RADIO
Λάμπρος Γκαραγκάνης
Ο Παναθηναϊκός ένα χρόνο μετά την υπογραφή Μνημονίου για τον Βοτανικό εξακολουθεί να ταλαιπωρείται για την επίλυση του γηπεδικού. Γράφει ο Λ. Γκαραγκάνης.
Ο Παναθηναϊκός ένα χρόνο πριν έβλεπε φως στην άκρη του τούνελ, με φόντο τη λύση του Γόρδιου Δεσμού του ζητήματος στέγασής του για τα επόμενα εκατό χρόνια. Η υπογραφή Μνημονίου, στις 20 Νοεμβρίου 2020, σηματοδοτούσε μία σπουδαία αρχή. Ουσιαστικά, η ΠΑΕ, ο Ερασιτέχνης, ο Δήμος Αθηναίων, η Περιφέρεια, το κεντρικό κράτος και οι εμπλεκόμενες τράπεζες συμφωνούσαν ότι η υλοποίηση του project αποτελεί μονόδρομο.
Άλλωστε η έκδοση Προεδρικού Διατάγματος, αυτό που προσπαθεί εδώ και χρόνια ο ΠΑΟΚ να επιτύχει για παράδειγμα για τη Νέα Τούμπα, αποτελούσε τον οδικό χάρτη από το 2013. Όταν με την υπογραφή της ανώτατης νομοθετικής βαθμίδας έγινε σαφές σε όλους τους τόνους ότι οι κορμοράνοι δεν αφήνουν τα αυγά τους στο οικόπεδο της Διπλής Ανάπλασης. Ένα χρόνο μετά το σημαντικότερο πρόβλημα είναι η απαξίωση που υπάρχει σε μερίδα του κόσμου του Παναθηναϊκού, που πικραμένος από την αγωνιστική κατάσταση του ποδοσφαίρου, δεν πιστεύει τίποτα.
Κοιτώντας τη φωτογραφία του άρθρου εύλογα προκύπτει το ερώτημα τούτο. Ποιος εξ αυτών έχει το ανάστημα, την επιθυμία και την αποδοχή από τον κόσμο (ώστε ό,τι πει ή κάνει να προσμετρηθεί θετικά) για την υλοποίηση της Διπλής Ανάπλασης; Όταν δεν το κατάφεραν οι Βαρδινογιάννηδες και πιο δυνατές πολιτικές μονάδες, ουδείς μπορεί να μην αντιληφθεί τη σημασία του ερωτήματος.
Ίσως μόνο ο Κώστας Μπακογιάννης, που ως Δήμαρχος Αθηναίων έχει πίσω του την αποτυχία του Μεγάλου Περιπάτου. Ταυτόχρονα, διαθέτει την πολιτική φιλοδοξία να αναδείξει μία νέα Αθήνα τα επόμενα χρόνια πριν πάει στο επόμενο πολιτικό του βήμα. Μπορεί, όμως, η Διπλή Ανάπλαση να αποτελέσει το μεγάλο του κίνητρο; Αν γίνουν γήπεδο και εγκαταστάσεις, ο Παναθηναϊκός θα γιγαντωθεί. Τα επόμενα χρόνια θα λάβει τα εύσημα που θα του αναλογούν.
Στην Αθήνα, όμως, δεν ψηφίζουν μόνο Παναθηναϊκοί. Ειδικά όταν αυτοί είναι χωρισμένοι σε στρατόπεδα, τα οποία εκκολάφθηκαν και δυνάμωσαν το ημερολογιακό έτος που προηγήθηκε. Κοιτώντας συνολικά το κάδρο, ούτε ο Μπακογιάννης έχει το τόσο ισχυρό πολιτικό κίνητρο που άπαντες του χρεώνουμε. Διότι και να γίνει ο Βοτανικός, θα έχει απέναντί του ψηφοφόρους άλλων ομάδων (που, δυστυχώς, σκέπτονται έτσι για να ψηφίσουν), αλλά και Παναθηναϊκούς.
Με το έργο νομικά δεμένο από όλες τις απόψεις, είχαμε εξ αρχής επισημάνει ότι τα πολιτικά χρονοδιαγράμματα δεν θα τηρούνταν. Διότι, απλώς, δεν γινόταν. Ο περισσότερος κόσμος αντιλαμβάνεται ξεχωριστά από τη Διπλή Ανάπλαση το γήπεδο για το ποδοσφαιρικό τμήμα και τις εγκαταστάσεις του ΑΟ. Δεν είναι τούτο η μισή αλήθεια, είναι ένα μεγάλο ψέμα. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη αστική ανάπλαση στην πρωτεύουσα τα τελευταία χρόνια και μία από τις πιο φιλόδοξες ιστορικά.
Αφορά, άλλωστε, για την αναμόρφωση δύο περιοχών στο κέντρο της Αθήνας. Ένα έργο που θα ξεπεράσει τα 200 εκατ. ευρώ, σε εποχή οικονομικής και υγειονομικής κρίσης. Ανάπλαση που θα χρηματοδοτηθεί, κατόπιν αιτήματος της οικονομικής επιτροπής του Δήμου Αθηναίων, μέσω ευρωπαϊκών πόρων. Το αίτημα δεν έχει εγκριθεί ακόμα, αφού έχει επιβραδυνθεί η διαδικασία εκταμίευσης αυτών των πόρων. Εδώ, πράγματι, προκύπτει καθυστέρηση έναντι του αρχικού πλάνου μια και η πρώτη δόση (η μικρότερη όλων) έπρεπε να έχει εκταμιευθεί μέσα στο 2021.
Η καθυστέρηση έχει αποτελέσει αντικείμενο μικροπολιτικών συμπεριφορών και… πανηγυρισμών εντός του Παναθηναϊκού. Μοιάζει οξύμωρο, αποτελεί πραγματικότητα. Το «γιατί;» δεν είναι της παρούσης, ούτε κανένα μεγάλο νέο για τους γνωρίζοντες. Πρόσφατο παράδειγμα του ελλείμματος πολιτικής είναι το 2017 και η προσπάθεια για του Γουδή, σε χώρο δασικής έκτασης. Τότε είχε εγκαταλειφθεί το πλάνο ανακατασκευής της Λεωφόρου, το οποίο επέστρεψε το 2021 με τον Βοτανικό να «τρέχει». Ολίγον παράλογη αλληλουχία, απολύτως φυσιολογική και προβλέψιμη ωστόσο…
Στο κομμάτι των συμβάσεων έχει σημασία να γίνει κατανοητό γιατί υπάρχει αυτή η καθυστέρηση. Δίχως την απόδοση ευθυνών (και τούτο στην ώρα του), απλά έχει ισχυρό νόημα η καταγραφή γεγονότων. ΠΑΕ και Δήμος Αθηναίων έχουν καταλήξει στον κεντρικό άξονα της συμφωνίας, με τις πληροφορίες να αναφέρουν ότι η μεταξύ τους σύμβαση έχει ήδη καθαρογραφεί.
Αντίθετα, καθυστέρησε αρκετά η σύμβαση ΑΟ – ΑΕΠ Ελαιώνα, με τις τράπεζες να μην ζορίζονται και πολύ για την αργοπορία. Θεωρούν a priori ζημιωμένες από ό,τι συμβαίνει και δεν είναι το καλύτερό τους, με λόγια απλά, να βγάλουν ακόμα 13-14 εκατ. ευρώ από την τσέπη για την κατασκευή των εγκαταστάσεων του ΑΟ όπως ο νόμος ορίζει. Οι τροποποιήσεις που ο ΑΟ ήθελε για τη χωρητικότητα του κλειστού πήγαν περίπου έξι μήνες το χρονοδιάγραμμα πίσω.
Άλλωστε και η ΑΕΠ Ελαιώνα με το πάσο της εξέταζε το ζήτημα, αφού δεν θεωρείται αντικειμενικά ότι βολεύεται πολύ με την εξέλιξη. Τέλος, η σύμβαση ΠΑΕ Παναθηναϊκός – ΑΟ είναι στο 90% ολοκληρωμένη, αλλά όχι καθαρογραμμένη και με όλες τις λεπτομέρειες να έχουν επιλυθεί. Κοινή συνισταμένη της καθυστέρησης προκύπτει, με τον σημαντικότερο, πλέον, λόγο να είναι η αλλαγή καταστατικού στον ΑΟ. Για να έχουν δικαίωμα ψήφου με επιστολή τα μέλη της Γενικής Συνέλευσης, που δεν θα μπορέσουν να παρευρεθούν όταν γίνει. Τον Φλεβάρη, λοιπόν, τα νεότερα…
Το αναμάσημα των ίδιων και των ίδιων δεν κάνει κανένα σοφότερο. Το πραγματικό δίλημμα για το στεγαστικό μέλλον του Παναθηναϊκού «ΟΑΚΑ ή Βοτανικός;» θα απαντηθεί μέσα στο 2022. Η απότομη στροφή μερίδας κόσμου στη Λεωφόρο, θα έχει επόμενο επεισόδιο το Ολυμπιακό Στάδιο αν χαλάσει για οποιονδήποτε λόγο ο Βοτανικός. Ακόμα και οι παλαίμαχοι του ΑΟ, με μικρή συμμετοχή στα δρώμενα τα τελευταία χρόνια, εξέδωσαν ανακοίνωση.
Με όλο το σεβασμό. Έχουν να παρουσιάσουν εναλλακτική και το πλαίσιο νόμου στο οποίο θα στηριχθεί; Πόσα είναι τα χρήματα που χρειάζονται και το χρονοδιάγραμμα για τη Λεωφόρο; Η μακροχρόνια σύμβαση για το ΟΑΚΑ όπου θα πληρώνεται και ενοίκιο στο κράτος πώς βολεύει τον Παναθηναϊκό, αν φτάσει το πράγμα εκεί; Η μακροχρόνια σύμβαση για τον Βοτανικό, όπου θα πληρώνεται ενοίκιο στον Ερασιτέχνη, γιατί είναι ζημιογόνος; Μπορεί κάποιος να απαντήσει σε όλα αυτά;
