Οι Ιταλοί είναι… μανούλα στο να αρπάζουν τρόπαια ή προκρίσεις από τους γηπεδούχους. Γράφει ο Σωτήρης Γεωργίου

Μπορεί να είμαι κλασικός μπασκετάνθρωπος αλλά… γράφω και πολλά χρόνια με περιγραφές στην εποχή του κρατικού ραδιοφώνου και στο ποδόσφαιρο που πάντα μου άρεσε και απλά πλέον δεν υπάρχει τόσος χρόνος να τα προλαβαίνεις όλα! Όμως ένα EURO ή ένα Μουντιάλ δεν χάνεται! Στις μεταμεσονύχτιες εκπομπές μου στον OverFm 104.9 είχα πει ότι βλέπω Ιταλία ή Αγγλία ,όχι βέβαια ότι ήταν δα και καμία πρόβλεψη βόμβα! Αλλά τελικά αυτός ήταν ο τελικός που πήγε σε ιταλικά χέρια και βύθισε στην λύπη το Λονδίνο για μια ακόμα φορά….Οι Ιταλοί είναι …μανούλα στο να αρπάζουν τρόπαια ή προκρίσεις από τους γηπεδούχους και το έπραξαν και πάλι χωρίς το γνωστό κατενάτσιο αλλά με ένα σύγχρονο ποδόσφαιρο με την υπογραφή του 56χρονου Ρομπέρτο Μαντσίνι! Η επιστροφή της “Σκουάντρα Ατζούρα” λοιπόν που πριν 3 χρόνια έμεινε άκουσον άκουσον εκτός και είδε από τον καναπέ το Μουντιάλ του 2018! Και όμως έκανε ολική επαναφορά,”λίφτνγκ” και με τον Μαντσίνι έφτιαξε ένα νέο σύνολο που πολύ γρήγορα έφερε την ιστορική ομάδα και χώρα στην κορυφή της Ευρώπης.

Μια Ιταλία που… φώναζε προ του EURO ότι είναι στα μεγάλα φαβορί με 34 πλέον παιχνίδια αήττητη ,σκοράροντας ανελλιπώς και παίζοντας ένα ωραίο σύγχρονο ποδόσφαιρο με κατοχή της μπάλας και δημιουργία και χωρίς τα πολύ μεγάλα ονόματα. Δουλειά του κόουτς Μαντσίνι ασφαλώς. Που δεν φοβήθηκε παρά το χειρότερο δυνατό ξεκίνημα. Η οικοδέσποινα του τελικού Αγγλία με 60000 φίλους της στην κερκίδα έκανε το ιδανικό ξεκίνημα αλλά πνίγηκε στο άγχος της. Ισως τελικά να της ήταν καλύτερο να μην είχε προηγηθεί…! Ο Σαουθγκέιτ μάλλον αιφνιδίασε τον Μαντσίνι με τους τρεις στόπερ στην άμυνα που έδιναν την δυνατότητα να προωθούνται τα μπακ του και με το καλημέρα στην πρώτη φάση με τον τρόπο αυτό από τα πλάγια και από τα μπακ η Αγγλία έκανε το 1-0 στο 2′ και μαζί και ένα ονειρικό ξεκίνημα για τελικό. Και εντός έδρας και γκολ από τα αποδυτήρια… Και μάλιστα στο πρώτο 20λεπτο η Ιταλία ψαχνόταν. Μάλλον αυτό πλήρωσε και η Αγγλία τελικά. Οτι δηλαδή έμεινε στο 1-0 και προσπάθησε να το κρατήσει σαν παλιά Ιταλία και όχι με την ψυχολογία και την έδρα να φουλάρει για να καθαρίσει από το ημίχρονο τον τελικό! Η Ιταλία με την πάροδο του χρόνου βρήκε τα πατηματά της σε ένα τελικό χωρίς πολλές φάσεις. Αλλά όταν έχεις συνέχεια την μπάλα και ο αντιπαλος το άγχος θα σου κάτσει η φάση. Και έτσι έγινε το 1-1 στο 67′ και μετά ήταν και οι δύο σαν να περίμεναν την παράταση και τα πέναλτι! Μάλιστα η Αγγλία που θα είχε και το παραπάνω άγχος στην διαδικασία θα έπρεπε λογικά να κυνηγήσει το γκολ τίτλου αλλά δεν το έκανε. Και τελικά παραμένει πάλι χωρίς ένα τίτλο πρωταθλητή Ευρώπης στην ιστορία της! Και με πολύ γκρίνια για τον Σαουθγκέιτ και για τις επιλογές του στα πέναλτις με τους νεαρούς βασικά που επιλέχθηκαν και τα έχασαν και που γι αυτό προφανώς μπήκαν σαν αλλαγές στο τέλος.

Αλλά και εδώ είναι μεγάλο θέμα γιατί η Αγγλία δεν έχει τους έμπειρους και βετεράνους για την περίσταση και δεν ξέρουμε αν δεν ήθελαν όσοι επιλέχθηκαν (πχ Κέιν)να πάνε στο τέλος ή επιθυμούσαν να εκτελέσουν πρώτοι. Οπως και να έχει το άγχος έπνιξε τους Άγγλους στην διαδικασία .Μια Αγγλία που παρουσίασε πάντως μια σοβαρή και μετρημένη ομάδα με πολύ τακτική προφανώς επηρρεασμένη και από την διεθνοποίηση του ποδοσφαίρου της. Μια Αγγλία πολύ προσεκτική στην άμυνα με παιχνίδι χώρου και φάσεων και όχι της κλασικής Βρετανικής σχολής. Στα τουρνουά αυτά με πολλές καλές ομάδες δεν είναι και λίγο πράμα να πας τελικό καθώς εύκολα γίνεται η ζημιά και συνεπώς παρά την πίκρα είναι επιτυχημένη η πορεία της. Η “Σκουάντρα Ατζούρα” λόγω του σερί της και του ποιοτικού της ποδοσφαίρου ήταν ένα κλικ μπροστά στα προγνωστικά και ουσιαστικά δικαίως πηρε τον τίτλο και επιστρέφει στον θρόνο και στην ελίτ και μάλιστα με μέλλον μπροστά της. Ο Τζανλουίτζι Ντοναρούμα στα 21 του παίκτης της Παρί πλέον,έδειξε ότι είναι το νέο μεγάλο όνομα των πορτιέρο. Και επίσης είναι και μια δικαιολογία για τους Άγγλους καθώς μιλάμε για ένα τερματοφύλακα του 1.95μ που με τέτοιο ύψος έχεις περισσότερες πιθανότητες να αποκρούσεις ένα πέναλτι. Και ο νεαρός Ιταλός έπιασε δύο στα πέντε! Και θύμισε Σμάιχελ παίρνοντας και τον τίτλο του MVP! Γενικά πάντως ήταν ένα ωραίο EURO που με την παρουσία και κόσμου (χωρίς μάσκες)μας έκανε να ξεχάσουμε την πανδημία. Μια διοργάνωση που παρά τη κόπωση των παικτών από τα συνεχόμενα ματς σε ένα πιεσμένο πρόγραμμα,είχε πολλες ωραίες στιγμές,θρίλερ,παρατάσεις,ανατρεπτικά νοκ άουτ με πολλά γκολ (σύνολο 142!),ένταση και υψηλό επίπεδο ενέργειας στο παιχνίδι. Ευτυχώς δεν είχαμε και τα χειρότερα μετά το αρχικό σοκ στο Δανία-Φινλανδία με την κατάρρευση Έρικσεν και μας άρεσαν και οι στιγμές στο τέλος με την αγκαλιά των δύο κόουτς Μαντσίνι-Σαουθγκέιτ αλλά και το υψηλό γενικότερα επίπεδο ποδοσφαιρικής και ευγενούς άμιλλας στον τελικό! Καλό …Μουντιάλ πια!