Ο Κώστας Τσίλης γράφει για την ζωτικής σημασίας νίκη της ΑΕΚ στα Γιάννενα, που παράλληλα φάνηκε τι πρέπει να γίνει, για να βρει η ομάδα του Καρέρα τον αγωνιστικό της δρόμο.

Από τους 12 διαθέσιμους βαθμούς στα τέσσερα πρώτα παιχνίδια πρωταθλήματος, η ΑΕΚ πριν από το ματς στα Γιάννενα, είχε πάρει τους επτά. Αν δεν κέρδιζε τον ΠΑΣ, θα είχε πάρει τους οκτώ ή ακόμα χειρότερα τους επτά, από τους 15 διαθέσιμους. Κάτι θα που θα την έβαζε σε κατάσταση να τρέχει και να μην φτάνει, πριν καν μπει ο Νοέμβρης. Και σε συνδυασμό με την βαριά ήττα της Πέμπτης στην Πορτογαλία, θα κουβεντιάζαμε για συνθήκες αγωνιστικές κρίσης.

Εξ ου και ήταν ζωτικής σημασίας για την ΑΕΚ, να κερδίσει στα Γιάννενα ακόμα και μισό – μηδέν και με γκολ από τριπλή σπόντα στο τελευταία δευτερόλεπτο των καθυστερήσεων. Ακόμα και έτσι να έπαιρνε τους τρεις βαθμούς, πάλι «χρυσοί» θα ήταν. Όμως δεν τους πήρε καν έτσι. Η ΑΕΚ νίκησε με 1-0, σ’ ένα ματς που θα μπορούσε να είναι 3-0 από το ημίχρονο. Ναι, ακυρώθηκαν δυο γκολ του ΠΑΣ ως οφσάιντ. Αλλά είναι εντελώς παράλογο ποδοσφαιρικό, να κουβεντιάζουμε πως η ΑΕΚ θα μπορούσε και να έχει χάσει, επειδή ακυρώθηκαν δυο γκολ του αντιπάλου και μάλιστα πολύ ορθώς. Ειδικά από την στιγμή, που έχει κάνει τουλάχιστον τέσσερις ευκαιρίες για… θάνατο.

Η ΑΕΚ κέρδισε τους τρεις βαθμούς και αυτό έχει την μεγαλύτερη σημασία. Τους κέρδισε διότι ήταν καλύτερη στο μεγαλύτερη κομμάτι του παιχνιδιού. Αυτό δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία. Εκείνο που έχει και ίσως την μεγαλύτερη σημασία, είναι οι λόγοι που η ΑΕΚ ήταν καλύτερη στο μεγαλύτερο διάστημα και είχε για πρώτη φορά τόσο στρωτή επιθετική λειτουργία. Αυτοί οι λόγοι, είναι και σημάδια που η ΑΕΚ πρέπει να ακολουθήσει, προκειμένου να βρει φέτος τον αγωνιστικό της δρόμο.

Ο Καρέρα άλλαξε τον σχηματισμό. Επέστρεψε και πάλι στο 4-3-3. Που επί της ουσίας, ήταν ένα 4-2-3-1, με τον Μάνταλο ελεύθερο πίσω από τον φορ και μπροστά από τα δυο αμυντικά χαφ. Το γήπεδο όμως έχει τρεις γραμμές, επομένως μιλάμε για 4-3-3. Ο ίδιος ο Καρέρα παραδέχθηκε μετά το ματς πως αυτό είναι το πιο δουλεμένο και το πιο αποτελεσματικό σύστημα. Και να μην το επεσήμαινε ο Ιταλός, μπορούσε εύκολα να το καταλάβει κανείς από την εικόνα της ΑΕΚ μέσα στο γήπεδο.

Η μπάλα για πρώτη φορά φέτος, κυλούσε τόσα στρωτά μέχρι και την αντίπαλη περιοχή. Στρωτά, με σωστή κυκλοφορία και με πλάνο. Και όταν αυτό συμβαίνει, είναι δεδομένο πως οι ευκαιρίες θα έρθουν. Όχι υποψία ευκαιριών. Καθαρές και ξάστερες. Οι δυο, του Μαχαίρα και του Καρίμ, σ’ άδειο τέρμα. Η άλλη του Ολιβέιρα, με επτά μέτρα τέρμα πιάτο. Και οι τρεις άλλες δέκα φορές να ξαναέκαναν την ίδια φάση και τις δέκα στα δίχτυα θα την έστελναν την μπάλα. Αυτό όμως έγινε και πάει, αλλά αν δεν είχε κερδίσει η ΑΕΚ θα το συζητούσαμε διαφορά.

Η ουσία είναι η εικόνα του σχηματισμού που επέλεξε ο Καρέρα για το ματς στα Γιάννενα, δείχνει πως αυτός είναι που ταιριάζει περισσότερο από κάθε άλλον, στην φετινή ΑΕΚ. Έχει τους παίκτες να τον υπηρετήσει. Ο Κρίστιτσιτς και ο Σάκχοφ είναι δυο χαφ που γεμίζουν το κέντρο και κάνουν όλες τις δουλειές. Ακόμα και όταν είναι στα όρια τους από κούραση, όπως συμβαίνει τώρα που πηγαίνουν με σερί 90άλεπτα. Ο Μάνταλος είναι ποδοσφαιριστής που θα δημιουργήσει πολύ μπαίνοντας ανάμεσα στις γραμμές. Ενώ ο Τάνκοβιτς και ο Μαχαίρας είναι μεσοεπιθετικοί που ξέρουν να ξεκινούν τις προσπάθειές τους από τα άκρα. Το ίδιο και ο Λιβάγια, το ίδιο και ο Γκαρσία όταν θα επιστρέψει.

Ανοίγω μια παρένθεση για τον Μαχαίρα. Ο μικρός το παράκανε. Τράβηξε πολλές ενέργειες από τα μαλλιά. Το έκανε γιατί έχει πολύ ταλέντο, πολύ θράσος και πολύ εμπιστοσύνη στα ποδάρια του. Και μ’ αυτά τα συστατικά και το απλό θα αρχίσει να κάνει και γκολ θα βάζει εκεί που τώρα ο αμυντικός του βγάζει το πλασέ και ο τερματοφύλακας το δυνατό σουτ και όλα θα τα κάνει διότι είναι ξεκάθαρα το next big thing της ΑΕΚ. Κλείνω την παρένθεση για τον Μαχαίρα.

Ανοίγω μια ακόμα παρένθεση για τον Λιβάγια. Δεν ξεκίνησε στην ενδεκάδα. Μπήκε αλλαγή. Την Παρασκευή στα Σπάτα, ο Κροάτης με τον Καρέρα συζήτησε αγωνιστικά, με τον Ίβιτς ότι δεν έχει κανένα πρόβλημα με τον προπονητή. Όλα αυτά ήταν λόγια, που για να έχουν νόημα, έπρεπε να τα δούμε και στην πράξη. Στο γήπεδο. Και σ’ ένα ματς που ο Λιβάγια ήρθε πάλι από τον πάγκο, σκίστηκε. Δεν άφησε φάση που να μην κυνηγήσει. Δεν άφησε άμυνα που να μην παίξει. Έτσι, μάλλον τελικά το θέμα με Καρέρα θεωρείται όντως λήξαν. Κλείνω την παρένθεση και με τον Λιβάγια.

Επανέρχομαι στον σχηματισμό. Λειτουργεί καλά αυτό το 4-3-3. Ξεκάθαρα πράγματα. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο πως στα τρια ματς που η ΑΕΚ φέτος έπαιξε παραγωγικό ποδόσφαιρο, δηλαδή με ΠΑΣ, Βόλφσμπουργκ και Λαμία, στο γήπεδο είχε το ίδιο σύστημα. Απλώς με διαφορετικό σχηματισμό στην τριάδα της μεσαίας γραμμής. Είναι πλέον πολύ ξεκάθαρα τα αγωνιστικά σημάδια που πρέπει να ακολουθήσει η ΑΕΚ, για να βρει τον αγωνιστικό της δρόμο.

Φυσικά και παράλληλα θα πρέπει επιτέλους να φτιάξει πράγματα στην αμυντική της λειτουργία. Για διαφορετικούς λόγους, η τετράδα στα Γιάννενα έμπαζε. Ποιοι είναι οι διαφορετικοί λόγοι; Στα στόπερ ο Χνιντ με τον Ντεντελτσεάρου, που έπαιξαν για πρώτη φορά μαζί ως δίδυμο, χρειάζονται χρόνο για να βρουν κοινό βηματισμό. Με τον τρόπο που κέρδιζαν τις μονομαχίες, έδειξαν πως είναι αποτελεσματικοί στόπερ. Ειδικά ο Χνιντ. Όσο για τα δυο άκρα, ο Παουλίνιο παραμένει τσακωμένος με τα ανασταλτικά του καθήκοντα. Σταθερά και αμείωτο. Φέτος έχει τσακωθεί και ο Λόπες. Στα δεξιά γυρίζει επιτέλους ο Μπακάκης και θα έχει το κεφάλι του ήσυχο ο Καρέρα. Και ελπίζει ο Ιταλός, το ίδιο να γίνει και αριστερά με τον Ινσούα.