RADIO
Σωτήρης Γεωργίου
Ο Σωτήρης Γεωργίου θυμάται τις ιστορικές βραδιές στο θρυλικό “Amfiteatro”,στο καλύτερο και πιο εντυπωσιακό αλλά και βραβευμένο club της χώρας μας και από τα πιο in του κόσμου!
Ήμουν και εγώ εκεί δεν λένε; Εσύ ήσουν; Και αν δεν ήσουν αξίζει να μάθεις την ιστορία πάνω κάτω του πιο θρυλικού club της χώρας μας αλλά και από τα κορυφαία του πλανήτη !
Τι ωραίες εποχές έχουμε προλάβει να ζήσουμε εμείς οι παλιότεροι….Amfiteatro! Το λες στα νέα παιδιά σήμερα και σου λένε τι είναι αυτό και νομίζουν ότι είναι κανένα παλιό θέατρο! Μιλάμε για το κορυφαίο κλαμπ,που δεν θα ξαναβγάλει η χώρα και ίσως καλά καλά και η Ευρώπη.
Οκ, στην Ισπανία έχει εξίσου σπουδαία clubs στην Μαγιόρκα,την Ίμπιζα κτλ, αλλά έχοντας την χαρά να έχω πάει σε όλα σας λέω ξεκάθαρα ότι σαν το Amfiteatro δεν υπάρχει πουθενά!
Η ιδέα του Βασίλη Τσιλιχρήστου του ανθρώπου που άλλαξε την νύχτα της Αθήνας και όχι μόνο, άλλαξε τα πάντα αν και δυστυχώς δεν κράτησε πολύ! Και η μετά Amfiteatro εποχή με τα King Size,Venye κτλ δεν είχε καμία σχέση για όσους είχαν την ευκαιρία να κάνουν συγκρίσεις…Στις αρχές δεκαετίας του 90 έπεσε η ιδέα και το 1995 ο Τσίλι από το ιστορικό επίσης Mercedes στην Γλυφάδα που καθιέρωσε τα Ελληνικά(!), κάνει στροφή και πάει στο house. Ο Βασίλης είναι αυτός που έβαλε τους μοδάτους, τους φραγκάτους, τους κυριλέ νεαρούς και όχι μόνο να εγκαταλείψουν έστω για λίγο τα Ελληνικά τραγούδια και τα μπουζουκια και να γίνουν clubers!
Κανείς άλλος δεν θα μπορούσε να το πράξει αυτό. Κανείς απόλυτα. Ο Τσίλι όμως είχε το μαγικό ραβδί. Στον χώρο που σήμερα είναι το Balux στήθηκε ένα κλαμπ που με την είσοδο του που αντίκριζες σε έπιανε θαυμασμός και φόβος. Για να μπεις έπρεπε να ανέβεις τα σκαλοπάτια ενάμισυ ορόφου σχεδόν. Όλα λευκά. Αν πέρναγες την πόρτα και ανέβαινες, αντίκριζες αμφιθεατρικά, εξού φαντάζομαι και το όνομα, όλο τον κόσμο από κάτω σου.
Μια πίστα λες και θα έβγαινε ο Ρέμος (σ.σ βγήκε μετά από αρκετά χρόνια όταν άλλαξε η χρήση του χώρου) και τον Τσίλι στην κονσόλα! Πίσω του οι περίφημες κούνιες με τις χορεύτριες και μάχη ανάμεσα στις τότε wanna be ποιά θα ανέβει να την κοιτάξει όλο το μαγαζί και να την μάθουν όλοι την επόμενη μέσα στα καφέ μιας και τότε δεν υπήρχαν sosial media! Τρελές εποχές….
Το Amfiteatro και ο Τσιλιχρήστος για μια τριετία άλλαξαν τα πάντα… Ο καλός κόσμος ανακάλυψε την ηλεκτρονική μουσική, την house,την dance σκηνή… Αν τώρα θεωρείται must να πας στον Βέρτη,το να πας στο Amfiteatro ήταν όνειρο…. Το να έχεις τραπέζι στο Amfiteatro αυτόματα σε έκανε χάι! Δεν υπήρχε περίπτωση να πεις έχω κεντρικό τραπέζι στο Amfiteatro και να μην έχεις δίπλα σου όλα τα μοντέλα της Αθήνας, Ελληνίδες και ξένες από τα τότε 2-3 πρακτορεία που είχαμε στην πρωτεύουσα… Δεν συζητάμε ότι αν και μιλάμε για κλαμπ που μάζευε φουλ 5.000 κόσμο(!) ήταν μέσα όλος ο αφρός… Η Αθήνα τότε είχε λίγα μαγαζιά σχετικά και κανένα πρωτοκλασάτο κλαμπ…
Όλοι ήθελαν να είναι εκεί και όλος ο λεγόμενος καλός κόσμος με την έννοια αυτών που διασκέδαζαν καθημερινά και είχαν και τα φράγκα…. Μάχη για ένα τραπέζι σε ένα από τα καλύτερα παιδιά της Αθηναικής νύχτας τον Νίκο τον Μπιουρ που έχει τώρα τις δικές του επιχειρήσεις στον χώρο αλλά αναδείχθηκε από την εποχή εκείνη. Πολλά τραπέζια κλείνονταν με την σεζόν! Μόνο Δευτέρα ήταν κλειστά! Από Τρίτη ανοιχτά και χαμός…. Μην ξεχνάμε τα σούπερ partys του Χρηστου Καλοπίττα . Άλλη μεγάλη μορφή του χώρου σαν διοργανωτής και Dj! Μην ξεχνάμε επίσης ότι δίπλα ήταν ένα άλλο θρυλικό μαγαζί του Tslli!
To Easy Busy, με πισίνα,τρομερό εστιατόριο και 10-2 ήταν το the point όλης της Αθήνας για πρώτο ποτό και μουσική 80′ από τον μεγάλο κορυφαίο του είδους Ζανό! Αν τώρα μιλάτε για τέτοια μαγαζιά,δεν έχετε δει τίποτα! Τώρα λες θα χαλάσω 200 ευρώ,300 και έχεις τεμενάδες. Τότε για να έχεις τραπέζι έπρεπε να έχεις συμφωνία ειδική, όλοι εκεί ήθελαν να είναι! Φυσικά από τότε πολλοί Άραβες και διάσημοι ξένοι στα καλύτερα τραπέζια.
Στην πόρτα πανικός! Θρυλικός Παντελής ,μέγα δίδυμο με Θοδωρή Καραγκούνη και Καπάταης Βασίλης. Ουρές 1000 και 2000 ατόμων από το πάρκινγκ έξω… Δεν είχες συνοδό, δεν ήσουν χαρούμενος, δεν ήσουν προσεγμένα ντυμένος; Καληνύχτα… Αν έλεγες τα τωρινά τύπου θα ανοίξω 1-2 Belvedere, δεν πλησίαζες ποτέ απλά ξανά. Δεν θα έμπαινες ποτέ απλά. Δεν σε έβλεπαν απλά! Αν μιλήσεις με τα παιδιά αυτά πόσους θα έβαζαν από τους σημερινούς της νύχτας τότε, θα σου πουν το πολύ 4-5 άτομα από το κάθε κλαμπάκι σήμερα!
Όποιος ήταν φίλος με Παντελή και Θοδωρή τότε, κολλητός εννοούμε, ήταν σαν να έχει πιάσει το Τζόκερ. Βλέπεις κάποια μαγαζιά σήμερα και λένε έχω πόρτα, και αν έχεις ζήσεις τα τότε νομίζεις ότι είναι στην Monopoly οι σημερινοί!
Πολλοί επώνυμοι όπως ο Κώστας Σόμμερ ξεκίνησαν από εκεί. Ο Κώστας από τα καλύτερα παιδιά και σήμερα, που ξεκίνησε από το κεντρικό μπαρ. Μεγάλη μορφή πάντα ο Γιάννης Λεουνάκης! Και πολλά παιδιά που ξεχνώ σήμερα αν είχαν περάσει και από Amfiteatro! Μέσα στο όλο διαστημικό ντεκόρ φυσικά ξεχώριζε το ντύσιμο. Πολύ μπροστά,χρόνια μπροστά…. Με φόρμες λευκές και πολύχρωμες όλο το προσωπικό! Τρομερό design και μάλλον από εκεί εμπνεύστηκε και ο Θοδωρής ο Καραγκούνης που τώρα είναι από τους πιο εξελίξιμους σχεδιαστές και ντύνει πολλά μαγαζιά.
Εκεί ξεκίνησε,από τα φώτα παρακαλώ, ο Junior Rush’s που σήμερα διαπρέπει σαν Dj… Τι άλλο να θυμηθώ; Τα τρομερά λέιζερ,πρωτοποριακά για την εποχή; Ασύλληπτα…. Δεν συζητάμε για τον πανικό…. Η καλύτερη ώρα; 5 -7 το πρωί. Ξημέρωμα στην παραλία της Γλυφάδας ουσιαστικά,τα αεροπλάνα να περνάνε από πάνω, μέσα δεν πέφτει καρφίτσα με 5000 κόσμο και διαστημική μουσική από Tslli! Τότε δεν υπήρχε η σημερινή τεχνολογία. Αν υπήρχε στα σόσιαλ θα είχαμε ρεκόρ από τις θεάσεις από τις μαγικές νύχτες όσων ήταν οι τυχεροί…
Ο Tslli πήγαινε συχνά τότε Μαιάμι και Ν.Υόρκη για να έρχεται κάθε Παρασκευή με ένα καινούργιο κομμάτι. Για να το ακούσεις έπρεπε να πας μόνο στο Amfiteatro. Δεν μπορούσε να έχει ένα ραδιόφωνο το βινύλιο που έφερε από τις ΗΠΑ μόνο για το Amfiteatro ο Tslli! Ήταν η εποχή της αποκλειστικότητας και στην μουσική! Τι άλλο θυμάμαι; Τον Tslli με τα μπολάκια με το σταφύλι! Ο Βασίλης είναι γνωστό ότι κάθε χρόνο έκανε σταφυλοθεραπεία! Έτρωγε ένα διάστημα μόνο σταφύλι και πάνω στο ντεκ είχε το μπολάκι με το σταφύλι! Στις τουαλέτες όταν πήγαινες νόμιζες ότι ήσουν σε διαστημόπλοιο και υπήρχε και ένα play station μόλις πρωτοείχε κυκλοφορήσει! Η πιο μεγάλη στιγμή; Μorales όταν ήταν στο πικ του. Το να τον φέρεις στην Ελλάδα τότε ήταν αδιανόητο σαν σκέψη. Ήταν σαν να παίξουν Μπαρτσελόνα-Ρεάλ στο ΟΑΚΑ! Πανικός για να μπει όλη η Ελλάδα που ήθελε! Ρεκόρ τζίρου. Θυμάμαι τελείωσαν ποτήρια,ποτά,τα πάντα…
Έπινες πλέον σε πλαστικό, ο Μorales την είχε βρει και βάραγε house μέχρι το πρωί και ο κόσμος έπινε πια Kalua και Tia Maria αφού όλα τα άλλα είχαν τελειώσει! Δεν έχει ξαναγίνει τέτοιο πάρτι στην Αθήνα. . Όλα τα ωραία έχουν ένα τέλος αλλά το Amfiteatro μας άφησε νωρίς… Πολύ γρήγορα. Μόλις μια τριετία….Ήταν μια εποχή τότε, το 1997, που έπεσε πολύ κυνήγι στην παραλιακή ζώνη και είχαμε πολλά… Υπήρχαν και άλλα που δεν ξέρουμε προφανώς..Όπως και να έχει αυτή η τριετία με το Amfiteatro .άλλαξε όλη το στάτους της νύχτας και έβαλε την house και την ηλεκτρονική μουσική στην ζωή μας.
Ο Tslli έφερε μια επανάσταση πάλι (ενώ καθιερώθηκε και ως ένας κορυφαίος Dj του είδους αυτής της μουσικής) και μετά συνεχίστηκαν όλα στο King Size (εκεί που είναι η Fantasia σήμερα) και το Venue που ξεκίνησε και το ..βουνό (2.10 γαρ!) αδελφός Αντώνης Κορωναίος! Ωραίες εποχές,τυχεροί όσες τις ζήσαμε….
*Οι φωτογραφίες είναι από την σελίδα στο facebook για το Amfiteatro (Amfiteatro club…i was there) και μπορείτε να βρείτε και όλα τα ιστορικά κομμάτια της εποχής που ακόμα και σήμερα είναι must!
**Το ευχαριστώ στα παιδιά (Θοδωρή-Παντελή-Νίκο και Τσίλι) είναι λίγο για την φιλία μας πάνω από όλα που καλά κρατάει και φυσικά για τις… αξέχαστες βραδιές.
