Δέκα χρόνια πέρασαν από την ημέρα που η Αλεξάνδρα Ασημάκη αναδείχθηκε κορυφαία πολίστρια της χρονιάς ως φουνταριστός της Βουλιαγμένης.

Δέκα χρόνια συμπληρώθηκαν χθες από την ημέρα που η Αλεξάνδρα Ασημάκη έτυχε μίας από τις μεγαλύτερες ατομικές διακρίσεις στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού. Ηταν 5 Δεκεμβρίου 2011, όταν η τότε φουνταριστός της Βουλιαγμένης αναδείχθηκε από τη FINA ως η κορυφαία πολίστρια εκείνης της χρονιάς, «εξαργυρώνοντας» την κομβική συμμετοχή της στην κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου με την εθνική ομάδα, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Σανγκάης.

«Μια πολύ μεγάλη στιγμή της καριέρας μου, για την οποία αισθάνομαι τυχερή και ευλογημένη» δηλώνει η 33χρονη σήμερα Ασημάκη, μιλώντας στην ιστοσελίδα της ΚΟΕ επ’ αφορμή της επετείου. «Η κατάκτηση του παγκόσμιου τίτλου αποτέλεσε ασφαλώς τη βάση για την προσωπική μου διάκριση. Η κορυφή στην Σανγκάη ήταν μια τεράστια επιτυχία του ελληνικού αθλητισμού. Η ομάδα απαρτιζόταν από κορίτσια με τεράστιο ταλέντο, πολύ καλές μονάδες που έκαναν ένα καταπληκτικό σύνολο. Όλες είχαν μερίδιο στη δική μου διάκριση» πρόσθεσε η επί σειρά ετών καλύτερη φουνταριστή του κόσμου και συνέχισε: «Με τα κορίτσια βρισκόμασταν με κλειστά μάτια μέσα στην πισίνα. Ζηλευτή η ομοιογένεια της ομάδας μας. Και αυτό που κατά τη γνώμη μου έχει και τη μεγαλύτερη σημασία: είχε διάρκεια αυτή η ομάδα. Το 2008 αγωνίστηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες, το 2010 ήταν στη δεύτερη θέση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στο Ζάγκρεμπ, μια διάκριση που επανέλαβε και το 2012 στο Αϊντχόφεν. Και μην ξεχνάμε βεβαίως το ασημένιο μετάλλιο το 2004 στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Η διάρκεια μέσα στο χρόνο είναι που καταξιώνει και εδραιώνει μια ομάδα. Πίσω από όλα αυτά κρύβεται βεβαίως η σκληρή δουλειά πολλών ανθρώπων».

Για το δικό της ρόλο σε μία από τις πιο επιτυχημένες εθνικές ομάδες στην Ελλάδα, η Ασημάκη αρκέστηκε να πει: «Είναι πολύ μεγάλη η ευθύνη, νομίζω ανταποκρίθηκα με συνέπεια. Η επιτυχία το 2011 μας έκανε γνωστές σε όλο τον κόσμο, μας έδωσε τεράστια ώθηση. Δεν έγινε τίποτα τυχαία. Υπήρχε κόπος, μεθοδικότητα, συγκέντρωση, δυναμισμός και ταπεινότητα».

Μετά τον απροσδόκητο αποκλεισμό από τους Ολυμπιακούς του 2012, η εθνική γυναικών έκανε βήματα προς τα πίσω και, με εξαίρεση το ασημένιο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό του 2018, δεν κατάφερε να επανέλθει σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Παρακολουθώντας πια από μία σχετική απόσταση τις εξελίξεις, η Αλεξάνδρα Ασημάκη υπογραμμίζει: «Μέχρι το 2011-2012 ήταν στην ελίτ, τώρα βρίσκεται ένα σκαλί πιο κάτω. Πλέον γίνεται ένα νέο ξεκίνημα με δυο προπονήτριες (σ.σ. Αλεξία Καμμένου, Ευτυχία Καραγιάννη) που έχουν υπηρετήσει την εθνική ομάδα από διάφορες θέσεις. Εύχομαι το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα να έχει πολλές επιτυχίες. Το περασμένο καλοκαίρι νιώσαμε μεγάλη υπερηφάνεια με τη διάκριση της ανδρικής μας ομάδας στο Τόκιο. Μια κορυφαία στιγμή, όπως το 2004 και το Παγκόσμιο στη Σανγκάη το 2011. Αυτές είναι οι τρεις μεγαλύτερες επιτυχίες του πόλο σε εθνικό επίπεδο».