Είναι γνωστές οι για πολλούς αιρετικές απόψεις μου καθώς η αλήθεια ενοχλει πολλές φορές. Αλλά εθνικά υπερήφανος από τον αθλητισμό αισθάνομαι μόνο όταν βλέπω σε μεγάλες διοργανώσεις όπως μια Ολυμπιάδα,Ελληνόπουλα να φοράνε την φανέλα με το εθνόσημο,να τα δίνουν όλα και να κλαίνε από συγκίνηση. Καμία σημασία δεν έχει η θέση ή αν πήραν μετάλλιο.
Οταν όμως βλέπεις παιδιά όπως ο Ιακωβίδης που δεν έχουν υποστήριξη οικονομική για να προπονηθούν και τα δίνουν όλα για την πατρίδα και δακρύζουν γι αυτήν,απλά υποκλίνεσαι. Εγώ προσωπικά αισθάνθηκα εθνική υπερηφάνεια και με τον Ντούσκο ,το παλικάρι μας που στην κωπηλασία πήρε το χρυσό,και με τον Τεντόγλου στο μήκος και με όλα τα παιδιά που τα έδωσαν όλα και έφτασαν πολλές φορές και σε ένα τελικό και ας μην πήραν ένα μετάλλιο.
Με κάνει εθνικά υπερήφανο η προσπαθειά τους,πόσο δε μάλλον όταν μιλάμε για παιδιά που επειδή δεν πάιζουν ποδόσφαιρο ή μπάσκετ ,με ελάχιστες εξαιρέσεις έχουν μηδαμινά σχεδόν έσοδα και παλέυουν με νύχια και με δόντια κάνοντας άλλες δουλειές για να είναι ανταγωνιστικοί!
Και όμως έφτασαν σε μια Ολυμπιάδα για να φορέσουν την φανέλα με το εθνόσημο. Σόρυ παίδες αν σας το χαλάω,αλλά αυτά τα παλικάρια μας αγόρια και κορίτσια,άξίζουν υπόκλιση και ευχαριστώ. Γιατί αυτό είναι το ονειρό τους. Και το κυνηγάνε με πενταροδεκάρες χωρίς να έχουν να πληρώσουν τον γιατρό τους και τα απαραίτητα για την προετοιμασία τους. Και σε άλλες περιπτώσεις άλλων αθλημάτων πολλοί ακριβοπληρωμένοι σταρ το σκέφτονται κιόλας να φορέσουν την φανέλα με το εθνόσημο…
Δικαιωμά τους αλλά και δικαιωμά μου να χειροκροτώ και να υποκλίνομαι μόνο σε όποιον θέλω. Και πάνω απ όλα στον πιο μεγάλο όλων…Τον απόλυτο,τον τεράστιο,το υπόδειγμα αθλητή και ανθρώπου και ειδικά στο ήθος στον αθλητισμό.
Και αναφέρομαι στον Λευτέρη Πετρούνια που φτάσαμε σε κάθε μεγάλη διοργάνωση να θεωρούμε το χρυσό δικό μας. Αυτή είναι η απόλυτη παγκόσμια καταξίωση για έναν αθλητή. Ενα παλικάρι πρότυπο και είδωλο πράγματι καθώς έχει εξαιρετικό χαρακτήρα και για την πατρίδα αγωνίζεται και με πόνους και με τραυματισμούς. Ο Λευτέρης πήρε το χάλκινο αυτή την φορά αλλά καμία σημασία δεν έχει.
Είναι μακράν ο κορυφαίος Έλληνας αθλητής των τελευταίων δεκαετιών και πρότυπο και είδωλο για τα νέα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με τον αθλητισμό γιατί αγαπάνε τον αθλητισμό και όχι τα φράγκα. Λευτέρη σε ευχαριστούμε.
Ολα τα παλικάρια μας,άνδρες και γυναίκες,που συμμετέχουν στους Ολυμπιακούς και με άπειρο προσωπικό κόπο και ψυχικές και όχι μόνο κακουχίες φέρνουν μετάλλια,διακρίσεις και συμμετοχές έστω,σας ευχαριστούμε πραγματικά που προβάλλετε την πατρίδα μας και τα δίνετε όλα γι’ αυτήν!