Ο Παναθηναϊκός του Ιβάν Γιοβάνοβιτς επιβάλλεται να ξεμπλέξει από τα κουσούρια του πρόσφατου παρελθόντος. Γράφει ο Λ. Γκαραγκάνης.

Ο αρχικός τρόπος προσέγγισης του Ιβάν Γιοβάνοβιτς στο έργο που έχει αναλάβει στο Τριφύλλι δείχνει σοβαρότητα και έναν απαραίτητο υπερσυγκεντρωτισμό αρμοδιοτήτων, απαραίτητο για να σουλουπωθεί το περυσινό χάλι. Ο νέος τεχνικός του Τριφυλλιού φέρνει το δικό του επιτελείο, επαγγελματίες τούς οποίους περιλούζει με εμπιστοσύνη στον σχεδιασμό του συνόλου που έχει στο μυαλό του.

Οι βοηθοί του Χρήστος Κόντης και Νίκος Κολομπούρδας, οι αναλυτές αγώνων και αντιπάλων Πρέντραγκ Έρακ και Γιώργος Μαρτάκος, ο νέος γυμναστής Δημήτρης Δανιηλίδης συνθέτουν το πιο πλήρες επιτελείο προπονητή που θα εργαστεί στους Πράσινους τα τελευταία χρόνια, μετά την ομάδα Δώνη. Μπορεί το συγκεκριμένο κομμάτι σχεδιασμού να μην λέει απολύτως τίποτα στον απλό φίλαθλο, όμως δείχνει πολλά. Κυρίως ότι ο Γιοβάνοβιτς είναι αποφασισμένος να επιτύχει ή να αποτύχει με τους δικούς του όρους. Όχι με αυτούς που θα του θέσουν άλλοι.

Όχι σε απόλυτο βαθμό, διότι ένας κανονικός τεχνικός διευθυντής και όχι «μπαλώματα» είναι απαραίτητος στον οργανισμό από τη στιγμή που πιθανότατα δεν θα συνεχίσει ο Πιέρ Ντρεοσί. Ο υπερσυγκεντρωτισμός αρμοδιοτήτων έχει τα θετικά αλλά και τα αρνητικά του, ειδικά αν ένα κομμάτι τους δεν υλοποιείται από επαγγελματίες και απόλυτους γνώστες. Αυτό, πράγματι, συμβαίνει στη διαχείριση σημαντικών υποθέσεων τώρα (μεταγραφές, αποδεσμεύσεις, δανεισμοί) και επιβάλλεται να διορθωθεί το συντομότερο.

Παναθηναϊκός: Οι περιπτώσεις Μπατάλια και Μακέντα

Κάθε… μήνας του μέλιτος κρύβει ενθουσιασμό, ωστόσο δεν αρκεί αυτό για την επιστροφή του Παναθηναϊκού. Αν δεν τηρηθεί απαρέγκλιτα το πλάνο, λέξη που έχει καταντήσει ανέκδοτο τα τελευταία χρόνια στο Τριφύλλι, κανένας Γιοβάνοβιτς δεν είναι θαυματοποιός. Δεν μπορεί, δηλαδή, όσο πιστός στις αρχές και τις ιδέες του και αν παραμείνει, να απαγκιστρώσει από τον οργανισμό των Πράσινων τα κουσούρια του πρόσφατου παρελθόντος.

Οι διευκρινήσεις επάνω σε δύο περιπτώσεις που απασχόλησαν το ρεπορτάζ τις τελευταίες ημέρες λένε πολλά για τον τρόπο που κινείται ο Σέρβος. Η περυσινή, γενικότερα, συμπεριφορά του Φεντερίκο Μακέντα θα έπρεπε να τον έχει καταστήσει persona non grata για τον νέο του τεχνικό. Δεν θα έπρεπε να συζητείται, αυτή τη στιγμή, αν θα μείνει ή αν θα φύγει αλλά πώς θα φύγει και ποιος θα ενδιαφερθεί να λυτρώσει τον Παναθηναϊκό από το περυσινό ολίσθημα επέκτασης συμβολαίου του που τορπίλισε τον όποιο σχεδιασμό Ρόκα και Πογιάτος.

Ο Παναθηναϊκός χρειάζεται φορ, ο Γιοβάνοβιτς αργά ή γρήγορα θα ζητήσει καθαρόαιμο στράικερ, ωστόσο – ό,τι συμβόλαιο και αν έχει ο Ιταλός, που αποτελεί περιουσιακό στοιχείο της ομάδας – η προσέγγισή του για τον Μακέντα είναι απολύτως σωστή. Πρώτα θα τον συναναστραφεί, θα τον δει πώς δουλεύει υπό τις οδηγίες του και μετά θα αποφασίσει. Αναφορικά με την υπόθεση του Ροντρίγκο Μπατάλια, που φαίνεται να μην υπάρχει καν καπνός παρά τα δημοσιεύματα της έγκυρης πορτογαλικής εφημερίδας Record, η ατζέντα του προπονητή είναι αυτή που μετράει.

Ο Γιοβάνοβιτς φαίνεται να μην έχει καν ασχοληθεί με τον παίκτη, αλλά και αν αυτό έχει γίνει προφανώς υπάρχουν άλλες περιπτώσεις που τον ενδιαφέρουν περισσότερο. Σε τέτοιο ύψος συμβολαίου, στο εκατομμύριο περίπου, ο Σέρβος έχει την ατζέντα να φέρει ποδοσφαιριστή στη θέση του κεντρικού χαφ που δεν θα έρθει στο Τριφύλλι από ανάγκη, αλλά γιατί θέλει να βοηθήσει, να βοηθηθεί και να προσφέρει πραγματικά.

Θα είναι εκτός τόπου και χρόνου στάση, να κριθεί a priori ο τρόπος που ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς σκέφτεται και ενεργεί. Οι πρώτες του κινήσεις αποδεικνύουν τη σοβαρότητα και το υψηλό γνωστικό πεδίο στο τι χρειάζεται το κλαμπ. Απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχία είναι να βοηθηθεί με οποιονδήποτε δυνατό τρόπο. Ίσως θα πρέπει και ο ίδιος να βάλει νερό στο κρασί του και να προτείνει την έλευση νέου τεχνικού διευθυντή. Ή κάποιου, τέλος πάντων, αφήνοντας στην άκρη τους τίτλους και τις επωνυμίες θέσεων, ο οποίος να μπορεί να αντιληφθεί ποδοσφαιρικά πώς θα βοηθήσει τον σύλλογο σε κρίσιμες υποθέσεις. Τις οποίες δεν γίνεται να χειριστεί ο προπονητής, αλλά ούτε είναι επιτρεπτό και αποδεκτό ό,τι συμβαίνει τώρα.