Οι Μπακς είναι μια ανάσα από την κατάκτηση του τίτλου στο ΝΒΑ, έναν τίτλο που αν κατακτηθεί θα ανήκει σε πολύ μεγάλο βαθμό στον Γιάννη Αντετοκούνμπο, με τους υπόλοιπους να είναι απλά… γρανάζια της μηχανής.

Η πλάστιγγα των τελικών του ΝΒΑ μετά το break των Μπακς στο Φίνιξ γέρνει σαν τον… πύργο της Πίζας προς το Μιλγουόκι, με την ομάδα του Γιάννη Αντετοκούνμπο να είναι έτοιμη να γράψει ιστορία όντας η δεύτερη ομάδα που θα πάρει τον τίτλο επιστρέφοντας από το 2-0 κατά της μετά τους Καβαλίερς το 2016 με τους Ουόριορς.

Είχαμε αναφέρει μετά το 2-0 των Σανς, ότι οι Μπακς ΔΕΝ είναι ακόμα με την πλάτη στον τοίχο – παρά το ακατόρθωτο – της παραπάνω συνθήκης, και επαληθευτήκαμε, με τα «ελάφια» να κάνουν το καθήκον τους φέρνοντας την σειρά στα ίσα στο Μιλγουόκι, και το βήμα παραπάνω κάνοντας το μπρέικ στο Φίνιξ.

Η ιστορία λοιπόν είναι πολύ κοντά στο να γράψει ότι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο έκανε αυτό που διατυμπανίζει από πέρσι, ότι δηλαδή θέλει να φτάσει στην κορυφή με τα ελάφια. 48 λεπτά χρειάζονται, μια εμφάνιση ανάλογη της σημερινής, ένα Fiserv Forum που να… κάνει θόρυβο, και φυσικά συμπαραστάτες.

Γιατί οι συμπαραστάτες είναι αυτοί που με τον «Greek Freak» να είναι ηγέτης, μπροστάρης, καθοδηγητής, εμψυχωτής και λοιπά, έβαλαν το λιθαράκι τους (και ήταν μεγάλο) για να γίνει η ανατροπή.

Δεν είναι «Βig Three»

Προσοχή, μιλάμε για συμπαραστάτες, όχι για «Big Three» όπως τις γνωρίζουμε από το παρελθόν. Δεν είναι οι Μίντλετον και Χόλιντεϊ ούτε στο ελάχιστο οι Τόμπσον και Κάρι του Ντουράντ στους Γουόριορς, οι Γουέιντ και Μπος του Λεμρπόν τους Χιτ ή οι Πιρς και Άλεν του Γκαρνέτ στο τελευταίο πρωτάθλημα των Σέλτικς.

Είναι οι περιπτώσεις που λέμε ότι χρειάζεται να είναι σταθεροί, μετρημένοι (ειδικά ο Μιντλετον) και σοβαροί, και με οδηγό τον Γιάννη να… καλπάσουν τα «ελάφια». Από τα 5/16 του Game 2 του Μίντλετον και το 7/21 του Τζρου, φτάσαμε να στο 12-23 αι 12-20 αντίστοιχα. Δεν είναι τα ποσοστά – τόσο – που έκαναν την διαφορά, όσο πολύ περισσότερο η εμμονή – κυρίως του πρώτου – να σπάει τα καλάθια στην κακή του μέρα.

Και φυσικά στο μπρέικ της ομάδας του Μπαντενχόλζερ συνέβαλε τα μέγιστα και ο Πατ Κόνατον με τους 14 πόντους του και τα 4/6 τρίποντα. Κάπως, έτσι ο εξωγήινος Γιάννης του Game 2 (42π, 12ρ, 4ασ) ήρθε σε μια πολύ πιο γήινη εμφάνιση σήμερα (32π, 9ρ, 6ασ) που όμως συνδυάστηκε με νίκη.

Το στατιστικό που αναδεικνύει περισσότερο από κάθε άλλο την διαφορά της ΟΜΑΔΑΣ του Γιάννη, όταν οι παραπάνω δεν είναι… ασόβαροι είναι τα λάθη. Τα 3 λάθη για τέσσερις ασίστ του Έλληνα σούπερ σταρ, έγιναν 6 ασίστ για κανένα (για ένα ακόμα ιστορικό ρεκόρ). Δηλαδή, όταν δεν παλεύει μόνος ενάντια σε 5, όταν έχει εμπιστοσύνη στους συμπαίκτες του, δεν πουλάει μπάλες, η… μηχανή λειτουργεί σωστά.

Θα πει κανείς, ναι αλλά ο Μίντλετον με 42 πόντους ήταν αυτός που οδήγησε το Μιλγουόκι στο 2-2 στο Game 4. Έχουμε επίσης αναφέρει ότι όταν βρεθεί στην μέρα του κάνει… παπάδες, όταν δεν βρεθεί είναι το πρόβλημα, καθώς συνηθίζει να είναι όχι αδιάφορος αλλά ΠΟΛΥ αρνητικός για την ομάδα του.

Υ.Γ. Αν τα ξημερώματα της Τρίτης ο τα «ελάφια» φορέσουν το δαχτυλίδι του Πρωταθλητή, τότε θα είναι η πρώτη φορά που Έλληνας παίκτης σε συλλογικό επίπεδο σε όλα τα ομαδικά αθλήματα, είναι ο απόλυτος ηγέτης μέχρι την κορυφή. Ο Κώστας πήρε τίτλο στα… χαρτιά, ο Άκης Ζήκος ήταν απλά βασικό μέλος της Μονακό που ήταν φιναλίστ στο Champions League το 2004 και από εκεί και πέρα το… χάος.