Σωτήρης Γεωργίου
Η Άννα Βίσση, μίλησε στο Πανελληνίας κυκλοφορίας περιοδικό «Πατρινόραμα» και στον Σωτήρη Γεωργίου σε μία εκ βαθέων συνέντευξη για όλα!
«Αυτή η βραδιά θα μου μείνει αξέχαστη! Ένα υπέροχο θέατρο, ένας κόσμος που δεν σταμάτησε λεπτό να συμμετέχει τραγουδώντας, χορεύοντας, χειροκροτώντας και ντυμένοι όλοι μοναδικά. Όσο το ζούσα, χαιρόμουν και όταν το είδα μετά κι εγώ όπως και οι υπόλοιποι Έλληνες μέσα από το «Mega Channel» απόλαυσα μια ξεχωριστή συναυλία που είχε πάθος, τρέλα, ενέργεια και χαρά».
«Χάρηκα πολύ με τη συνεργασία που είχα με τον Κωνσταντίνο Ρήγο και μου άρεσε επίσης, η τηλεοπτική κάλυψη από την ομάδα του «Σπίτι με το Mega». Αν και αυτή τη φορά η συγκεκριμένη εκδήλωση πραγματοποιήθηκε σε κλειστό χώρο, θα ήθελα να βιώσω και μπορώ να φανταστώ τι κέφι θα υπήρχε εάν γινόταν σε εξωτερικό χώρο. Και πραγματικά εύχομαι κάποια στιγμή να γίνουν όλα όπως πριν».
«Τη ζεστασιά του κοινού πάντα στην Πάτρα. Και φυσικά το είχα σαν εικόνα στο μυαλό μου και ειδικά φέτος επιβεβαιώθηκε το πόσο αγαπάει τα τραγούδια μου η Πάτρα. Εισέπραξα πολύ χαρά, κέφι και αγάπη από τον Πατρινό λαό».
«Βλέπω ήδη ότι όσο βγαίνουμε σιγά σιγά από αυτή την κατάσταση, η δίψα όλων μας για εκτόνωση μέσα από τη μουσική και τα τραγούδια μεγαλώνει. Οι αλλαγές που ίσως εδραιωθούν στη ζωή μας θα φανούν αργότερα πιστεύω. Σίγουρα μου έλειψαν ανθρώπινες επαφές, οι φίλοι μου, η οικογένεια μου που βρίσκεται στην Αμερική και σίγουρα η δική μου δράση, η δουλειά μου όπως και στο καθένα μας. Το αντιμετώπισα παρολ’ αυτά με ψυχραιμία».
«Δεν με ανησυχεί τίποτα ούτε και φοβάμαι κάτι, παρατηρώ με ενδιαφέρον τις αλλαγές που συμβαίνουν μέσα από το πέρασμα του χρόνου. Τίποτα δεν μένει ίδιο ούτε στάσιμο και έτσι είναι το φυσιολογικό. Οι γενιές αλλάζουν κάθε τόσο ο κόσμος αλλάζει οπότε και οι μουσικές εμπνεύσεις θα είναι ανάλογες, κάτι το οποίο φυσικά δε συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα αλλά παντού».
«Αυτό το γεγονός για μένα είναι σπουδαίο και εκτός από τη δική μου πορεία που μετράει πενήντα σχεδόν χρόνια τραγουδιού, επιβεβαιώνει την αξία και τη διαχρονικότητα των τραγουδιών μου και του Νίκου Καρβέλα που τα έγραψε. Μου έχει γράψει σχεδόν όλα τα είδη μουσικής που υπάρχουν, για όλα τα θέματα ζωής, σχέσεων, χωρισμών κάναμε τρεις όπερες μέχρι στιγμής και ο κόσμος ακόμα τα αγαπάει σαν να βγήκαν τώρα».
«Αυτό μας κάνει και τους δυο πολύ ευτυχισμένους και δικαιωμένους. Υπήρχαν τραγούδια που όταν έβγαιναν κάποτε ήταν τόσο μπροστά από την εποχή τους που τύγχαναν κακής αποδοχής και σήμερα λατρεύονται, αυτό λέει πολλά. Στο δεύτερο κομμάτι της ερώτησης να σας πω ότι έκπληξη θυμάμαι μου έκανε το τραγούδι «Ελένη» που γράφτηκε για το κορίτσι εκείνο που έφυγε από τη ζωή και έγινε πολύ μεγάλη επιτυχία χωρίς να το επιδιώξουμε. Αγαπημένο μου τραγούδι, δύσκολο να αποφασίσω αλλά θα πω το αυτή τη φορά».
«Θα μου άρεσε να με ρωτούσατε τι είναι ο Νίκος Καρβέλας για μένα. Και θα σας απαντούσα ότι χωρίς τον Καρβέλα δεν υπάρχει Βίσση όπως και χωρίς τη Βίσση δεν υπάρχει Καρβέλας. Τη συγκεκριμένη Βίσση και τον συγκεκριμένο Καρβέλα. Μαζί είμαστε ένα».
«Και αυτό θα έλεγα ότι είναι ένα από τα απωθημένα μου και δεν είναι ένα τραγούδι, αλλά αρκετά. Κάτι που με οδήγησε να κάνω και τον δίσκο που ετοιμάζω. Κομμάτια του Νίκου δηλαδή, που έχουν ερμηνεύσει άλλοι τραγουδιστές αλλά και ο ίδιος και θα ήθελα να τα πω εγώ τώρα στη συγκεκριμένη φάση που είμαι με ένα δικό μου τρόπο και με αλλιώτικη ενορχήστρωση – από όλα τα είδη που έχει δώσει ο Νίκος».
«Από τότε που γνώρισα τον Καρβέλα και με τον τρόπο που τον γνώρισα και με όλα αυτά που ζήσαμε στη Eurovision του ´82 στο Harrogate της Αγγλίας, άλλαξαν όλα στη ζωή μου».
«Δεν ξέρω τι σημαίνει πλέον μεγάλη καριέρα. Ή μάλλον ξέρω αλλά δύσκολο να προβλέψω κάτι τέτοιο, γιατί ο χρόνος και η διάρκεια είναι αυτά που την καθορίζουν. Ίσως να είναι άδικη η εποχή αυτή που διανύουμε για καλλιτέχνες με ιδιαίτερο ταλέντο, ωραία φωνή και που έχουν να πουν κάτι παραπάνω από επιφανειακά τραγούδια».
«Η εποχή μας έχει να κάνει πιο πολύ με την εικόνα και τα effects παρά με την καλλιτεχνική υπόσταση. Δεν μου αρέσει να δίνω συμβουλές ούτε και θέλω να το παίζω «ειδική». Μπορώ να πω μόνο τι κάνω εγώ από τότε που ένιωσα πως θέλω να τραγουδάω. Δεν σταμάτησα ούτε μέρα να το σκέφτομαι, να το ονειρεύομαι, να το δουλεύω και να το αγαπώ».
«Τον θεσμό της Eurovision τον βλέπω και σήμερα όπως τον έβλεπα πάντα! Ένα ωραίο φεστιβάλ τραγουδιού, ένα πάρτι και μια ενδιαφέρουσα συνάντηση καλλιτεχνών από διάφορα μέρη του κόσμου. Όσον αφορά την εικόνα μου απλώς μου αρέσει να τρέφομαι όσο πιο υγιεινά γίνεται και να αθλούμαι. Κάτι που πιστεύω βοηθά στα πάντα μας».
– Έχετε δοκιμάσει πολλά είδη μουσικής διασκέδασης και πολλά concept. Τι ταιριάζει στον Έλληνα τελικά περισσότερο; Και που σας βρίσκουμε για το επόμενο διάστημα και φυσικά ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια για το καλοκαίρι;
«Προσωπικά «γεύτηκα» την επιτυχία σε όλα τα είδη που δοκίμασα και ήταν και αρκετά. Έκανα επιτυχίες με dance, pop, rock, ethnic, reggae, Latin, disco, λαϊκά, ελαφρολαϊκά και πολλά ακόμα. Μπορεί να συνηθίζουμε να λέμε πως στον Έλληνα ταιριάζει το λαϊκό τραγούδι και να ισχύει ως επί το πλείστον. Αλλά εγώ έχω ζήσει τον Έλληνα σε όλες του τις εκφράσεις και του αρέσουν όλα τα είδη φτάνει να μιλάνε στη καρδιά του».
«Φέτος είμαι ακόμα στο «hotel Ερμού», αλλά μετά το Πάσχα φεύγω για μια μεγάλη περιοδεία στην Αυστραλία και στην Αμερική. Το καλοκαίρι θα δώσω μερικές συναυλίες στην Ελλάδα και Κύπρο και θέλησα να ξεκινήσω από την Πάτρα τη περιοδεία μου! Άδικο έχω;».
«Και ναι και όχι ! Δεν είναι κάτι που αποτελεί μια σκέψη. Αλλά μια ολόκληρη διάθεση και πιστεύω ότι με τους σωστούς συνεργάτες θα με φτάσει εκεί που θέλω να φτάσω. Κι όπως είπε ο Ελύτης. Η ζωή είναι μια συλλογή από εμπειρίες και μιας κι η δική μου ζωή είναι γεμάτη από τέτοιες, θέλω να καταφέρω να «περιγράψω» στο θέαμα αυτό τις σημαντικότερες από αυτές».
«Έναν καλλιτέχνη πιστεύω πως τον χαρακτηρίζουν τα τραγούδια του, η προσωπικότητα του, οι συνεργάτες του και τα «όχι» του. Τα «ναι» είναι θάρρος και τόλμη, τα «όχι» είναι άποψη και επιμονή στην αλήθεια σου».
«Μεγάλη λαχτάρα έχω να τα βλέπω και αναλόγως αυτής της λαχτάρας δεν μπορώ να πω ότι έχω τον χρόνο που θα ‘θελα. Και η κόρη μου μου λείπει πάρα πολύ. Η Αμερική είναι μακριά γι’ αυτό και στις συναυλίες φέτος θα πάω ένα μήνα και Αμερική για να το συνδυάσω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο».