Νωρίτερα από οποιαδήποτε άλλη σεζόν, πριν καν βγει ο Σεπτέμβριος, αρχίζει το κατά πολλούς κορυφαίο σε σασπένς πρωτάθλημα μπάσκετ. Η Euroleague ανοίγει απόψε τις πύλες της στους 18 μονομάχους που εκκινούν από διαφορετική αφετηρία ο καθένας. Από τις ελληνικές ομάδες πρώτος στον χορό μπαίνει ο εξάκις πρωταθλητής Ευρώπης Παναθηναϊκός. Σήμερα το βράδυ αντιμετωπίζει την Μονακό στο Πριγκιπάτο. Θα μπει με το δεξί;

Δυστυχώς και φέτος ο Παναθηναϊκός μπαίνει στην διοργάνωση χωρίς υψηλές βλέψεις. Δεν μιλάμε για κατακτήσεις και Final- Four. Εδώ καλά καλά δεν μπορούμε να συζητάμε για πρόκριση στην οκτάδα των play-off. Οι εποχές που οι «πράσινοι» αποτελούσαν φόβητρο για τους αντιπάλους τους έχουν παρέλθει και μοιάζουν πια πολύ μακρινές. Η περυσινή χρονιά ήταν η χειρότερη της ιστορίας τους στην διοργάνωση και κανένας δεν θέλει να σκέφτεται πιθανή επανάληψη της και φέτος. Το ερώτημα είναι έκαναν κάτι για να αλλάξουν την μοίρα τους ή θα έχουμε μία από τα ίδια; Οι παίκτες που αποκτήθηκαν είναι χρήσιμοι, αλλά τα κενά υπάρχουν και είναι σημαντικά.

Είναι πραγματικά απίστευτο το γεγονός ότι για δεύτερη σερί σεζόν οι διοικούντες και το προπονητικό τιμ του Παναθηναϊκού επέλεξαν να μην αποκτηθεί, τουλάχιστον έως την ώρα που γραφόταν το κείμενο, βασικός άσος. Τα περυσινά αστεία βαφτίσια διαφόρων παικτών και η τραγική εικόνα της ομάδας μάλλον δεν θορύβησε κανέναν. Η απόκτηση του Πέρι κάπως γλυκαίνει την κατάσταση, αφού ο Αμερικανός είναι κανονικός άσος χωρίς βέβαια το ειδικό βάρος. Από κει και πέρα τι; Ο Μποχωρίδης μόνο ως συμπληρωματικός μπορεί να λογίζεται, ο Σαντ- Ρος δεν είναι ικανός να σηκώσει το βάρος και οι Μέικον, Νέντοβιτς είναι δυάρια με δημιουργικές ικανότητες. Μακάρι σύντομα να αποκτηθεί ένας παίκτης σημείο αναφοράς στη θέση, γιατί αλλιώς δεν βλέπω εύκολο το μέλλον.

Πάμε και στα αποψινά. Η αντίπαλος του Παναθηναϊκού παίρνει μέρος για πρώτη φορά στην Euroleague. Ένα το κρατούμενο. Σίγουρα αυτό που την χαρακτηρίζει δεν είναι μια καυτή και απροσπέλαστη έδρα, άλλωστε δεν θα παίζει στο δικό της γήπεδο αλλά σε αυτό της Αντίμπ. Δύο τα κρατούμενα. Μέχρι εδώ όμως. Οι Μονεγάσκοι το καλοκαίρι και ενόψει της παρθενικής τους συμμετοχής στην γιορτή του ευρωπαϊκού μπάσκετ κινήθηκαν εντυπωσιακά στο μεταγραφικό παζάρι. Ξόδεψαν αρκετά και έκλεισαν με εμφατικό τρόπο την διαδικασία ενίσχυσης του ρόστερ τους. Ο Μάικ Τζέιμς από την Μόσχα πήγε στο Μονακό  για να προστεθεί στους ήδη νέους Μοτιεγιούνας, Βέστερμαν και Τόμας. Μαζί βρίσκουμε και τον “δικό” μας Άλφα Ντιαλό, αλλά και τον Μότουμ με σημαντική παρουσία στην διοργάνωση. Συμπέρασμα; Ομάδα γεμάτη σε όλες τις θέσεις και με έναν σκληρό προπονητή της σχολής των πλάβι στην άκρη του πάγκου τους. Ο Μίτροβιτς δεν είναι τοπ, ξέρει όμως καλά τι σημαίνει Euroleague, Μονακό και ευρωπαϊκό μπάσκετ.

Οι φετινοί στόχοι είναι έτσι κι αλλιώς μικροί. Ομάδες σαν την Μονακό θέλεις να περάσεις στην τελική βαθμολογία για να δείξεις κάποια πρόοδο. Πάντα η πρεμιέρα κρύβει τις δικές της δυσκολίες, ειδικά όταν αυτή σε φέρνει κόντρα σε έναν φιλόδοξο και ποιοτικό αντίπαλο. Το κακό για τον Παναθηναϊκό είναι πως δεν μπορεί, βάση ρόστερ, να αντιπαραθέσει στους Μονεγάσκους εμπειρία. Με εξαίρεση τέσσερις παίκτες, Παπαπέτρου, Παπαγιάννης, Έβανς και Νέντοβιτς, οι υπόλοιποι έχουν ελάχιστη ή και καθόλου γνώση της διοργάνωσης. Πολλά τα στοιχήματα που έχει να διαχειριστεί ο Δημήτρης Πρίφτης και αρκετοί παίκτες με ζητήματα. Ο Νέντοβιτς είναι ακόμα εμφανώς ανέτοιμος, ο Πέρι και ο Μέικον κάνουν πρεμιέρα, ο Έβανς έρχεται από μια μέτρια σεζόν.

Τι μένει; Να τραβήξουν το κάρο οι Έλληνες. Ο αρχηγός Ιωάννης Παπαπέτρου και ο Γιώργος Παπαγιάννης, που καλείται να αποδείξει γιατί θεωρείται ένας από τους καλύτερους σέντερ στην φετινή διοργάνωση. Υπομονή μέχρι το βράδυ και τα λέμε μετά το ματς.