Κάταλιν Κις: Η πρώην αθλήτρια του βόλεϊ και νυν προπονήτρια στον Απολλώνιο μίλησε την μητρότητα, τις διακρίσεις στον αθλητισμό και όχι μόνο αλλά και για τη ζωή της.

Για το πώς τη βοήθησε ο αθλητισμός στη ζωή της, τη μητρότητα αλλά και τις διακρίσεις μίλησε η Κάταλιν Κις.

Η πρώην αθλήτρια του βόλεϊ και νυν προπονήτρια στον Απολλώνιο μίλησε στην εκπομπή «Sports Citizens by Vice» για τα χρόνια του αθλητισμού, τη μητρότητα αλλά και τις διακρίσεις που υπάρχουν.

«Πλέον είμαι προπονήτρια. Έπαιξα επαγγελματικά για δύο χρόνια αφού γεννήθηκε ο γιος μου. Δεν ήταν καθόλου εύκολο γιατί όταν ήταν οκτώ μηνών πήγαμε στην Κύπρο για μία σεζόν στην Λεμεσό. Εκείνος κι εγώ μαζί. Ήταν πάρα πολύ δύσκολο. Πιστεύω ότι οι γυναίκες αθλήτριες αλλάζουν όταν γίνονται μαμάδες. Δεν είναι αρνητικό. Υπάρχουν πολλές αθλήτριες, παραδείγματα. Είναι ένας στόχος ακόμη πιο δύσκολος, να γυρίσει μετά την εγκυμοσύνη, να προπονείται να φτιάξει το σώμα της. Πρέπει να αποδείξεις σε όλον τον κόσμο ότι ακόμη μπορείς, ακόμη αξίζεις και όταν έχεις ένα παιδί που σε έχει ανάγκη συνέχεια» είπε αρχικά η Κάταλιν Κις.

Για τα χρήματα που λαμβάνουν οι αθλήτριες βόλεϊ:

«Για εμάς είναι ακόμη πιο δύσκολο. Παίρνουμε λιγότερα χρήματα από τους άνδρες αθλητές ανεξάρτητα από το άθλημα γιατί το γυναικείο βόλεϊ είναι πιο διάσημο από το αντρικό και τραβάει περισσότερο κόσμο και το beach volley και το βόλεϊ σάλας. Παρόλα αυτά παίρνουμε λιγότερα χρήματα στο ίδιο επίπεδο. Είναι πιο δύσκολο γιατί υπάρχουν περισσότερες γυναικείες ομάδες και είναι πιο δύσκολο κάποιος να καταφέρει να φτάσει στο κορυφαίο επίπεδο. Να πάει για παράδειγμα στην Ιταλία να βγει πρωταθλητής, να κουβαλάει την οικογένεια μαζί. Στους άνδρες γίνεται πιο εύκολα. Στις γυναίκες είναι πάντα μία επιλογή. Εγώ για παράδειγμα πήρα το παιδί δύο φορές και στη Θεσσαλονίκη και την Κύπρο μαζί μου αλλά ήταν πάρα πολύ δύσκολο γιατί ο σύζυγος δεν μπορούσε να έρθει μαζί. Κάπου το 2020 πιστεύω ότι ας είναι κάποιος ηθοποιός, αθλητής, δημοσιογράφος δε θα έπρεπε να μετράει αν είναι γυναίκα ή άνδρας».

Για τις διακρίσεις που υπάρχουν στον χώρο του αθλητισμού:

«Είμαι σίγουρη ότι υπάρχει. Δεν ξέρω γιατί οι αθλητές συνήθως δεν έχουν φωνή. Γι αυτό και εκτιμώ αυτή την ευκαιρία πάρα πολύ. Γιατί σαν αθλήτρια πάντα έλεγα σε συνεντεύξεις ότι θέλω να μιλήσω στο γήπεδο και τα αποτελέσματα μιλάνε και οι νίκες. Δεν είναι έτσι όμως γιατί έχουμε κι εμείς ευθύνη. Ειδικά αυτοί που είναι γνωστοί και σε υψηλό επίπεδο. Ο κόσμος τους σέβεται. Δεν μπορούμε να πούμε πια ότι οι αθλητές δεν σπουδάζουν και δεν είναι έξυπνοι άνθρωποι. Σχεδόν όλοι έχουν ένα πτυχίο γιατί και το σύστημα μας επιτρέπει να κάνουμε δύο πράγματα ταυτόχρονα. Μερικές φορές με ρωτάνε “Εσύ δεν πρόλαβες να σπουδάσεις με τον αθλητισμό δεν το κατάφερες” κι έχω ένα μεταπτυχιακό. Μπορεί να μην έχουμε χρόνο να ασχοληθούμε με αυτό που σπουδάσαμε αλλά έχουμε χρόνο για να κάνουμε κι αυτό το κομμάτι που χρειάζεται στη ζωή. Γιατί δεν βγάζουμε εκατομμύρια και μπορεί μετά τον αθλητισμό κάποιος να πρέπει να ακολουθήσει μία άλλη καριέρα»

Για τις συνθήκες που επικρατούν στην Ελλάδα: «Είχα κι εδώ προτάσεις. Δεν είχα πρόβλημα να βρω ομάδα και συμβόλαια. Ίσως αυτό που μπορούσα να κάνω λίγο καλύτερα σε άλλες χώρες ήταν να δουλέψω σε καλύτερες συνθήκες, σε πιο εύκολες συνθήκες. Εδώ ο αθλητισμός για εμένα στην Ελλάδα οι αθλητές δεν έχουν τα πράγματα που αξίζουν. Πολλές φορές δεν μπορούμε να δουλέψουμε τόσο σωστά και να φέρουμε το αποτέλεσμα που θέλαμε με τους αθλητές που έχουμε».

Για το τι κέρδισε μέσω του αθλητισμού:

«Είναι μία ευκαιρία κάποιος να φύγει από κάποιες συνθήκες που γεννήθηκε. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχαμε πολλά εκεί που μεγάλωσα. Ο αθλητισμός με βοήθησε. Ήταν μία μεγάλη ευκαιρία να φύγω και να κάνω κάτι καλύτερο με τη ζωή μου. Μπορεί να σώσει ζωές και να μας δοκιμάσει πολλές φορές. Να δοκιμάσουμε τον εαυτό μας και να είμαστε περήφανοι για κάτι που παλέψαμε και κερδίσαμε. Είναι τρομερό το συναίσθημα».