Γιώργος Κογκαλίδης
Ακόμα κι η κάθοδος στις εκλογές είναι υπερβολή. Από τη στιγμή που ο Νίκος Γκάλης έθεσε εαυτόν στη διάθεση της Ομοσπονδίας, όλα τέλειωσαν. Γράφει ο Γιώργος Κογκαλίδης
Είναι στιγμές, που λες ότι υπάρχει… δικαιοσύνη στο σύμπαν. Κι αυτές τις στιγμές πρέπει να μπορούμε να τις απολαμβάνουμε. Να, για παράδειγμα ο Γιώργος Βασιλακόπουλος προσπάθησε με νύχια και με δόντια να μην γίνουν οι εκλογές στην ΕΟΚ. Φαίνεται πως το θέλημά του θα γίνει πράξη. Αλήθεια, χρειάζεται να γίνουν εκλογές στην Ομοσπονδία; Η άποψή μου είναι ΟΧΙ, από τη στιγμή που ο Νίκος Γκάλης φώναξε «παρών».
Δημοκρατικό το δικαίωμα της ψήφου, αλλά ποιος δικαιούται να ψηφίσει απέναντι στον Θεό του μπάσκετ; Από τη στιγμή που ο Νίκος Γκάλης αποδέχθηκε την πρόταση του Παναγιώτη Φασούλα, υπάρχει ένας δρόμος. Η απόσυρση των άλλων δύο υποψηφιοτήτων. Όχι γιατί η ήττα είναι δεδομένη, αλλά γιατί αυτό επιτάσσει η λογική.
Δηλαδή, θα θελήσει ο Βαγγέλης Λιόλιος κι ο Άγγελος Παπανικολάου να πάνε απέναντι από τον Γκάλη; Στη θέση τους δεν θα το έκανα. Βεβαίως, ο κ. Λιόλιος μπορεί να πιστεύει ότι τα χρήματα είναι το «Α» και το «Ω» στη ζωή. Αν κρίνω από τα μηνύματα που στέλνουν οι συνεργάτες του στα σωματεία…
Για «οπλιτική φάλαγγα» κάνουν λόγο. Δεν είναι της παρούσης, αλλά τα έχουμε τα μηνύματα. Η «οπλιτική φάλαγγα» ήταν πολεμική τακτική, που χρησιμοποιούσαν οι Έλληνες. Ξεκίνησε κάπου στον 7ο αιώνα προ Χριστού. Περιλάμβανε μαζικούς σχηματισμούς, από βαθιά οπλισμένο πεζικό. Ήταν οι λεγόμενοι οπλίτες, που πολεμούσαν σε σχηματισμό κατά φάλαγγες.
Λεπτομέρεια, που μάλλον διέφυγε (ή μήπως όχι) από τους ευφάνταστους αποστολείς: Στην «οπλιτική φάλαγγα» συμμετείχαν όσοι είχαν την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν την πανοπλία. Άρα το κάλεσμα αφορά εκείνους που έχουν οικονομική ευμάρεια ή απευθύνεται (ατυχώς) σε όλους;
Όπως και να ‘χει, τι να την κάνεις τη… φάλαγγα, όταν βγαίνουν μπροστά τα πυρηνικά όπλα; Ο Νίκος Γκάλης είναι εδώ κι όταν ο Θεός επιστρέφει στη γη, δεν βλέπουμε κανέναν. Κι εδώ είναι η μεγάλη αποτυχία και το τέλος που άξιζε στον Βασιλακόπουλο. Για να φαίνεται «ψηλότερος» εξαφάνισε όποιον είχε ανάστημα. Μετρούσε για χρόνια τη σκιά του για μπόι, αλλά τώρα έρχεται ο Γκάλης. Αυτός, που ποτέ δεν αποδέχθηκε, ποτέ δεν συμπάθησε.
Ο Γκάλης δεν έρχεται ως εκδικητής, αλλά ως εγγύηση για την επόμενη μέρα. Ως ο άνθρωπος, που ξέρει πώς να μας κάνει να αγαπήσουμε πάλι το μπάσκετ. Να πιστέψουμε. Να ονειρευτούμε. Δίπλα στον Γκάλη, όλοι απλοί στρατιώτες, πάμε σε όποια μάχη θέλετε. Γιατί ΜΟΝΟ ο Γκάλης μπορεί να εμπνεύσει, να συνθέσει, να ταξιδέψει τον κόσμο.
Ο Γκάλης είναι εδώ. Πάντα ήταν. Ποτέ δεν αρνήθηκε, αλλά κανείς δεν τον πλησίασε. Γιατί, όποιο πόστο κι αν έχει, θα είναι πάντα «νούμερο 1». Ο Παναγιώτης Φασούλας δεν δίστασε. Είναι χορτάτος από δόξα, δεν θέλει να γίνει ελλείψει άλλου ηγέτης. Θέλει να συνθέσει (και το αποδεικνύει) για να φτάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Πλέον, είμαστε βέβαιοι ότι θα τα καταφέρει.
Πράξη ευθύνης θα είναι η απόσυρση από τις εκλογές των άλλων δύο συνδυασμών. Ταυτόχρονα, οφείλουν να ανακοινώσουν ότι στρατεύονται στο πλευρό του Γκάλη, για το μπάσκετ που ονειρευόμαστε.