Ο Κώστας Τσίλης γράφει για την μέχρι τώρα εικόνα της ΑΕΚ, αλλά και για τις δηλώσεις του Μανόλο Χιμένεθ πριν από μερικές μέρες.

Με βάση την αγωνιστική εικόνα που έδειχνε η ΑΕΚ σταθερά το τελευταίο δίμηνο, την κατάσταση της, το μακρύ απουσιολόγιο, αλλά μετά απ’ όσα έγιναν από την προηγούμενη Κυριακή μέχρι και τώρα, κακά τα ψέματα, φάνταζε ως το πρώτο φαβορί για να μείνει με τον… μουντζούρη στο χέρι στα πλέι οφ. Ήτοι, να βρεθεί εκτός Ευρώπης.

Πρακτικά, αυτό θα σημαίνει μια πολυεπίπεδη καταστροφή για το κλαμπ. Οικονομική αλλά και αγωνιστική. Μια καταστροφή η οποία θα επηρεάσει καταλυτικά αλλά και οριζόντια, ολόκληρο τον οργανισμό της ΑΕΚ. Κανονικά δηλαδή, οι πάντες μέσα στην ομάδα, θα πρέπει να σκέφτονται με τρόμο την προοπτική να μείνει η ΑΕΚ εκτός ευρωπαϊκής διοργάνωσης για την επόμενη σεζόν. Και ίσως τελικά και να το έκαναν. Να συνειδητοποίησαν τι σημαίνει αυτό το «εκτός Ευρώπης» και κάπως έτσι να μπήκαν στο Χαριλάου για να παίξουν το ματς.

Ασυζητητί και χωρίς χρεία για μεγάλη ανάλυση, το παιχνίδι με τον Άρη ήταν κομβικό για την ΑΕΚ. Σχεδόν οριακό. Και ήταν η πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό, που οι παίκτες της ΑΕΚ το αντιμετώπισαν και το διαχειρίστηκαν ακριβώς ως τέτοιο. Η πρώτη φορά που έδειχναν με την αγωνιστική τους νοοτροπία, πως καταλάβαιναν πόσο σημαντικό ήταν να κερδίσουν. Η πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό, που οι παίκτες της ΑΕΚ πήγαιναν τόσο αποφασιστικά και τόσο πειστικά στις προσωπικές μονομαχίες με τους αντιπάλους. Ίσως γι αυτό και έχασαν ελάχιστες.

Ο μόνος τρόπος για να μπορέσει να γυρίσει λίγο το χαρτί στην ΑΕΚ, ήταν επιτέλους να τσιγκλιστεί ο εγωισμός των ποδοσφαιριστών. Και αυτό να αποτυπωθεί και στο γήπεδο. Όπως έγινε τώρα στο Χαριλάου και ήταν ο βασικός λόγος που κατάφερε κάτι η ΑΕΚ κάτι εξαιρετικά σπάνιο για φέτος. Έδινε στον αντίπαλο το στίγμα πως αυτό το ματς, θα το πάρει. Άλλωστε για να ξέρουμε και τι λέμε, η εικόνα του παιχνιδιού και στο πρώτο αλλά και στο δεύτερο, ακόμα και όταν έπαιζε δεξί μπακ ο Λόπες και σέντερ φορ ο 18χρονος Κοσίδης, ήταν για να κερδίσει η ΑΕΚ με 4 ή 5-1. Και όχι το αντίθετο που ονειρευόντουσαν κάποιοι πριν το ματς. Ίσως δικαίως, καθώς το δικαίωμα το είχε δώσει ξεκάθαρα η ΑΕΚ.

Φυσικά και μεγάλο ρόλο στο παιχνίδι, όπως πάντα συμβαίνει, έπαιξε και το τακτικό κομμάτι. Αυτός ο σχηματισμός με την τριάδα στα χαφ έχει αποδειχθεί και κατά το παρελθόν και λειτουργικός και αποτελεσματικός. Ειδικά αν μέσα στην τριάδα των χαφ είναι αυτό το παιδί που λέγεται Γαλανόπουλος. Ο παίκτης δηλαδή, που θαρρώ πως κουβάλησε πάνω του την ΑΕΚ και στο αγωνιστικό, αλλά και στο ψυχολογικό κομμάτι. Όσο άντεξε να παίξει, καθώς επέστρεψε μετά το δυο μήνες τραυματισμού.

Επίσης αυτό το 4-3-3 είναι ένας σχηματισμός που λειτουργεί καλά, ειδικά όταν στην τριάδα της επίθεσης, δεν γίνονται αλχημείες και παίζουν παίκτες που ξέρουν να ανταποκρίνονται στο ρόλο του ακραίου επιθετικού. Με τον Τάνκοβιτς να μπορεί να ταλαιπωρεί την αντίπαλη άμυνα, όταν θα πέφτουν όλοι πάνω στον Λιβάι για να τον βγάλουν εκτός παιχνιδιού.

Και βέβαια μ’ αυτή την τριάδα στα χαφ, ο Σιμάνσκι έχει κάνει παιχνιδάρες, όπως έκανε και στο Χαριλάου. Που έδωσε ασίστ, θα μπορούσε να κάνει και γκολ. Και γενικώς η ΑΕΚ λειτουργεί καλά αγωνιστικά και παίρνει τα αποτελέσματα που θέλει. Γι αυτό και είναι απορίας άξιο, που δεν επέλεξε ο Χιμένεθ αυτόν τον σχηματισμό και στο ματς της προηγούμενης Τετάρτης με τον ΠΑΟΚ για το κύπελλο.

Προφανώς μετά απ’ αυτή τη νίκη, δεν λύθηκαν ως δια μαγείας όλα τα προβλήματα της ΑΕΚ, ούτε ξαφνικά ξαναέγινε ομαδάρα. Αλίμονο. Για του χρόνου εξακολουθεί να ισχύει το ξήλωμα και κτίσιμο από την αρχή. Ενώ για φέτος, έχει πολύ ζόρι μπροστά της και πολύ ανηφόρα μέχρι να καταφέρει να σώσει ότι σώζεται. Όμως φάνηκε πως με μπόλικο ποδοσφαιρικό εγωισμό και λίγο τακτικό ορθολογισμό όλα μπορούν να γίνουν πολύ καλύτερα.

Επιτρέψτε μου να σημειώσω, πως το να είναι εξαφανισμένος και παροπλισμένος από τον Γενάρη χωρίς λόγο και αιτία ο Βασιλαντωνόπουλος, δεν συνιστά ορθολογισμό. Θυμίζω, είναι ο πρώτος παίκτης που «έκοψε» ο Χιμένεθ, όταν ανέλαβε. Και όπως πολύ συχνά συμβαίνει στο ποδόσφαιρο, ο Βασιλαντωνόπουλος είναι αυτός που έβγαλε τα κάστανα από την φωτιά στην πιο κρίσιμη στιγμή και είναι και αυτός για τον οποίο θα καρδιοκτυπά ο Μανόλο μέχρι να δει αν οι εξετάσεις από τον τραυματισμό του θα είναι καθαρές.

Όπως και αν έχει, η ΑΕΚ σε μια κρίσιμη στιγμή, κατάφερε να βρει και πάλι σφυγμό. Έχει μπροστά της τώρα δυο παιχνίδια εντός έδρας. Με Αστέρα Τρίπολης και Παναθηναϊκό. Έχει και μπροστά μιας ολόκληρη εβδομάδα πολύτιμης και δυσεύρετης για φέτος ηρεμίας, όχι τόσο για να δουλέψει (είναι αργά πλέον για τέτοια), όσο για να ξεκουραστεί και λίγο να καθαρίσει το μυαλό της. Και έχει στα χέρια της ή καλύτερα στα πόδια της, την δυνατότητα ήταν να κάνει δυο νίκες στα επόμενα δυο ματς και πραγματικά να αξιοποιήσει αυτό που πήρε στο Χαριλάου, είτε να τα κάνει ξανά μαντάρα και να το πετάξει στο θάλασσα.