Ο Χρήστος Σούτος γράφει τα αρκετά εγκλήματα εις βάρος γυναικών από τους συντρόφους τους το τελευταίο διάστημα.

Φαντάζομαι την φράση αυτή την έχετε ακούσει πολλάκις τον τελευταίο καιρό. Τα μαζεμένα εγκλήματα εις βάρος γυναικών από τους συντρόφους τους την έχουν φέρει στην καθημερινότητα μας από διάφορες πλευρές. Η φράση αυτή καθεαυτή είναι από μόνη της γεμάτη ρατσιστικές αναφορές. Πρώτον τι πάει να πει λευκός; Για να σκοτώσει κάποιος έναν άνθρωπο πρέπει να έχει συγκεκριμένο χρώμα δέρματος; Όχι δα. Δεύτερον τι πάει να πει straight; Για να αφαιρέσει κάποιος μια ανθρώπινη ζωή πρέπει να έχει συγκεκριμένη σεξουαλική προτίμηση; Όχι δα. Τρίτον τι πάει να πει άνδρας; Στην ιστορία των εγκλημάτων μόνο συγκεκριμένο φύλο δολοφονεί; Δεν νομίζω.

Ο λόγος που μπαίνω σε αυτή την λίγο πρόχειρη ανάλυση, δεν είναι φυσικά για να χαϊδέψω ένα ορισμένο ακροατήριο, ούτε για να αλλάξω την συζήτηση που έχει ανοίξει στην κοινωνία για την βία εντός των σχέσεων και τις πολλές, αν και με διαφορετικά χαρακτηριστικά, δολοφονίες γυναικών το τελευταίο διάστημα. Το ακριβώς αντίθετο. Ο βασικός μου στόχος είναι άλλος. Να αναδειχθεί η υποκρισία και κυρίως να πάψει η τάση να τοποθετούμε ταμπέλες ανάλογα με την τρέχουσα επικαιρότητα. Σε αυτό το πρίσμα εντάσσεται και η έννοια της λέξης γυναικοκτονία. Εξηγούμαι.

Η βία σε μια σχέση, από όπου και αν προέρχεται είναι καταδικαστέα. Η βία δεν είναι μόνο σωματική. Μπορεί να είναι λεκτική, με έντονη για παράδειγμα την τάση υποτίμησης του ενός συντρόφου από τον άλλο, μπορεί να είναι ψυχολογική ακόμα και οικονομική. Οι άνδρες ανέκαθεν, δυστυχώς, είχαν την πρωτιά, αλλά δεν είναι λίγα και τα αντίθετα περιστατικά. Τους άνδρες που έγιναν δολοφόνοι, κάποιες μάνες τους γέννησαν, κάποιες οικογένειες τους εξέθρεψαν, κάποιες σύντροφοι τους ανέχθηκαν. Δεν έγιναν εν μια νυκτί τα τέρατα που σκότωσαν. Τι σημαίνει αυτό;

Σημαίνει πως η διαπαιδαγώγηση ενός καλού συντρόφου ξεκινά από την αρχή της ζωής μας. Ένα παιδί που βλέπει τον γονιό του να χειροδικεί, που βλέπει τον γονιό του να προσβάλει, που βλέπει τον γονιό του να βρίζει και να φωνάζει μέσα και έξω από το σπίτι, είναι δυστυχώς εύκολο να εκλάβει ως φυσιολογική μια τέτοια συμπεριφορά. Το αποτέλεσμα θα είναι να τη μεταφέρει και στις δικές του σχέσεις στο μέλλον. Σημαίνει πως εάν ένας κακοποιητικός σύντροφος απολαμβάνει την ανοχή του ζευγαριού του, θα συνεχίσει να το κάνει και είναι δεδομένο πως μέρα με τη μέρα, σχέση με την σχέση θα γίνεται όλο και περισσότερο οξύς, όλο και περισσότερο βίαιος. Τέρμα, λοιπόν, στην ανοχή.

Ο πραγματικός άνδρας δεν έχει να κάνει ούτε με το χρώμα, ούτε με την σεξουαλική προτίμηση, ούτε με την ηλικία. Ο πραγματικός άνδρας είναι αυτός που σέβεται τον ή την σύντροφό του, που είναι εκεί για να του ή της εξασφαλίσει ένα ασφαλές και υγιές περιβάλλον ανάπτυξης της σχέσης. Ο πραγματικός άνδρας έχει μάθει ότι ο ρόλος του δεν είναι του μπράβου ή του νταή, αλλά του συνοδοιπόρου στην ζωή, του ισότιμου μέλους της σχέσης.

Μην δαιμονοποιούμε επομένως ένα ολόκληρο φύλο για τις συμπεριφορές ορισμένων. Προσωπικά δεν θεωρώ, όπως και παρά πολλοί εκεί έξω, ότι έχω κάποιο κοινό χαρακτηριστικό με τους δολοφόνους αυτούς πλην των όποιων κοινών ανατομικών χαρακτηριστικών. Ο άνδρας δεν κρίνεται από το τι κουβαλάει στο παντελόνι του, αλλά από το τι υπάρχει στην ψυχή του, στην καρδιά του. Η γυναίκα, για κάθε άνδρα που σέβεται τον εαυτό του, είναι ο λόγος για να ζεις, για να δημιουργείς, για να προσφέρεις, για να ονειρεύεσαι, για να αγαπάς. Τα υπόλοιπα είναι για λαϊκή κατανάλωση και οδηγούν την κουβέντα σε τεχνητούς διαχωρισμούς και ρατσιστικές πρακτικές.