Ο Ζακ ήταν ένα σούπερ ήρωας που σκορπούσε glitter και αγάπη. Πέρασαν τρία χρόνια από την πιο άνανδρη δολοφονία ενός αθώου στη μέση του δρόμου και ακόμη δεν έχει αποδοθεί δικαιοσύνη.

Ήταν Σάββατο, 3 Δεκεμβρίου 2016 όταν έκανα την παρουσίαση του βιβλίου μου “Kink Motel” στο ‘Σπίτι της Στρέλλας’. Δεν υπήρχε πιο κατάλληλο πρόσωπο από τον Ζακ για να πλαισιώσει τη βραδιά που δεν έμοιαζε σε τίποτα με μια κλασσική παρουσίαση ενός αφηγήματος.

Η Zackie ήρθε στην ώρα της και μαζί διαλέξαμε στο καμαρίνι το τι θα φορούσε στις δυο εμφανίσεις που θα πραγματοποιούσε. Με ξανθιά περούκα, μαύρο δερμάτινο κολάν και ένα κόκκινο κορμάκι με μεγάλα κοψίματα που άφηνε από μέσα να φαίνεται το σουτιέν της, ψηλοτάκουνες γόβες και κρατώντας ένα μαστίγιο καλωσόριζε τον κόσμο στην είσοδο του εμβληματικού αρχοντικού στο Γκάζι όπου γυρίστηκε η ταινία του Πάνου Κούτρα ‘Στρέλλα’ με πρωταγωνίστρια την Μίνα Ορφανού και τους έδινε ένα αναμνηστικό gift bag που περιείχε οργανικά σαπούνια σε σχήμα καρδιάς και heart shaped handmade cookies μαύρης σοκολάτας. Ή alter ego persona του δικού μας David Bowie έκανε εντυπωσιακό το καλωσόρισμα έχοντας μια ατάκα για κάθε καλεσμένο. Kαι κέρδιζε τους πάντες από την πρώτη στιγμή. Είχε αυτό το χάρισμα.

Στη δεύτερη εμφάνισή της ντίβαρε με ένα μάξι λεοπάρ φόρεμα το οποίο σέταρε με ένα μποά και έκανε ένα αστείρευτο διαδραστικό stand up comedy κρατώντας το vibe ψηλά για περισσότερες από 2 ώρες με το κοινό να την αποθεώνει χειροκροτώντας ασταμάτητα καθ’ όλη τη διάρκεια του show. Όταν τελείωσε την performance της, την αγκάλιασα, τη φίλησα, την ευχαρίστησα και της είπα πως χωρίς εκείνη δεν θα ήταν τίποτα τόσο όμορφο. Αυτή ήταν μια βραδιά με τον Ζακ, η δική μου βραδιά.

Τον είχα δει πρώτη φορά όταν βγήκε στο πάλκο του Club Κούκλες, χόρεψε, τραγούδησε και μου έκανε αμέσως τόσο μεγάλη εντύπωση που ήθελα να τον γνωρίσω. Ακολούθησαν μερικές συνεντεύξεις, αρκετό chatting και η ανταλλαγή πάρα πολλών αστείων σε σχεδόν καθημερινή βάση μέσα από τα social media μας. Κάθε ανάρτηση του Ζαχαρία ήταν ένα μικρό έπος. Ο Ζακ δεν ήταν ήρωας όπως μας κατηγορούν μερικοί ότι προσπαθούμε να τον ανακηρύξουμε. Ήταν όμως σούπερ ήρωας. Ένας σούπερ ήρωας που μεταμορφωνόταν και σκορπούσε glitter, γέλιο και αγάπη τριγύρω.

Είχαμε πάνω μας το ίδιο τατουάζ, τη φράση rebel heart. Η δική του σταμάτησε να χτυπάει μετά από μια από τις πιο χυδαίες επιθέσεις που έχει δεχθεί άνθρωπος σε αυτή τη χώρα κάπου στους δρόμους του κέντρου. Η δική μου ράγισε όταν το έμαθα και ακόμα μετά από τρία χρόνια δεν σταματάει να κάνει κρακ κάθε φορά που τον θυμάμαι, μιλάω ή γράφω για εκείνον. Ακόμα περισσότερο όμως, πονάει όταν κάποιοι τολμούν να αναφερθούν σε αυτόν με χαρακτηρισμούς όπως πρεζάκιας, ληστής, αδερφή και ότι άλλο σιχαμένο υπάρχει μέσα τους και ξεχύνεται σαν πράσινος εμετός προς τα έξω. Ο Ζακ θα τους συγχωρούσε όλους. Είχε τόσο μεγάλη και τόσο επαναστατημένη καρδιά. Αν μας βλέπεις από κει ψηλά, σίγουρα βάζεις ένα τσιπουράκι Ζackie.