Ο Σωτήρης Γεωργίου σχολιάζει τις πολιτικές εξελίξεις της Ιταλίας και την γενικότερη άνοδο της ακροδεξιάς παγκοσμίως

Τα άκρα ποτέ δεν κάνουν καλό είναι η πάγια θέση μου.

Ενίοτε όμως και αυτό το μήνυμα πρέπει να λάβουμε. Χτυπούν τα καμπανάκια σε κάποιες τάξεις, κάστες, κυβερνήσεις, συστήματα παγκοσμίως που δεν αντιλαμβάνονται την μάζα και τους πολλούς.

Προ ολίγου διαστήματος είδαμε την κατακόρυφη άνοδο της Λεπέν στην Γαλλία που φτάνει η εκεί ακροδεξιά να διαδραματίζει πλέον σημαντικό ρόλο και σύντομα να διεκδικήσει ακόμα και τα ηνία. Σε όλη την Ευρώπη έχουμε την αποχώρηση πολλών κυβερνήσεων για πολλούς λόγους αλλά βασικά για την κακή διαχείριση που έχουν πραγματοποιήσει προφανώς με την ενεργειακή βασικά κρίση αλλά και την πανδημία.

Ακόμα και στις ΗΠΑ ο Τραμπ μπορεί να έχασε οριακά τις εκλογές,μπορεί να είναι ρεπουμπλικάνος αλλά πολλές φορές χαρακτηρίζεται και από ακροδεξιά ρητορική. Να θυμίσω βέβαια την Ουγγαρία με τον πανίσχυρο στην κυβέρνηση Ουρμπάν αλλά και άλλες περιπτώσεις.  Τα τελευταία νέα από την γειτονική Ιταλία που είχαμε την παραίτηση του Ντράγκι, ενός τεχνοκράτη δηλαδή ,φέρνουν την επικεφαλής του κόμματος Αδέλφια της Ιταλίας Τζόρτζια Μελόνι, να προηγείται με 25%(!)στις δημοσκοπήσεις! Μάλιστα το ακροδεξιό κόμμα της δύο χρόνια νωρίτερα είχε λάβει μόλις 4%!

Σύμφωνα με τους αναλυτές και μετά την απογοήτευση του κόσμου από τον Ντράγκι, το ποσοστό αυτό των γκάλοπ, εάν επιβεβαιωθεί στις κάλπες, πιθανότατα θα δώσει εισιτήριο για την πρωθυπουργία στην Μελόνι! Όπως διαβάζουμε στηρίζει το ΝΑΤΟ, καθώς και την αποστολή όπλων στην Ουκρανία και επιθυμεί την τροποποίηση του Συντάγματος της Ιταλίας προκειμένου να δοθεί προτεραιότητα στο ιταλικό δίκαιο έναντι του ευρωπαϊκό.

Η Μελόνι θεωρεί την παράνομη μετανάστευση απειλή για την πολιτισμική και εθνική ταυτότητα της Ιταλίας και των οικογενειακών αξιών. Περιγράφει ως ήττα την άμβλωση. Ενώ αντιτάχθηκε στον γάμο των ομοφυλόφιλων και στην υιοθεσία και ανατροφή παιδιών από ζευγάρια ομοφυλόφιλων.

Οι λόγοι που οδηγούν στην άνοδο της ακροδεξιάς παγκοσμίως και το καμπανάκι

Οι λόγοι της ανόδου που καταγράφεται παγκοσμίως για τα ακροδεξιά κόμματα έχει να κάνει μάλλον με τις επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης που σε μεγάλο βαθμό έχει αποτύχει.

Καθώς η πανδημία έφερε οικονομικά προβλήματα, η ενεργειακή κρίση με τον πόλεμο στην Ουκρανία τα μεγιστοποίησε και ο απλός πολίτης βλέπει και την ανεργία να μεγαλώνει και τους μισθούς να μην αυξάνονται αλλά και τον φοβίζει ήδη ο χειμώνας διαβάζοντας απλά και μόνο τι λένε οι κυβερνώντες.

Με όλα αυτά βλέπει ταυτόχρονα και την χλιδή του συστήματος, των πολιτικών αλλά και των πλουσίων και σου λέει κάτι δεν πάει καλά. Σου λέει απλά ότι όλοι εσείς που είσαστε το σύστημα περνάτε μια χαρά, βγάζετε πιο πολλά όπως είδαμε και στην πανδημία και ο απλός λαός καταρρέει στην ανέχεια και την ανησυχία για την επόμενη μέρα και στην κατάθλιψη.

Η παγκοσμιοποίηση προφανώς έχει αποτύχει καθώς δεν διαχειρίστηκε τις κοινωνικές ανισότητες που έχουν διευρυνθεί πια.  Και η φτώχεια, η ενεργειακή κρίση, η διαφαινόμενη επισιτιστική κρίση αλλά ακόμα και τα αποτελέσματα της κλιματικής αλλαγής σαν αποτέλεσμα λάθος διαχείρισης, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι το σύνολο του πολιτικού συστήματος των τελευταίων 10ετιών απέτυχε. Ο κόσμος πάει στα άκρα σε εποχές κρίσης και δη πείνας . Όσο μεγαλώσει το αίσθημα αυτό της κρίσης και όσο πιο πολύ αποτυπωθεί στο εισόδημα και στην ποιότητα ζωής του μικρομεσαίου πολίτη, τόσο περισσότερο η ακροδεξιά θα αυξάνει τα ποσοστά της και θα απειλήσει να πάρει αυτή τα ηνία της πολιτικής σκηνής!