Ο Μιλτιάδης Παναγιωτόπουλος γράφει για τη νίκη της ΑΕΚ επί του Παναθηναϊκού και την σίγουρη ευρωπαϊκή παρουσία των «κιτρινόμαυρων».

Τη δέκατη έκτη αγωνιστική, κατά τας γραφάς, η ΑΕΚ των θρύλων και των παραδόσεων πέτυχε νίκη σε αγώνα ντέρμπι. Έσπασε ένα αρνητικό σερί, πήρε το εισιτήριο για την Ευρώπη κι όλα θα ήταν μαγικά κι ονειρεμένα αν ο “μισητός” αντίπαλος δεν είχε κατακτήσει την κορυφή με αβυσσαλέα διαφορά κι αν τα “καρντάσια” του βορά δεν είχαν ανοίξει προ πολλού σαμπάνιες για την έξοδο στην Ευρώπη και την ενδεχόμενη κατάκτηση της “τιμητικής” δεύτερης θέσης.
Με τη καρδιά και κυρίως με τη μούτρα να βγεις να πανηγυρίσεις τη νίκη επί του Παναθηναϊκού όταν τους τελευταίους έξι μήνες αντί να ποτίζεις με ροδόσταμο το κόσμο σου τον πότιζες φαρμάκι, της παγωνιάς αητόπουλο… Πόσα ήξερε ο Νίκος Γκάτσος.

Ο μεγάλος αρχηγός και σκόρερ της ομάδας, Πέτρος Μάνταλος, εμφανώς αποφορτισμένος από την ένταση των στιγμών , ζήτησε συγγνώμη από τους φίλους της ΑΕΚ για την φετινή σεζόν των πολλών αρνητικών ρεκόρ, υποδεικνύοντας ως υπαίτιους για το κατάντημα της ομάδας τους παίχτες. ” Δεν φταίει ενα πράγμα. Υπαίτιοι είμαστε οι ποδοσφαιστές”.

Ο αρχηγός της Ενωσης προχώρησε σε επιμερισμό των ευθυνών επιφυλλάσοντας ενα μικρό, το λιγότερο όπως είπε, κομμάτι στο Μανόλο Χιμένεθ τον οποίο χαρακτήρισε ως τον καλύτερο προπονητή που έχει συνεργαστεί όσο παίζει ποδόσφαιρο. Εντυπωσιακή δήλωση, σοκαριστική θα τη χαρακτήριζα και άκρως αποκαλυπτική. Θεωρώ οτι απαντά στο ερώτημα, γιατί ο Μάνταλος, μετα απο τόσα χρόνια, δεν παρουσίασε καμία βελτίωση. Γιατί έμεινε στάσιμος. Εχει παγιωθεί πλέον η αντίληψη ότι η συνεργασία με προπονητές εξελίσει το έμφυτο ταλέντο του καθε επαγγελματία ποδοσφαιριστή. Απειρα τα παραδείγματα με κορυφαία αυτά των Κλόπ και Γκουαρδιόλα.

Ο Μανόλο βρήκε έναν ένθερμο υποστηρικτή του στο πρόσωπο του Πέτρου Μάνταλου. Δε αποκλείεται μέχρι το τέλος της αγωνιστικής περιόδου οι καλοθελητές να είναι περισσότεροι. Τόσο εντός όσο και εκτός ομάδας. Ήδη άρχισαν τα όργανα να παίζουν σε ήχους πλάγιους … δημοσιογραφικούς. Διαδικτυακά , μέσω ιστοσελίδων κιτρινόμαυρης απόχρωσης , καλούνται ο Κώστας Β, ο Μάκης Π, ο Ηλίας του … 3ου ορόφου ή η Σταυρούλα Κ να απαντήσουν με ένα ξερό ΝΑΙ η ένα ΌΧΙ , χωρίς περιττά σχόλια, αν είναι υπέρ η κατά της παραμονής του Χιμένεθ στην Ένωση. Κι αφού ολοκληρωθεί η “αδιάβλητος” διαδικασία θα κληθεί ο “τίγρης” να αποφασίσει με βάσει την κρίση του κόσμου όπως αυτή εκφράστηκε στα πανίσχυρα διαδικτυακά μέσα.

Κι αν αποφασίσει, ο μεγαλομέτοχος, να υλοποιήσει την εκφρασθείσα με ψηφοφορία πρόταση του κόσμου θα έχει εύκολη αποστολή και ισχυρό άλλοθι σε περίπτωση αποτυχίας , και μάλιστα παρταγώδους, όπως η φετινή. Θα μπορεί να δηλώσει “ο κόσμος της ΑΕΚ αποφάσισε” και να το ρίξει στις … ζεϊμπεκιές. Δεν αποκλείεται το παιχνίδι να στηθεί για το καλό μας, για το καλό μας.

Ο στόχος της Ευρώπης επετεύχθη. Αλλαλάζουν τα πλήθη των φανατικών. Τα παιδιά κατέθεσαν ψυχή, πάθος απόφασιστικότητα, ιδρώτα και αίμα. “Αν είχαν κάνει κάτι ανάλογο, σε όλη τη διάρκεια του πρωταθλήματος, θα είχαμε κατακτήσει τον τίτλο” υποστηρίζουν οι πλέον φανατικοί. Είναι προφανές ότι οι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές των ομάδων που παλεύουν για τη σωτηρία καταθέτουν αντι ψυχής… φιστίκια κι αντί πάθους … στραγάλια.

“Τα έδωσαν όλα”. Το’ πε, το’ πε ο παπαγάλος; Όχι ρε παιδια. Το’ πε το’ πε ο Μανόλο Χιμένεθ. Ήταν η βάση για τη νίκη. Δώστε τα όλα. Όπως η αλήστου μνήμης παρότρυνση του ηγέτη Αντρέα. “Δημήτρη δώστα όλα” . Η πάμφθηνή τακτική για το κτίσιμο μιας ομάδας. Ρόστερ με παίχτες αποφασισμένους να τα δίνουν όλα. Ανεξαρτήτως ποιότητας η ταλέντου.Τι να το κάνεις το ταλέντο και την ποιότητα όταν ο άλλος δεν καταθέτει ψυχή και δεν ματώνει τη φανέλα;

Τώρα θα μου πείτε οι παίχτες του ΠΑΟ δεν τα έδωσαν όλα; Αναμφίβολα ως επαγγελματίες τα έδωσαν όλα. Αλλά για να δώσεις θα πρέπει να έχεις. Κι όπως αποδείχτηκε οι παίχτες του Παναθηναικού όπως και αρκετοί απο τους παίχτες της ΑΕΚ έδωσαν μέχρι και το τελευταίο απο τα ψίχουλα ποδοσφαιρικής ποιότητας που είχαν να διαθέσουν. Μόνο που ήταν ψίχουλα.

Στις λεπτομέρειες κρίθηκε το παιχνίδι και κυρίως στο γεγονός ότι ο φετινός Παναθηναϊκός δεν είναι καν η σκιά της κραταιάς ομάδας του παρελθόντος.
” Υπάρχει βαθιά σκιά εκεί όπου υπάρχει πολύ φως” υποστήριζε ο Γερμανός ποιητής και φιλόσοφος Βόλφανγκ Γκαίτε. Ε, λοιπόν στο γήπεδο της λεωφόρου έχουν σβήσει ακόμα και τα φώτα ασφαλείας στους διαδρόμους εξόδου. Εχουν χαθεί ακόμα και οι σκιές του παρελθόντος

Και δεν χρειάζεται οι φίλοι του Παναθηναϊκού να ανατρέξουν, με πόνο ψυχής, στην θρυλική εποχή του Δομάζου, των παιδιών του Γουέμπλεϊ τότε που “σύλλογος μεγάλος δεν υπήρχε άλλος” . Μια μικρή αναδρομή στο πρόσφατο παρελθόν και μια απλή σύγκριση με την εποχή της απόλυτης μετριότητας των “Γκουμομπασινάδων” ( με ισχυρές δόσεις αυτοσαρκασμού φανατικοί οπαδοί του “τριφυλλιού” έτσι αποκαλούσαν εκείνη τη εποχή ) είναι αρκετή για να αποκαλυφθεί το μέγεθος της αγωνιστικής ένδειας της σημερινής ομάδας. Με εξαίρεση δύο τρείς παίχτες οι υπόλοιποι δεν θα μπορούσαν να σταθούν στις τάξεις του Παναθηναϊκού του παρελθόντος ούτε ως … φροντιστές.

Ο Μπόλονι αναλαμβάνοντας τον Παναθηναϊκό είχε εκμυστηρευστεί σε φίλους του ότι η αξία της πλειονότητας των παιχτών του “τριφυλλιού” κυμαίνεται μεταξύ του 5 και του 7. Το ερώτημα που θα παραμείνει αναπάντητο είναι γιατι ανέλαβε μια ομάδα που με βάση το ρόστερ της ήταν καταδικασμένη να αποτύχει. Οι όποιες επισημάνσεις του Μπόλονι δεν τον απαλλάσσουν των τεράστιαων ευθυνών του.

Άγνωστοι αι βουλαί του Ρουμάνου προπονητή και άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Είναι πολύ πιθανό έχοντας υπερεκτιμήσει τις ικανότητες του να πάλεψε, να τα έδωσε όλα αλλά όπως αποδείχθηκε ο δράκος του παραμυθιού ήταν ανίκητος. Ηττήθηκε με αποτέλεσμα το δημιούργημα του να είναι ένα συνονθύλευμα που κατ’ ευφημισμό και μόνο και λόγω επαγγελματικής διαστροφής των ΜΜΕ αποκαλείται ομάδα.

Η αναμέτρηση της Λεωφόρου αποκάλυψε την αγωνιστική ένδεια των δύο ομάδων. Οι μεγαλομέτοχοι των δυο ομάδων, Γιάννης Αλαφούζος και Δημήτρης Μελισσανίδης θα πρέπει να αναλάβουν και μάλιστα άμεσα τις πρωτοβουλίες για να βγάλουν απο τα τούνελ της αγωνιστικής ανυπαρξίας τις δύο ομάδες. Κι αν για τον Μελισσανίδη το τούνελ του έχει στο τέλος του μια, έστω και μικρή, αναλαμπή φωτός για τον Αλαφούζο στο βάθος του τούνελ του υπάρχει μόνο έρεβος.