υποστηρικτές τους, δεν υπάρχουν. «Έτσι κι έτσι» δηλαδή.

Γιατί αυτοί λοιπόν και όχι ο Φορτούνης πρώτη επιλογή του Μαρτίνς; Γιατί εκείνοι βασικοί 100% αλλά ο διεθνής μέσος πότε μέσα, πότε αλλαγή;

Γιατί είναι πιο αθλητικοί, πιο ορεξάτοι σχεδόν πάντα, παίζουν με αυταπάρνηση, μοχθούν παραπάνω. Δεν σταυρώνουν τα χέρια στη μέση, δεν τα παρατούν, δεν πέφτουν κάτω εύκολα, δεν δείχνουν στοιχεία βεντετισμού.

Ο Φορτούνης δεν είναι το παιδί κανένας «ψωνισμένος». Είναι διαφορετικός ο χαρακτήρας και η συμπεριφορά του από τη φιγούρα που σε παρασύρει καμιά φορά στο γήπεδο. Κάθε άλλο παρά αδιάφορος, ψυχρός και «φίρμα» είναι στην πραγματικότητα. Είναι όμως αυτό το στυλ του.

Κι αυτό το στυλ δεν το «προκρίνει» ο Μαρτίνς στις επιλογές του. Πώς να το κάνουμε!

Η ομάδα το έχει αποδεχτεί μέχρι τώρα.

Ο κόσμος ήταν εναντίον του προπονητή για μεγάλο διάστημα, τώρα τελευταία του ρίχνει πιο πολλά δίκια του Πέδρο.

Το βλέπω στα μηνύματα, το ζω κάθε σαββατοκύριακο στις live εκπομπές στα “Over There” στους 104,9. Χθες ειδικά το κοινό τα «έριχνε» στον Φορτούνη σωρηδόν. Καταιγιστικά σε mail σφοδρής (κιόλας) κριτικής στον ποδοσφαιριστή!

Το θέμα δεν είναι να «νικήσει» ένας από τους δύο μέσα από όλη αυτή την ιστορία, αλλά η ομάδα.

Και είναι γεγονός πως και οι δύο τους, παρότι πέρασαν και κάποιες φάσεις ψυχρότητας, ουδέποτε υπέπεσαν σε «χοντράδα». Ο προπονητής δεν έκανε «καψώνια», bulling στον Φορτούνη κι αυτός δεν δυστρόπησε, δεν υπέπεσε σε πειθαρχικό παράπτωμα, έχει σταθερά μια συμπεριφορά που αποπνέει σεβασμό στην ιεραρχία και στις αποφάσεις της τεχνικής ηγεσίας.

Κάποιοι, που πληθαίνουν ολοένα τον τελευταίο καιρό, ισχυρίζονται ότι δεν θα συνεχιστεί κι άλλη σεζόν όλο τούτο και πως το καλοκαίρι θα είναι καθοριστικό για το μέλλον του Κώστα στους πρωταθλητές.

Δεν είναι απλά τα πράγματα θα πω εγώ. Εάν ο Τσιμίκας έφυγε με 15 εκατομμύρια, αν ο Σεμέδο και ο Καμαρά αγγίζουν ως απαιτήσεις των ερυθρολεύκων τα 20, φαντασθείτε ότι και ο Φορτούνης δεν γίνεται να είναι πιο κάτω!

Έχοντας κατά νου λοιπόν ότι δεν έχει κάνει την top χρονιά, ούτε «μάγεψε» στα φετινά ευρωπαϊκά ματς του Ολυμπιακού, πώς θα έρθει γι’ αυτόν πρόταση τέτοιου βεληνεκούς που συζητάμε και πραγματικά αυτή είναι η χρηματιστηριακή αξία της κλάσης του Φορτούνη;

Άραγε θα ήταν καλύτερο και οι δύο, παίκτης-προπονητής, να συμμαχήσουν με την ιδέα της παράτασης συνύπαρξης τους στην ομάδα, αφού έτσι και αλλιώς δεν τέθηκε – και ούτε πρόκειται – ποτέ θέμα: «‘Ή εγώ ή αυτός!»;

Και σ’ αυτή την περίπτωση, με λίγη παραπάνω θέληση και από τους δύο; Ο Κώστας να… τρέχει λίγο παραπάνω και ο Πέδρο να αποδεχτεί ότι στο «στράτευμα» χρειάζεται και ένας «στρατηγός» τέλος πάντων, που δεν θα πολύ-λερώνει τη στολή του;