Οι πραγματικοί άντρες σκοράρουν, αφιερώνουν τα γκολ στις μαμάδες τους που δεν είναι πια εδώ και κλαίνε. Γράφει η Έλενα Φάκου. “Σ’ αγαπώ για το δάκρυ που δεν μπόρεσες να κρύψεις” ‘εγραψε ο Λόρδος Άλφρεντ Τέννυσον, ο σπουδαιότερος ποιητής της Βικτωριανής Αγγλίας και αυτό ακριβώς νιώσαμε όλοι για το κλάμα του Δημήτρη Εμμανουηλίδη. Χθες, αν […]

Οι πραγματικοί άντρες σκοράρουν, αφιερώνουν τα γκολ στις μαμάδες τους που δεν είναι πια εδώ και κλαίνε. Γράφει η Έλενα Φάκου.
“Σ’ αγαπώ για το δάκρυ που δεν μπόρεσες να κρύψεις” ‘εγραψε ο Λόρδος Άλφρεντ Τέννυσον, ο σπουδαιότερος ποιητής της Βικτωριανής Αγγλίας και αυτό ακριβώς νιώσαμε όλοι για το κλάμα του Δημήτρη Εμμανουηλίδη. Χθες, αν και δεν ήταν η πρώτη φορά που ο ποδοσφαιριστής έκλαψε για το θάνατο της μητέρας του στην τηλεόραση- το είχε ξανακάνει στον εκτός έδρας αγώνα με την Ξάνθη- συγκλόνισε τον κόσμο όλο αφού στις δηλώσεις που γίνονται μετά τα ματς, δεν έχουμε συνηθίσει τους παίκτες να βγάζουν συναίσθημα, αλλά να επαναλαμβάνουν τις ίδιες κλισέ ατάκες.

O Δημήτρης Εμμανουηλίδης έχασε την μητέρα του στις 17.1.2017 και δεν έκρυψε ποτέ ότι του λείπει, την αγαπάει και δεν την ξεχνάει, ενώ κάθε γκολ που σκοράρει είναι αφιερωμένο σε εκείνη. Έχει υποσχεθεί πως κάθε γκολ του θα είναι αφιερωμένο σε εκείνη και χθες, μόλις μια εβδομάδα πριν την θλιβερή αυτή επέτειο, ήταν ακόμα περισσότερο συναισθηματικά φορτισμένος από άλλες φορές με αποτέλεσμα να ξεσπάσει. Στη γιορτή της μητέρας το 2019 είχε ανεβάσει μια φωτογραφία στην οποία ποζάρει μαζί με τη μαμά του την οποία συνόδευσε με τη λεζάντα: «Μακάρι να σε είχα εδώ να σου ‘λεγα χρόνια πολλά. Το πιο όμορφο πράγμα που κρατάω μέσα στην καρδιά μου». Χθες το (ξανα) μοιράστηκε και μαζί μας.

Tα δάκρυα του Δημήτρη άγγιξαν χιλιάδες τηλεθεατές χθες βράδυ οι οποίοι κατάλαβαν πόσο σημαντική είναι η απώλεια της μητέρας και πόσο μπορεί να επηρεάσει το χαρακτήρα ενός παιδιού αν τη χάσει σε παιδική ή εφηβική ηλικία. Ο ίδιος είχε δηλώσει σε παλαιότερη συνέντευξή του στο SDNA σχετικά: “Μετά από αυτό έγινα πιο δυνατός. Πλέον αντιμετωπίζω τα προβλήματα διαφορετικά. Την μαμά μου την έχω συνέχεια στο μυαλό μου και στην καρδιά μου. Ξέρω ότι είναι κάπου εκεί πάνω και με προσέχει. Μια τέτοια απώλεια δεν την ξεπερνάς ποτέ, αλλά μαθαίνεις να ζεις με αυτή.” 

Το αγόρι με τον αριθμό 17 στη φανέλα του είναι αρκετά μοναχικό, έχει πολύ ταλέντο και κάποιες φορές έχει τιμωρηθεί για μερικά μικρά πειθαρχικά παραπτώματα για τα οποία πιθανόν κάποιοι άλλοι να τη γλίτωναν. Αλλά για εκείνον προφανώς οι προσδοκίες είναι υψηλές και ο πήχυς τίθεται πολύ ψηλά. Το πιο σημαντικό πράγμα που κατάφερε χθες ο Δημήτρης Εμμανουηλίδης είναι να δείξει πως οι αθλητές είναι πολλά παραπάνω  από στατιστικά, μεταγραφές και προπονήσεις. Και θα έπρεπε να προβληματίσει όλους εμάς που όταν πάμε στο γήπεδο είμαστε έτοιμοι να βρίσουμε μάνες ή να θίξουμε οικογένειες.

Mια αγγλική παροιμία λέει “Γέλα, και ο κόσμος θα γελάσει μαζί σου. Κλάψε, και θα κλάψεις μόνος σου.” Αυτό κατάφερε να αλλάξει ο Δημήτρης Εμμανουηλίδης: κλάψαμε μαζί του. Και γίναμε λίγο περισσότερο άνθρωποι. Σκούπισε τα μάτια σου αγόρι μου και σκόραρε χαμογελαστός από δω και πέρα. Έτσι θα ήθελε να σε βλέπει η μαμά σου.