RADIO
Λάμπρος Γκαραγκάνης
Ο Παναθηναϊκός καλείται να διαχειριστεί τον χαρακτηρισμό της καλύτερης ελληνικής ομάδας, που δικαίως κερδίζει στο γήπεδο. Γράφει ο Λ. Γκαραγκάνης.
Ο Παναθηναϊκός δεν.. φύτρωσε ξαφνικά ένα πρωί, ώστε να μπορεί να νικάει την ΑΕΚ (του ισχυρότερου και πιο γεμάτου ρόστερ) με ανατροπή και, τελικά, με χαρακτηριστική άνεση. Πέρυσι τέτοιον καιρό αναρωτηθήκαμε φωναχτά «Αν είδατε καλύτερη ομάδα στην πρεμιέρα του Πρωταθλήματος;». Χλεύη ακόμα και εντός των τειχών. Στο τέλος του 2021 αναρωτηθήκαμε, επίσης, φωναχτά «Ποια άλλη ελληνική ομάδα να ζηλέψει ο Παναθηναϊκός και γιατί;». Μία από τα ίδια. Η συνέχεια είναι γνωστή, οπότε ό,τι συμβαίνει σήμερα για ορισμένους κρίνεται ευλόγως φυσιολογικό.
Ή μάλλον πιο σωστά, ο ίδιος ο Παναθηναϊκός αδίκησε τον εαυτό του για πολλοστή φορά. Χαμένο τετ α τετ του Σπόραρ (επιλέγει την κλειστή γωνία του Στάνκοβιτς με το κακό του πόδι). Άστοχη κεφαλιά, εξ επαφής, του Κουρμπέλη. Λανθασμένη επιλογή του, όμως απίθανου συνολικά, Παλάσιος στις καθυστερήσεις να τελειώσει μονάχος τη φάση και να μην «σπάσει» την μπάλα. Τα δοκάρια είναι και ζήτημα ατυχίας, αφού του Αϊτόρ δεν έγινε για γκολ για εκατοστά και του Παλάσιος ανάγκασε τον γκολκίπερ Στάνκονιτς σε μία από τις επεμβάσεις της χρονιάς. Είναι απαραίτητο, στα επόμενα παιχνίδια, το Τριφύλλι να βρίσκει με καλύτερη αποτελεσματικότητα γκολ σε open play. Θα έχει τελειοποιήσει την επιθετική λειτουργία του και τις μοναδικές αρετές των εξτρέμ που διαθέτει.
Ο Αχιλλέας Πούγγουρας είναι από τους ελάχιστους παίκτες που απέμειναν στο ρόστερ από την υπέρβαση του 2018, όπου ο Παναθηναϊκός προσπάθησε να κρατηθεί όρθιος με τις ελάχιστες παροχές που είχε επιλέξει να τον δοκιμάσει η διοίκηση. Άκουσε πολλά, πέρασε τραυματισμούς, βρέθηκε ακόμα και στην πόρτα της εξόδου ως «κομμένος», ωστόσο σε αυτήν την εκκίνηση του Πρωταθλήματος παραμένει μία από τις πιο αξιόπιστες λύσεις στα μετόπισθεν. Ο πιο… επιθετικός παίκτης των γηπεδούχων στο 1ο ημίχρονο με την ΑΕΚ, με επτά κινήσεις προς την εστία του αντιπάλου να αρχίζουν από τα πόδια του.
Για όσους δεν έχουν αντιληφθεί τι συνέβη, ο Παναθηναϊκός δέχτηκε γκολ και 2-3 καλές ευκαιρίες από την ΑΕΚ, έχοντας φτάσει 4η αγωνιστική με 1 γκολ παθητικό με τους Πούγγουρα και Σάρλια να έχουν, ουσιαστικά, αντικαταστήσει αναγκαστικά τούς βασικούς Σένκεφελντ και Μάγκνσουσον. Για τον Κροάτη, τα πράγματα ήταν αρκετά χειρότερα διότι δεν τον είχε συνηθίσει ο κόσμος όπως τον Έλληνα στόπερ. Άκουσε από την αρχή πολλά, έχοντας αποδείξει πως πάντα – με τα λάθη του μέσα – είναι τίμιος. Έχοντας βγάλει επιτυχώς δύσκολες αποστολές όσο βρίσκεται στα μέρη μας. Για να μπορέσει να μπει ξανά ο Μάγκνουσον στην 11άδα, αξίζει να σημειωθεί, θα πρέπει να βγει ο Πούγγουρας από την κύρια εξίσωση, διότι ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς τον βλέπει ως αριστερό στόπερ (παρά το γεγονός ότι στην καριέρα του παίζει δεξιός στόπερ και μπακ).
Αντικειμενικά μιλώντας δεν υπάρχει κάποιος παίκτης του Παναθηναϊκού, στο ματς με την ΑΕΚ, που να μην αξίζει θετικών σχολίων. Ο Γκάνεα έκανε το κενό του Χουάνκαρ να μην φαίνεται, ο Μπρινιόλι ένα χρειάστηκε να το βγάλει (πλην του γκολ) και το έβγαλε (απόκρουση στην ενέργεια Αραούχο). Ίσως η καλύτερη ευστοχία που θα έπρεπε να έχει ο Σπόραρ (ένα κερδισμένο πέναλτι και ένα γκολ ο απολογισμός του πάντως) και το μέτριο 1ο ημίχρονο του «κομπιούτερ» Πέρεθ που φταίει στο 0-1) χρίζουν αρνητικών επισημάνσεων. Ειδική μνεία πρέπει να γίνει στον Τσέριν, ο οποίος έχει μπει στον ρόλο του από πολύ νωρίς και δείχνει τεράστιο προσδοκώμενο αλωνίζοντας μεσοαμυντικά τον χώρο.
Ο Αϊτόρ θα έπρεπε να έχει επεκτείνει χθες, διότι μιλάμε για τον δεύτερο πιο επιδραστικό παίκτη στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού. Με πρώτο, φυσικά, τον παικταρά Παλάσιος που χαίρεσαι να τον βλέπεις. Αυτός δημιουργεί το απρόβλεπτο. Αυτός «τρέχει» τις αντίπαλες άμυνες. Αυτός ισορροπεί το παιχνίδι του Παναθηναϊκού από τα δεξιά, όταν (τεχνητά και έξυπνα) ο προπονητής σε κάθε πρώτο 30λεπτο αγώνα ρίχνει το βάρος αριστερά με Χουάνκαρ και Αϊτόρ. Για λίγο βγήκε, στο τέλος του ματς, και φάνηκε η απουσία του από την 11άδα. Απλώς αναντικατάστατος.
Συγκλονιστική η είδηση πως ο ρέφερι Σιδηρόπουλος σφυρίζει το Πόρτο – Λεβερκούζεν για το Champions League. Τσουτσουρώσαμε… Ορθώς σφυρίζει στην Ευρώπη, διότι εκεί προφανώς κρίθηκε ικανός να το κάνει. Δεν διακατέχεται από ενδεχόμενα πάθη του, ούτε από μεροληπτικές αποφάσεις εναντίον συγκεκριμένων ομάδων στην Ελλάδα. Ότι ορίστηκε να σφυρίξει σε αγώνα υψηλού επιπέδου, δεν μειώνει ούτε τις κακές προθέσεις του παρασκηνίου να τον επιλέξει αρχικά στο Παναθηναϊκός – ΑΕΚ, ούτε αναιρεί τις διαιτησίες στις οποίες έχει πρωταγωνιστήσει με το Τριφύλλι στο επίκεντρο.
Η ΑΕΚ είναι λογικό να διαμαρτύρεται. Με -6 βαθμούς θα μπει στο νέο της γήπεδο, έχοντας κάνει ειλικρινώς μία σημαντική επένδυση σε ρόστερ (η τετραπλή αλλαγή Αλμέιδα αναδεικνύει το βάθος ρόστερ, σε σχέση με τον Παναθηναϊκό, αρκεί κανείς να δει πως όσοι μπήκαν είναι ισοϋψείς των αλλαγών). Επενδύει, επίσης, στις φωνές περί αδικίας με φόντο το άμεσο μέλλον. Ο Παναθηναϊκός επιβάλλεται να ζητάει 50:50 διαιτησίες από εδώ και πέρα και για πάντα, αποκλειστικά με ξένους διαιτητές στα παιχνίδια του.
Στο κομμάτι των μεταγραφών, ο κόουτς ζητάει ενίσχυση αν και το «ας έρθει πρώτα ο ένας παίκτης» της συνέντευξης Τύπου δεν άρεσε. Ο Παναθηναϊκός θέλει δύο χαφ και φορ, ώστε να ανέβει επίπεδο σε πληρότητα (πριν λίγο καιρό λέγαμε και για στόπερ, αλλά οι Σάρλια – Πούγγουρας τα πηγαίνουν καλά οπότε προέχουν άλλες γραμμές). Αναμένουμε εξελίξεις… Τελειώνοντας με τις σκόρπιες σκέψεις, συμπαθάτε με, όμως το πριμ Αλαφούζου για το 4×4 δεν είναι είδηση και, ειλικρινώς, δεν θα έπρεπε να απασχολεί κανέναν Παναθηναϊκό. Για τα διπλά λεφτά, ο ίδιος άνθρωπος υποβίβασε την ομάδα το 2018 ελέω οφειλής στον Βέμερ. Δεν είναι ούτε διχόνοια, ούτε αρνητισμός. Απλή πραγματικότητα…
