RADIO
Λάμπρος Γκαραγκάνης
Ο Παναθηναϊκός καλείται να προστατεύσει τον προπονητή του και το φλέγον ζήτημα του γηπέδου που κρέμεται σε μία κλωστή. Γράφει ο Λ. Γκαραγκάνης.
Ο Παναθηναϊκός βρίσκεται ήδη στο -9 από την κορυφή, έχοντας ξοδέψει βαθμούς που δεν έπρεπε. Ξανά. Ή που, τέλος πάντων, θα μπορούσε να αποφύγει όπως στο 0-0 με τον ΟΦΗ. Είναι πρόωρο να συζητηθεί ποιο μπορεί να είναι το μέλλον του Τριφυλλιού στο Πρωτάθλημα από πλευράς στόχων, ακόμα και στην ισοπαλία να μείνει με τον ΠΑΟΚ στη Λεωφόρο.
Υπάρχουν δύο δρόμοι, για τον κόσμο και τον Τύπο. Να πάψει να ασχολείται με το αγωνιστικό τελείως, έως ότου δοθεί μία μόνιμη λύση στο πρόβλημα που υφίσταται διοικητικά. Όχι από πλευράς χρηματοδότησης, διότι ο Γιάννης Αλαφούζος σε αντίθεση με το 2018 συνεχίζει να τακτοποιεί χρέος. Όμως, ο Παναθηναϊκός είναι ποδοσφαιρικός οργανισμός που κινδυνεύει να χάσει δεύτερη γενιά φιλάθλων με την πορεία που έχει πάρει το τμήμα.
Ο δεύτερος δρόμος έχει να κάνει με την αντιμετώπιση του συλλόγου σαν μία κανονική ποδοσφαιρική ομάδα. Δύσκολο πολύ. Για να αντιμετωπιστεί ο Παναθηναϊκός έτσι, δεν αρκούν τα ενημερωμένα λογιστικά βιβλία! Χρειάζεται όραμα, πάθος για το κλαμπ, αγάπη από όλους και ψυχραιμία. Δεν τίθεται θέμα συζήτησης για την υπομονή που εξαντλήθηκε. Τι από τα παραπάνω, όμως, υπάρχει τώρα; Μία καλή αρχή είναι να μην υφίσταται καν ψίθυρος για τον προπονητή.
Ναι, ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς έκανε λάθη. Με τον ΟΦΗ η διατήρηση του βασικού κορμού της 11άδας σε συνεχόμενα ματς δεν του βγήκε. Μην προκύπτει σύγκριση εδώ, με το τι κάνουν Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ που έχουν δομήσει διαφορετικά τα ρόστερ τους με γνώμονα τις αγωνιστικές απαιτήσεις στην Ευρώπη. Ο Παναθηναϊκός δεν γίνεται να βγάλει μία χρονιά με τους ίδιους, ειδικά όταν κατεβαίνει σε τέτοιου τύπου ματς όπως με τους Κρητικούς δίχως να έχει πλήρη επίγνωση τι μπορεί να πάθει.
Ο ΟΦΗ είναι ομάδα που παίζει για την ισοπαλία, ο Νιόπλιας αποτελεί έναν κλασικό ορθολογικό προπονητή ο οποίος γνωρίζει τι μπορεί να πετύχει η ομάδα του. Για την ισοπαλία κατέβηκε στο «Απόστολος Νικολαΐδης», την πήρε εύκολα και θα μπορούσε περισσότερα. Η ένσταση στο κοουτσάρισμα του Ιβάν έχει να κάνει και με τις αλλαγές του. Ειδικά του Μπουζούκη, ο οποίος λογίζεται ως «τελειωμένος» από τον Παναθηναϊκό και πιθανώς έτσι να σκέφτεται και ο ίδιος. Αν δεν πάρει το κίνητρο από την ολιγόλεπτη συμμετοχή του, που είναι δύσκολο, δεν γίνεται με λόγια απλά να βοηθήσει.
Η προσθήκη του Παλάσιος στο 81’, επίσης, ήρθε αργά. Όπως χτίστηκε αυτός ο Παναθηναϊκός μέσα από τα παιχνίδια, ή και επικοινωνιακά ακόμα, δεν γίνεται ο Αργεντινός και ο Βιτάλ να μην είναι κολώνες στην 11άδα. Πρόκειται για καραμπινάτη παραδοχή αποτυχίας, αν τούτο δεν συμβαίνει. Σε κάθε περίπτωση, συμπτωματικά μάλλον, παραμονές των τελευταίων αγώνων «σκάνε» πληροφορίες για παράπονα παικτών (Μαουρίσιο, Διούδης, Βέλεθ, Αϊτόρ).
Σε καμία άλλη ομάδα δεν συμβαίνει τούτο και είναι μεγάλο πρόβλημα που καλείται να λύσει ο σύλλογος. Είτε αντιδρώντας, είτε (αν αυτά ισχύουν) κάνοντας ισχυρές συστάσεις στους ποδοσφαιριστές να προστατεύσουν την ομάδα που τους πληρώνει. Από την υπόθεση Μαουρίσιο στο φινάλε των μεταγραφών και τα εν οίκω που έβγαλε εν δήμω ο ατζέντης του, θα έπρεπε να είχαν παραδειγματιστεί στο Τριφύλλι αντιδρώντας ανάλογα. Μπορεί να το έχουν κάνει, ο τονισμός αφορά το τι φαίνεται και τι βγαίνει προς τα έξω. Δεν μπορεί, με λόγια απλά, ο Γιοβάνοβιτς να γίνει νέος Δώνης, νέος Πογιάτος, νέος Μπόλονι.
Λογικό είναι να υπάρχει κόσμος που κουράστηκε με τα όσα γίνονται ή δεν γίνονται (όπως το βλέπει κανείς) για το νέο γήπεδο στον Βοτανικό. Για τη Γενική Συνέλευση του Ερασιτέχνη, οι πληροφορίες έλεγαν Ιούλιο, μετά Σεπτέμβριο, μετά Νοέμβριο και τώρα Φεβρουάριο. Ένα ξεκαθάρισμα εδώ, πριν αναλυθεί η κατάσταση. Είναι και επιθυμία του ΑΟ να γίνει τότε, ώστε το Πρωτοδικείο να έχει εγκρίνει την αλλαγή καταστατικού. Έτσι θα επιτρέπεται η επιστολική ψήφος, ώστε όσοι δεν παραστούν λόγω απόστασης ή ανωτέρας βίας να μην χάσουν το δικαίωμα ψήφου.
Στο κομμάτι αυτό πρέπει να γίνει αποδεκτό ότι ο Πρόεδρος Τάκης Μαλακατές, πραγματικά, δείχνει να θέλει τη μετακόμιση και εργάζεται προς αυτή την κατεύθυνση. Επομένως, δεν γίνεται να του καταλογιστεί αρνητική πρόθεση. Σαφέστατα δέχεται πίεση από μία σημαντική μερίδα εντός (σημαντική αναφορικά με τον μικρό αριθμό μελών, όχι αναλογικά με τα 2 εκατ. κόσμο του Τριφυλλιού) και η πίεση αυτή τον οδηγεί σε σφάλματα και παραλείψεις. Αυτά θα συζητηθούν όταν έρθει η ώρα της ΓΣ. Όλα δείχνουν, λοιπόν, ότι η διαδικασία θα γίνει σε περίπου 4 μήνες.
Τη στιγμή που υπάρχουν οικονομικά προβλήματα της Περιφέρειας και έχει «παγώσει» η υπογειοποίηση στο νέο γήπεδο της ΑΕΚ. Τη στιγμή που ο ΠΑΟΚ περίμενε τον Σεπτέμβριο Προεδρικό Διάταγμα για τη Νέα Τούμπα και αυτό δεν θα το έχει ούτε το επόμενο καλοκαίρι (συζητείται στη Θεσσαλονίκη ακόμα και για μεταστροφή πλάνου σε άλλη έκταση!), ο Παναθηναϊκός (όσο και αν δεν φαίνεται) εξακολουθεί να βρίσκεται πιο μπροστά χρονικά.
Έχει καταγραφεί ότι τα εύηχα πλάνα για εγκαίνια το 2023 κτλ, δεν ήταν εφαρμόσιμα. Ειδικά σε τέτοιες συνθήκες, κοινωνικά και οικονομικά. Εκκρεμεί η έγκριση χρηματοδότησης από το Υπουργείο Ανάπτυξης στο αίτημα της οικονομικής επιτροπής του Δήμου Αθηναίων για το γήπεδο. Η έγκριση θα είχε αναρτηθεί ήδη στη Διαύγεια, αν δεν υπήρχε καθυστέρηση με την εκταμίευση των χρημάτων από το κοινοτικό ταμείο για το 2021. Ελλείψει επενδυτή, ο Παναθηναϊκός εδώ καλείται να περιμένει.
Για να φτάσει το θέμα στη ΓΣ πρέπει να βγουν οι συμβάσεις. Αυτό είναι καλό να συμβεί, για λόγους διαφάνειας. Ανεξάρτητα με το αν θα συνέβαινε σε άλλη ομάδα τούτος ο ενδελεχής έλεγχος (δεν θα γινόταν καν αναφορά στην ορθότητα, αν δεν ήταν γνωστές οι προθέσεις όσων τον απαιτούν αλλά ταυτόχρονα κλείνουν τα μάτια σε άλλες σημαντικές υποθέσεις του ΑΟ, όπως τα τηλεοπτικά του), καλώς γίνεται. Ας αποφασίσουν τα λίγα μέλη του Ερασιτέχνη, για το μέλλον ενός ολόκληρου συλλόγου. Δεν είναι μεμπτό…
Το ότι εξακολουθεί και παίζεται η… παράσταση «ο Ηρώδης νηπιαγωγός» στα ενδότερα σίγουρα δεν ευνοεί τη διαδικασία. Εννοείται ότι πρέπει οι συμβάσεις να είναι επωφελείς για το Τριφύλλι. Η ετεροχρονισμένη αγάπη και λατρεία συγκεκριμένων παραγόντων για τη Λεωφόρο προκαλεί ένα άγχος για το αν η καθυστέρηση είναι για καλό σκοπό ή για την… καθυστέρηση και εδώ γίνεται ένα μεγάλο σφάλμα από τους εμπλεκόμενους. Όλους όμως. Οι επιλεγμένες εμφανίσεις του Κώστα Μπακογιάννη (πολύ θετικό ότι ζήτησε πρόσφατα από τον Υπουργό Μηταράκη την απομάκρυνση της δομής από τον Βοτανικό) δεν άνοιξαν τα μάτια σε κανένα επί του θέματος.
Η ΠΑΕ δεν μιλάει για το γηπεδικό ποτέ, πέραν των επίσημων τοποθετήσεων, και η ΑΕΠ Ελαιώνα βολεύεται με την καθυστέρηση αυτή. Διότι αργεί ταυτοχρόνως και η υλοποίηση των όσων βάσει νόμου δεσμεύεται. Οι συμβάσεις στις οποίες εμπλέκεται ο Ερασιτέχνης έχουν αργήσει, όχι πχ η σύμβαση ΠΑΕ – Δήμου. Θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον στο άμεσο μέλλον να γίνουν γνωστοί οι λόγοι της τόσο μεγάλης καθυστέρησης. Θα είναι μία καλή ερώτηση, για την οποία επιβάλλεται αναλυτική απάντηση από τον ίδιο, στη συνέντευξη Τύπου που θα δώσει ο κ. Μαλακατές μάλλον τον επόμενο μήνα.
