Στο περιθώριο της παρουσίας του στο πρόσφατο τουρνουά στο ΣΕΦ, ο Ντέιβιντ Ρίβερς, συνομίλησε με αρκετό κόσμο που ήθελε να τον συναντήσει. Γράφει ο Αναστάσης Κατσαβός.

Ο Ντέιβιντ Ρίβερς λάμπρυνε με την παρουσία του το «bwin TOURNAMENT AGAINST COVID-19».

Για όσο ήταν εκεί, αναμφίβολα ήταν το επίκεντρο των συζητήσεων μεταξύ του κόσμου, των δημοσιογράφων και όλων όσοι ήταν στο ΣΕΦ.

Είναι λογικό. Ένα τόσο λαμπερό αστέρι του παρελθόντος, που δόξασε τη φανέλα των «Ερυθρολεύκων» και που αποσύρθηκε φορώντας την βρίσκεται στο γήπεδο. Συζητά με κόσμο και βραβεύει παιδιά.

Έρχομαι στη θέση οπαδών και σε άλλα γήπεδα. Δε θα ήθελε ο οπαδός του Παναθηναϊκού να ξαναδεί το Στόικο Βράνκοβιτς;

Μακάρι να τον ξαναδεί. Όπως και το Μπατιστ και όλους όσοι δόξασαν την πράσινη φανέλα. Αντίστοιχα και του Άρη, που έχει τεράστια μπασκετική ιστορία, της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ, που έχουν κατακτήσει Ευρωπαϊκά τρόπαια.

Συνομιλία με έναν Θρύλο

Η συνομιλία με έναν θρύλο του μπάσκετ έχει πάντα τη δική της γοητεία. Σε ερώτηση μας, για το πώς νιώθει που είναι εδώ η απάντηση ήταν μια: «Μαγικά αδερφε!»

Η αναφορά στο γεγονός ότι είναι ένας θρύλος, τον συγκίνησε και απάντησε: «Κάναμε μαγικά πράγματα εκείνη τη δεκαετία γενικά. Χαίρομαι που ήμουν στο Ευρωπαϊκό της Ρώμης. Αυτές είναι στιγμές».

Λέγοντας όλα αυτά ο Ντέιβιντ Ρίβερς έφερε και σε εμένα μνήμες από εκείνα τα παιχνίδια. Έβλεπα τα Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός εκείνης της εποχής, μαζί με τον αείμνηστο ξάδερφο μου, που αργότερα έγινε καλαθοσφαιριστής, θυμάμαι τον τρόπο παιχνιδιού του Ρίβερς του Τόμιτς του Βράνκοβιτς και όλων των άλλων.

Ομηρικές μάχες. Πραγματικός νικητής το μπάσκετ. Το άθλημα που βάδιζε σε πολύ πιο αγνά και φιλαθλητικά μονοπάτια. Μην ξεχνάμε, ότι τότε το Ελληνικό πρωτάθλημα, ήταν ένα από τα καλύτερα της Ευρώπης.

Οι μνήμες λοιπόν, που έφεραν τα λόγια του Ντέιβιντ Ρίβερς, ήταν πολλές και όμορφες.

Παιχνίδια όπως αυτό που έχει το βίντεο παρακάτω ήρθαν στο νου και το πρόσωπο του άλλοτε σταρ του Ολυμπιακού, φώτισε όπως εκείνα των μικρών παιδιών, όταν τους κάνεις το χατίρι. Τέτοια χαρά.

Ντέιβιντ Ριβερς: ο «Χρυσοδάκτυλος»

Ο παλαίμαχος γκαρντ, έχει πάρει πολλούς τίτλους στην καριέρα του στην Ευρώπη.

Το καλοκαίρι του 1995 πήρε μεταγραφή στον Ολυμπιακό, στον οποίο παρέμεινε για δύο χρόνια έχοντας καταφέρει να κατακτήσει δύο Πρωταθλήματα Ελλάδας (1996, 1997), ένα Κύπελλο Ελλάδος (1997) και μία Ευρωλίγκα (1997).

Ο Νέτιβιντ Ρίβερς ήταν από αυτούς που είχαν αποφασιστικό ρόλο στην διοργάνωση που κατέκτησε για πρώτη φορά ο σύλλογος του Πειραιά.

Την περίοδο 1997-98 αγωνίστηκε στην ιταλική Φορτιτούντο Μπολόνια, με την οποία κατέκτησε το Κύπελλο Ιταλίας του 1998.

Την επόμενη διετία αγωνίστηκε στην τουρκική Τόφας ΣΚ με την οποία κατέκτησε δύο Πρωταθλήματα Τουρκίας (1999, 2000) και δύο Κύπελλα Τουρκίας (1999, 2000).

Τι σημαίνει πρωταθλητισμός;

Σε ερώτησή μας για το τι είναι ο πρωταθλητισμός, η απάντηση ήταν κοφτή: «Να χαίρεσαι όταν παίζεις καλά, όταν νικάς. Να εξαγριώνεσαι όταν χάνεις»

Ο Ντέιβιντ Ρίβερς αν μη τι άλλο έζησε τον πρωταθλητισμό στο πετσί του, τον έκανε πράξη. Ήξερε τι θα πει να καθορίζεις τις τύχες ενός αγώνα. Ακόμα και ενός ντέρμπι.

Η αλήθεια είναι ότι αυτό το μέταλλο, το κουβάλησε και στο ΣΕΦ. Βράβευσε παιδιά, έφηβους και παίδες του Ολυμπιακού. Δεν είχαν γεννηθεί τότε. Αλλά επειδή αγαπούν το μπάσκετ ήξεραν τον Ντέιβιντ Ρίβερς και τα κατορθώματά του.

Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τι ειπώθηκε με τους νεαρούς καλαθοσφαιριστές, ωστόσο, η αύρα μιας τόσο μεγάλης δόξας σου δίνει κίνητρο.

Νιώθεις ευλογία που ήσουν εκεί. Ανεξάρτητα σε ποιο τομέα εργάζεσαι, μπασκετμπολίστας, δημοσιογράφος, τεχνικός, φωτιστής, όταν έχεις αυτό το βίωμα, το κίνητρο ριζώνει μέσα σου.

Να κάνεις πρωταθλητισμό στην ίδια σου τη ζωή, με ότι αυτό συνεπάγεται.

Η εποχή Ρίβερς ανήκει στα βιώματα μας

Μπορεί αυτό το κείμενο να ήταν λιγάκι πιο… βιωματικό από τα υπόλοιπα, ωστόσο υπάρχουν μια σειρά συνθήκες που επιτάσσουν αυτή την εξέλιξη.

Όταν έχεις δει πολλά παιχνίδια με τον Ντέιβιντ Ρίβερς και ξαφνικά συζητάς μαζί του μέσα από ένα άλλο επάγγελμα είναι αλλιώς.

Το παιχνίδι του Αμερικανού, όπως και όλα τα παιχνίδια τότε, ανήκουν στην παιδική μου ηλικία. Τότε που υπήρχε μόνο νίκη και ήττα, χαρά και στεναχώρια. Χωρίς αναλύσεις.

Ήταν η παρέα και η καζούρα με τον αείμνηστο ξάδερφο μου Στέργιο Παπαδόπουλο (άρρωστος Παναθηναϊκός) , τον οποίο καμάρωνα αργότερα στα γήπεδα να παίζει.

Η εποχή του Ντέιβιντ Ρίβερς είναι βίωμα…

Ο Ντέιβιντ Ρίβερς με τον δημοσιογράφο του Overfm.gr, Αναστάση Κατσαβό.