RADIO
Λάμπρος Γκαραγκάνης
Ο Παναθηναϊκός βλέπει τον προπονητή του να βάζει την προσωπική του υπογραφή σε κάθε παίκτη ξεχωριστά και αυτό κάνει τη διαφορά. Γράφει ο Λ. Γκαραγκάνης.
Ο Παναθηναϊκός του 6/6 μπορεί να καυχιέται ότι ξεπέρασε ένα σημαντικό κομμάτι του προγράμματος, μετά τον ευρωπαϊκό αποκλεισμό, με επιτυχία. Έως εκεί… Ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς, δύσβατος και με αναποδιές που νομοτελειακά θα έρθουν. Εκεί θα φανεί, μετά την πρώτη αποτυχία δηλαδή, ο μηχανισμός αντισωμάτων που αναπτύσσει το Τριφύλλι. Και εκείνη την ώρα, ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς θα αποτελεί την εγγύηση αντιμετώπισης κρίσεων. Πως; Πέρασε καιρός που ένας άνθρωπος, ο οποίος έχει τις τύχες του ποδοσφαιρικού τμήματος στα χέρια του, χαρακτηρίζεται από ηρεμία.
Βλέποντάς τον, στις δηλώσεις μετά του θριάμβου στην Τούμπα, αναρωτιέσαι πως οι σφυγμοί του δεν ήταν στον… Θεό. Πως καταφέρνει να διατηρεί τον ειρμό σκέψης του σε φυσιολογικά, για τις συνθήκες, επίπεδα. Πως επιλέγει τον ποδοσφαιρικό ορθολογισμό στην ανάλυσή του, από κοινότυπα και πομπώδη σχόλια, τα οποία θα ταίριαζαν στην περίσταση και κανείς δεν θα έβγαζε άχνα αν τα ξεστόμιζε. Η δουλειά του προπονητή, όμως, φαίνεται στην προσωπική ανέλιξη επί των ημερών του, παικτών που έμοιαζαν ανήμποροι να βοηθήσουν.
Από «κομμένος» το καλοκαίρι του 2021, απόλυτος πρωταγωνιστής λίγους μήνες μετά. Η διαλυμένη ψυχολογία του Ισπανού μεσοεπιθετικού έχει μετατραπεί σε εμπιστοσύνη στον προπονητή, στις δυνατότητές του και στο δέσιμο με τον σύλλογο (ελπίδα ότι όλα αυτά θα παίξουν ρόλο στην επέκταση συμβολαίου). Η παρέμβαση Γιοβάνοβιτς να στείλει τον Αϊτόρ επάνω στην πλευρά του Βιεϊρίνια άλλαξε τη ροή του αγώνα. Πέραν των πρακτικών ζητημάτων διαχείρισης, όμως, αποτυπώνει το εύπλαστο εργαλείο στο οποίο μετατράπηκε ο Αϊτόρ στα χέρια του προπονητή.
Δεν σταματούν οι παρεμβάσεις του, πάντως, μόνο εκεί. Ο Σάντσες πραγματοποίησε μία από τις πιο μεστές εμφανίσεις απέναντι στον ΠΑΟΚ, δικαιώνοντας την επιθυμία του Γιοβάνοβιτς να μείνει και φέτος. Ειδικά από τη στιγμή που ο Βαγιαννίδης προορίζεται για πιο μπροστά, καλύτερη επιλογή από τον Αργεντινό δύσκολα θα γινόταν. Υπό την έννοια ότι γνωρίζει την ομάδα και έχει προσαρμοστεί στον ρόλο του συμπληρωματικού. Ο Κότσιρας, που δεν έπαιξε στην Τούμπα, μπόρεσε να τα βγάλει πέρα στην αρχική πίεση που του ασκήθηκε, λόγω των μέτριων εμφανίσεων. Το πόσο έλειψε, μαζί με τον Παλάσιος, από τη δεξιά πλευρά φάνηκε έως την αλλαγή πλευράς του Αϊτόρ και στη Θεσσαλονίκη.
Αυτά που έχει περάσει ο Δημήτρης Κουρμπέλης στον Παναθηναϊκό είναι για να γράφει βιβλίο. Από το «κραχ» του 2018, το ΟΧΙ στον ΠΑΟΚ, την παραμονή στην ομάδα όταν αυτή βιοποριζόταν με ψίχουλα, τον σοβαρό τραυματισμό που τον έβγαλε για μήνες εκτός δράσης. Την κακή ψυχολογία, η οποία ήρθε ως φυσικό επακόλουθο, έως την επιστροφή στην 11άδα. Ο Γιοβάνοβιτς έχει και σε αυτή την κατάσταση υψηλή προσφορά, δείχνοντας εμπιστοσύνη σε Έλληνα ποδοσφαιριστή – σημείο αναφοράς για το Τριφύλλι.
Ενδεικτικά αποδείχτηκε πως την αδυναμία ο κόουτς Γιοβάνοβιτς τη μετατρέπει σε πλεονέκτημα. Σε ισχύ. Όχι μόνο στη διαχείριση δυναμικού, αλλά και στο γήπεδο. Ναι, κάποιες φορές αργεί να παρέμβει από τον πάγκο. Ναι, είναι πολύ καλύτερος στο να προετοιμάζει το σύνολο από το να διαφοροποιεί δεδομένα στην εξέλιξη του αγώνα. Ποιος να του πει κάτι, όμως, όταν το 0-1 στη Λεωφόρο από την ΑΕΚ έγινε 2-1 και θα μπορούσε να «φύγει» στο 5-1; Ποιος να του πει κάτι, όμως, όταν το 1-0 από τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα έγινε με άνεση 1-2;
Και στον μεταγραφικό σχεδιασμό, ο Γιοβάνοβιτς άκουσε πολλά από όλους μας. Άλλα δικαιολογημένα, άλλα υπερβολικά. Οκτώβριο μήνα Σένκεφελντ και Μάγκνουσον έβγαλαν το πρώτο 90λεπτο μαζί, λόγω συγκυριών. Ο Μπερνάρ προσπαθεί να προσαρμοστεί στην τακτική της ομάδας, αφήνοντας στην άκρη το δικό του τρόπο παιχνιδιού. Η επιρροή του Σπόραρ, με γκολ, ασίστ, κερδισμένα πέναλτι, εμφανής. Ο τρόπος που «κούμπωσε» ο Τσέριν στην 11άδα μνημειώδης. Η αποδοχή ρόλου από τον Γκάνεα και η αγωνιστική «τιμιότητα» όταν καλύπτει τον Χουάνκαρ, μεγάλο προσόν. Με αυτά ως δεδομένα, ο Παναθηναϊκός μπορεί να πατάει στη γη αλλά να σκέφτεται τον ουρανό…
