Η πορεία της ομάδας του Τέξας. Οι φυγές, ο Γουέστμπρουκ, το small ball και όσα έγιναν στο Χιούστον που χρήζουν ιδιαίτερης μνείας, με στόχο την επιστροφή στην κορυφή.

Γράφει ο Λευτέρης Καπερνάρος

Μετά το τέλος της (ιδιαίτερης) σεζόν 2019-2020, όλες οι ομάδες κάνουν τον απολογισμό τους, και προσαρμόζουν τα σχέδιά τους για την επόμενη.

Οι Ρόκετς δεν αποτελούν εξαίρεση. Μετά την αποχώρηση του Μάικ Ντ’ Άντονι από την θέση του προπονητή -έπειτα από τέσσερα χρόνια θητείας-η ομάδα του Χιούστον βρίσκεται σε αναζήτηση νέου head coach. Κενό έμεινε επίσης το πόστο του general manager, με την αποχώρηση του -εμβληματικού για τον σύλλογο- Ντάρυλ Μόρεϊ. Τα δεδομένα αυτά, δημιουργούν μία κατάσταση μετάβασης για τον σύλλογο του Τέξας. Πρόκειται για δύο πρόσωπα που δέθηκαν με την ομάδα, διαδραματίζοντας σημαντικό ρόλο στο να την διατηρήσουν ανταγωνιστική.

Η φυγή τους αποτελεί μια πρόκληση για την συνέχεια, μια πρόκληση που πάντως δεν θα συνοδευτεί με την αποψίλωση του ρόστερ. Δια στόματος της διοίκησης, έγινε γνωστό ότι ο βασικός κορμός των παικτών θα μείνει απαράλλαχτος. Οι Τεξανοί δεν προτίθενται να κάνουν διαθέσιμο προς ανταλλαγή τον Τζέιμς Χάρντεν, ούτε και τον Ράσσελ Γουέστμπρουκ. Τα δύο αστέρια της ομάδας-που έχουν φυσικά και τα βαρύτερα συμβόλαια- όπως φαίνεται θα παραμείνουν. Επομένως, οι Ρόκετς καλούνται να σταθμίσουν τα υπάρχοντα δεδομένα:Να διδαχθούν από την εξέλιξη της περασμένης σεζόν, να κάνουν τις απαραίτητες συμπληρωματικές προσθήκες και να αναπροσαρμόσουν την στρατηγική που θα τους φέρει πιο κοντά στον μεγάλο στόχο: Το πρωτάθλημα.

Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Ένα πρωτάθλημα το οποίο δεν αποτελεί άπιαστο όνειρο. Η ομάδα του Χιούστον κατέχει το ρεκόρ συνεχόμενων εμφανίσεων στα playoff- δίνει ανελλιπώς το παρών τα τελευταία 8 έτη-. Καμία άλλη ομάδα δεν έχει υπάρξει τόσο συνεπής αυτό το διάστημα. Ούτε το μεγαθήριο που ακούει στο όνομα Γουόριορς, ούτε και οι συνεπέστατοι Σπερς,οι οποίοι δεν πρόλαβαν φέτος το τραίνο. Είναι γεγονός όμως ότι, παρόλο που επί σειρά ετών το Χιούστον είναι ανταγωνιστικό, στα playoff δεν έχει κάνει την υπέρβαση.

Ταβάνι της ομάδας αυτήν την 8ετία,αποτελούν οι Τελικοί Δυτικής Περιφέρειας, τους οποίους έφτασε τελευταία φορά την σεζόν 2017-18(όπως επίσης έπραξε και την περίοδο 2014-15).Και τις δύο φορές, έπεσε πάνω στους Γουόριορς, που και στην συνέχεια στέφθηκαν πρωταθλητές. Άμα την πρώτη φορά αποκλείστηκαν εύκολα(με σκορ σειράς 4-1),την πιο πρόσφατη αποκλείστηκαν στα σημεία,χ άνοντας 4-3.Απέναντι μάλιστα στους πολύ ενισχυμένους Γουόριορς, μια ομάδα που-ούτως ή άλλως φαβορί- είχε μόλις προσθέσει στο ρόστερ της τον Κέβιν Ντουράντ. Ίσως μάλιστα να αδίκησαν τους εαυτούς τους.Έχοντας προβάδισμα 3-2,απείχαν μια ανάσα, μία νίκη από τους Τελικούς.

Η ατυχία όμως τους Κρις Πολ πιθανότατα άλλαξε την ροή των πραγμάτων.
Αποκομίζοντας τραυματισμό στο τελευταίο λεπτό του -νικηφόρου για το Χιούστον- Game 5,δεν μπόρεσε να ενισχύσει την ομάδα του στο υπόλοιπο της σειράς .Κι επικράτησε ο νόμος του φαβορί,καθώς το Γκόλντεν Στέιτ πήρε δύο συνεχόμενες νίκες,και το εισιτήριο για τους Τελικούς.

Την επόμενη σεζόν, οι Ρόκετς συνάντησαν εκ νέου στα playoffs τους Γουόριορς, αυτήν την φορά στους ημιτελικούς της Δύσης. Η σειρά αυτή είχε πολλά κοινά στοιχεία,με την περασμένη σεζόν.Μετά τα πρώτα 4 παιχνίδια υπήρχε υπόλοιπη ισορροπία(2-2). Αυτήν την φορά,ο τραυματισμός χτύπησε την πόρτα των Γουόριορς, με τον τραυματισμό του Κέβιν Ντουράντ(πάλι στο Game 5). Παρ’όλα αυτά , το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο.Πρόκριση των Γουόριορς,με νίκες στα τελευταία δύο παιχνίδια.

Η ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ ΠΟΥ ΑΛΛΑΞΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ

Μετά την άδοξη κατάληξη άλλης μια σεζόν, οι Ρόκετς κινήθηκαν έντονα στο περσινό μεταγραφικό παζάρι. Πλαισίωσαν τον Τζέιμς Χάρντεν με τον εκρηκτικό Ράσελ Γουέστμπρουκ, στέλνοντας τον γηραιότερο(αλλά αειθαλή) Κρις Πολ στην Οκλαχόμα.Η αλήθεια είναι ότι υπήρχαν αμφιβολίες γι αυτήν την κίνηση. Διότι την διετία που ο Κρις Πολ βρέθηκε στο Χιούστον ο – μαέστρος στο επιθετικό παιχνίδι- Χάρντεν, έπαιρνε σημαντικές ανάσες.

Ο Πολ μπορούσε να κάνει παρόμοια δουλειά στο δημιουργικό κομμάτι – με τον δικό του τρόπο- , οι σουτέρ και οι ψηλοί της ομάδας είχαν πολλές ευκαιρίες να “εκτελέσουν” . Δεν είναι τυχαίο ότι, η διετία του Πολ στο Χιούστον,ήταν η δυνατότερη των Ρόκετς την “Τζέιμς Χάρντεν” εποχή.Οι όποιες αμφιβολίες πάντως υπήρχαν για την ανταλλαγή αυτή, γρήγορα υποχώρησαν καθώς οι σχέσεις Χάρντεν-Πολ δεν ήταν ούτως ή άλλως οι καλύτερες δυνατές πλέον. Ο παλιός συμπαίκτης -και φίλος-του Χάρντεν, Γουέστμπρουκ θα έβρισκε σίγουρα χώρους στην επίθεση του Χιούστον. Η εκρηκτικότητα, η ταχύτητα και η διεισδυτικότητα που θα έφερνε ο Γουέστμπρουκ στην επίθεση, θα επέτρεπαν στον Τζέιμς Χάρντεν να παίρνει ανάσες, και θα έκαναν τους Τεξανούς πιο απρόβλεπτους στην επίθεση. Οι αντίπαλοι αμυντικοί θα “έκλειναν” προς τις διεισδύσεις του Γουέστμπρουκ, αφήνοντας χώρο στους περιφερειακούς σουτέρ.Αυτή τουλάχιστον ήταν η σκέψη.

Στην πράξη, απαιτούνταν χρόνος. Υπήρξαν -στην κανονική περίοδο- εξ’ αρχής κάποιες ενθαρρυντικές εμφανίσεις, που άφησαν περιθώρια αισιοδοξίας. Η αναζήτηση για την αγωνιστική χημεία, είχε ως σύμμαχο κομμάτια του υπόλοιπου ρόστερ που επίσης βρίσκονται για χρόνια στην ομάδα(Πι Τζέι Τάκερ, Έρικ Γκόρντον,Κλιντ Καπέλα,Όστιν Ρίβερς). Η αλήθεια είναι ότι αυτή η προσπάθεια επισκιάστηκε από ένα ρίσκο που συνειδητά πήραν οι Τεξανοί. Βάζοντας πωλητήριο στον επί χρόνια ψηλό της ομάδας -Κλιντ Καπέλα- , ο κόουτς Ντ’ Άντονι αποφάσισε να εφαρμόσει το -της μόδας- small ball.

Ή για την ακρίβεια, μια ακραία εκδοχή του. Δίχως την παρουσία καθαρού ψηλού, το Χιούστον πόνταρε στην παρουσία πολλών παικτών με μακρινό σουτ(επιθετικά), και στην ευελιξία που φέρνει το κοντό σχήμα στις αλλαγές μαρκαρισμάτων (αμυντικά). Τον ρόλο του ψηλού, σε διάφορα plays(στην άμυνα), ανέλαβαν κατά συνθήκη ο Πι Τζέι Τάκερ(με ύψος μόλις 1.96),σε ορισμένες περιπτώσεις ο νεοφερμένος Ρόμπερτ Κόβινγκτον, και ο πολύπειρος Τζεφ Γκριν. Στην επίθεση,κανένας δεν βρισκόταν στον φυσικό χώρο που κινείται ένα 5άρι(δηλαδή κάτω από το καλάθι). Εκτός -ίσως- από τον Τζεφ Γκριν, σε λίγες περιπτώσεις.

Η αλήθεια είναι αρχικά το ρίσκο έφερε καρπούς ,νίκες απέναντι σε ισχυρότερους αντιπάλους(με κατεξοχήν παράδειγμα την νίκη απέναντι στους Λέικερς τον Φλεβάρη, ακριβώς μετά την μεταγραφική περίοδο).Τα σουτ έμπαιναν, η άμυνα έβρισκε απαντήσεις κόντρα σε ψηλότερα σχήματα, με γρήγορες αλλαγές και πίεση στην μπάλα. Ο Ράσελ Γουέστμπρουκ με την απουσία ψηλού στην ρακέτα έβρισκε πολλούς χώρους για ντράιβ. Εκτόξευσε την απόδοσή του τόσο, ώστε για πολλά παιχνίδια σκόραρε περισσότερο απ’ ότι κι ο Χάρντεν. Όσο κι αν η συνταγή φαινόταν να αποδίδει σε μεμονωμένα παιχνίδια της regular season, ήταν κατά βάθος γνωστό: Ότι σε συνεχόμενα παιχνίδια μιας σειράς playoff , τα πράγματα θα δυσκόλευαν.Ένας αντίπαλος -όποιος και να είναι- που διαθέτει παίκτες σε όλες τις θέσεις, μπορεί να κάνει μεγαλύτερη κλίμακα προσαρμογών μετά από κάθε παιχνίδι. Αυτό παίζει καθοριστικό ρόλο σε σειρές παιχνιδιών,στις οποίες προκρίνεται η ομάδα που θα φτάσει τις 4 νίκες.

Η ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΠΑΛΕΨΑΝ ΑΛΛΑ ΔΕΝ…

Οι υποψίες αυτές επιβεβαιώθηκαν στα φετινά playoff, και αποτελούν ένα μάθημα για το Χιούστον. Στον πρώτο μόλις γύρο, χρειάστηκε υπερπροσπάθεια, και κρίσιμες φάσεις στο έβδομο παιχνίδι με τους Θάντερ ώστε να εξασφαλιστεί η πρόκριση. Αυτό δεν λέγεται για να υποτιμηθεί η Οκλαχόμα, που αποτέλεσε την έκπληξη της χρονιάς μπαίνοντας στα playoff. Με την διαφορά όμως ποιότητας να είναι μεγάλη, με τους Θάντερ να έχουν για ηγέτη τον γηραιό Κρις Πολ και να επιστρατεύουν ακόμα και rookie στην βασική τους πεντάδα, θα περίμενε κανείς οι Ρόκετς να πέρναγαν με κάποια άνεση. Το ότι οι Θάντερ φυσικά είχαν καθαρό πεντάρι,έπαιξε τον ρόλο του(παρόλο που δεν το εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο).

Ούτε και οι Λέικερς το έκαναν. Με σαφώς βαρύτερο και ψηλότερο σχήμα, ηττήθηκαν στο πρώτο ματς του δεύτερου γύρου από το Χιούστον. Η έκπληξη άρχισε να φαίνεται πιθανή,αλλά ένα τέτοιο σενάριο σύντομα διαψεύστηκε. Η ομάδα του Λος Άντζελες επικράτησε στα επόμενα τέσσερα παιχνίδια -σχετικά εύκολα μάλιστα- κερδίζοντας την πρόκριση μόλις στο πέμπτο παιχνίδι.Οι Ρόκετς ουδέποτε βρήκαν απάντηση στο μαρκάρισμα του Άντονι Ντέιβις,τον οποίο προσπάθησε ο -πάντα μαχητικός και φιλότιμος- Πι Τζέι Τάκερ να περιορίσει. Η κυριαρχία των Λέικερς στα ριμπάουντ ήταν καθοριστική -ακόμα ένα κόστος του έντονου small ball-. Περισσότερα επιθετικά ριμπάουντ καταλήγουν σε ανανεωμένες επιθέσεις,και αυτές με την σειρά τους σε περισσότερους πόντους δεύτερων ευκαιριών. Πολλές φορές, εξαιτίας μιας τέτοιας αδυναμίας, πάνε στράφι οι καλές άμυνες στην αρχική επίθεση. Αυτό πλήγωσε πολύ το Χιούστον.
Μέλλον

Η κατάληξη της περασμένης χρονιάς δεν δημιουργεί τετελεσμένα για το παρόν κεφάλαιο του Χιούστον. Ούτε και ο αποκλεισμός από το μεγάλο φαβορί(Λέικερς) είναι μη-αναμενόμενος και κατακριτέος. Υπήρχαν και κάποια βάσιμα άλλοθι, όπως ότι ο Γουέστμπρουκ δεν βρήκε ποτέ ρυθμό, έχοντας επηρεαστεί από έναν τραυματισμό που τον άφησε εκτός για καιρό. Όπως επίσης και μερικές επιλογές του κόουτς Ντ’ Άντονι, ο οποίος μίκρυνε πολύ το ροτέισον, κουράζοντας αρκετά τους βασικούς του παίκτες.

Το αν όμως αυτή η σεζόν γίνει ένα χρήσιμο μάθημα, θα φανεί την επόμενη. Με την αποχώρηση του Μάικ Ντ’ Άντονι, ερωτηματικό αποτελεί αν ο νεοφερμένος κόουτς(όποιος κι αν είναι) φέρει νέα στοιχεία στο παιχνίδι των Ρόκετς. Το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του Τζέιμς Χάρντεν, οι εντυπωσιακές του επιδόσεις στην επίθεση, δεν μπορούν να φέρει από μόνο του ένα πρωτάθλημα, όπως μαρτυρούν οι μακροπρόθεσμες αποτυχίες του επίμονου iso ball.Ούτε και μια ακραία εκδοχή του small ball(με καθαρό ψηλό να χρησιμοποιείται μόλις ένα λεπτό σε ολόκληρα τα playoffs) φάνηκε να αποδίδει. Ειδικά όταν συνοδεύεται από επίθεση με στατικούς παίκτες. Όλα αυτά,λογικά, θα αποτελέσουν τροφή για σκέψη για τους Τεξανούς.

Η διοίκηση μπορεί ακόμα να επενδύσει γύρω από δύο ικανότατους παίκτες,που θα παλέψουν για το πρωτάθλημα που τους λείπει.Τόσο ο Χάρντεν,όσο κι ο Γουέστμπρουκ βρίσκονται σε ώριμη, αλλά όχι προχωρημένη ηλικία, και τα δύο ερχόμενα χρόνια θα κάνουν την ύστατη προσπάθεια για τον τίτλο. Ερωτηματικό είναι ποιοι από τους υπόλοιπους είναι ικανοί να στελεχώσουν ένα ανταγωνιστικό σύνολο.

Ο Έρικ Γκόρντον όσο μεγαλώνει, τόσο λιγότερο βάρος θα μπορεί να σηκώσει στην επίθεση.Ο Ρόμπερτ Κόβινγκτον-κατά την γνώμη μου- είναι το μεγαλύτερο κερδισμένο στοίχημα της χρονιάς για τους Ρόκετς.

Ένας 3&D παίκτης, απόλυτα ταιριαστός με το στυλ παικτών που χρειάζεται γύρω του ο Χάρντεν, και πολύ αξιόπιστος αμυντικά(ενδεικτικό είναι ότι στα φετινά playoff ήταν ο κορυφαίος του Χιούστον στους μέσους όρους σε Κλεψίματα και Τάπες).

Δεσμεύεται από συμβόλαιο δύο ακόμα ετών και θα πρέπει να παραμείνει.O Ντάνουελ Χάουζ έχει παρουσιάσει σημαντική βελτίωση -αν και υπέπεσε σε απερίσκεπτο παράπτωμα που του στέρησε την συμμετοχή στο τελευταίο ματς με τους Λέικερς-.Σχεδόν όλοι οι υπόλοιποι παίκτες, αποτελούν ερωτηματικά, με κάθε περίπτωση να έχει τα συν και τα πλην της.

Όλα αυτά τα δεδομένα, μπορούν να οδηγήσουν σε επιλογές,αποφάσεις που θα μετατρέψουν το Χιούστον σε επικίνδυνη ομάδα και για την νέα χρονιά. Είναι απίθανο φυσικά να εκκινήσουν την νέα σεζόν ως φαβορί, αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητο. Μήπως άλλωστε οι φιναλίστ Μαϊάμι Χιτ, που τερμάτισαν 5οι στην regular season, ήταν φαβορί? Ή μήπως κανείς περίμενε οι Ρόκετς του 1994-95, που τερμάτισαν 6οι στην κανονική διάρκεια να φτάσουν στον τίτλο? Επομένως, οι Ρόκετς του Τζέιμς Χάρντεν, οφείλουν να μάθουν από τα λάθη τους, και να παραμείνουν επικίνδυνοι -όπως έχουν υπάρξει πρόσφατα- .Όσο συνεχίζουν το κάνουν, αυξάνονται οι πιθανότητες να συμβεί κάτι ακόμα που τους λείπει τα τελευταία χρόνια: Να τους χαμογελάσει η τύχη.