Δεν είναι ανικανότητα, είναι -στυτική- δυσλειτουργία. Εξηγεί πως έχουν τα πράγματα η Έλενα Φάκου. Η ΑΕΚ φοβάται. Ας πάρει σκύλο, λένε κάποιοι. Όποιος φοβάται, πέφτει και κοιμάται μερικοί άλλοι. Εγώ λέω ότι δεν φοβάται ακριβώς, αλλά περισσότερο αγχώνεται γιατί πιέζεται και όποιος νιώθει έτσι δεν αποδίδει, εκτός αν πάψει να πιέζεται. Πως θα γίνει αυτό; […]

Δεν είναι ανικανότητα, είναι -στυτική- δυσλειτουργία. Εξηγεί πως έχουν τα πράγματα η Έλενα Φάκου.

Η ΑΕΚ φοβάται. Ας πάρει σκύλο, λένε κάποιοι. Όποιος φοβάται, πέφτει και κοιμάται μερικοί άλλοι. Εγώ λέω ότι δεν φοβάται ακριβώς, αλλά περισσότερο αγχώνεται γιατί πιέζεται και όποιος νιώθει έτσι δεν αποδίδει, εκτός αν πάψει να πιέζεται. Πως θα γίνει αυτό; Όπως ξεμπλοκάρατε κι εσείς εκείνη τη φορά που πέσατε με μια γυναίκα στο κρεβάτι, δεν τα καταφέρατε, όχι επειδή είχατε κάποιο χρόνιο σοβαρό πρόβλημα, αλλά επειδή αντιμετωπίσατε μια ξαφνική και παροδική στυτική δυσλειτουργία. Και μην μου πείτε ότι δεν σας έχει συμβεί ποτέ. Απλώς μάλλον δεν έχετε κάνει στο μυαλό σας αυτή τη σύγκριση.

Και μάλιστα, δεν έφταιγε κάτι σοβαρό τότε, ίσως να έφταιγε η κούραση ή η κακή ψυχολογία σας: η αποτυχία όμως ήρθε. Και μετά, τι έγινε; Επειδή ήδη νιώθατε άσχημα ότι αποτύχατε, αγχωνόσασταν ότι δεν θα τα καταφέρνατε και την επόμενη φορά. Κι ακριβώς επειδή αγχωνόσασταν, το σκεφτόσασταν ασταμάτητα, αυτό γιγαντωνόταν μέσα σας και τελικά πάλι δεν τα καταφέρνατε. Ο ρόλος της συντρόφου σας εκείνη ακριβώς την κομβική στιγμή όμως ήταν καταλυτικός: αν άρχιζε να γκρινιάζει, να ρωτάει, να παραπονιέται, να κλαίει μάλλον δεν σας βοήθησε καθόλου. Αν όμως ήταν υποστηρικτική και συζητούσε μαζί σας ποιο είναι το πρόβλημα ή σας καθησύχαζε πώς όλα θα πάνε καλά και δεν πειράζει μια πρόσκαιρη αποτυχία, τότε μάλλον σας βοήθησε να το ξεπεράσετε πολύ πιο εύκολα. Μήπως θυμηθήκατε;

Οπωσδήποτε σε αυτή τη διαδικασία ο προπονητής μπορεί να βοηθήσει πολύ. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι ο ειδικός, ο γιατρός που επισκεφθήκατε τότε που αντιμετωπίσατε την περαστική στυτική δυσλειτουργία σας. Σας συμβούλευσε, σας έκανε τις απαραίτητες εξετάσεις και σας έδωσε τις σχετικές κατευθύνσεις. Αν όμως έκρινε πως το πρόβλημά σας είναι καθαρά ψυχολογικό, εκεί σταματούσαν οι αρμοδιότητές του. Μετά ήταν θέμα δικό σας και της συντρόφου σας. Αν εκείνη σας κοιτούσε με το μάτι μισόκλειστο από κάτω μέχρι πάνω κάθε φορά που πέφτατε στο κρεβάτι, προφανώς και δεν σας βοηθούσε καθόλου. Μήπως ο κόσμος της ΑΕΚ πρέπει να γίνει μια πιο υποστηρικτική σύντροφος για την ομάδα του; Έχει αναρωτηθεί μήπως την πρεσάρει με την αρνητική και κακή κριτική;

Κανείς δεν αμφισβητεί πως η ΑΕΚ είναι μια μεγάλη ομάδα και πρέπει να τιμήσει την ιστορία της. Επίσης, κανείς δεν αμφισβητεί ότι ο λαός της Ένωσης την αγαπά και θέλει το καλό της. Αλλά είναι λιγάκι ξεκάθαρο ότι η ομάδα περνάει ένα – μακρύ, μαζί σας – διάστημα κομπλαρίσματος και δεν μπορεί να αποδώσει. Όσο την πιέζει και την αγχώνει μάλλον δεν την βοηθάει. Ας γίνει λοιπόν η υποστηρικτική σύντροφος που έκανε κι εσάς κάποτε να ξεμπλοκάρετε, να ξαναβρείτε τον εαυτό σας και να σκοράρετε.