Δικαίως ο Κάτας αποτελεί παρελθόν ακόμα και αν είχε την ευκαιρία να μείνει σε μια ομάδα που δεν έχει πλέον υψηλο μπάτζετ και απαιτήσεις κανείς. Αλλά δεν έπεισε σε τίποτα. Γράφει ο Σωτήρης Γεωργίου

Η παρουσία του Όντεντ Κάτας, παλιού άσου της ομάδας και για μερικούς μήνες προπονητή του Παναθηναϊκού, έλαβε τέλος. Λογικά και απλά. Και αναμενόμενα. Και ας ήρθε με… τυμπανοκρουσίες βασικά λόγω ονόματος σαν παίκτης. Εμείς από την αρχή είπαμε ότι είναι ένα στοίχημα ο ΠΑΟ για τον ίδιο αλλά και αυτός για την ομάδα. Αν και ήρθε σε μια ομάδα με…ηλεκτρική καρέκλα για τους προπονητές, εν τούτοις χωρίς αξιώσεις στην Ευρωλίγκα λόγω της μείωσης του μπάτζετ και χωρίς εμπλοκή Γιαννακόπουλου αλλά και βασικά χωρίς τον Ολυμπιακό στην Α1 ,όλα ήταν βατά. Μιας και δεν γινόταν να χαθεί το νταμπλ στην Ελλάδα.

Αλλά η κατάκτηση του νταμπλ δεν θα τον κρατούσε και στην θέση του αν δεν έβλεπε ο κόσμος κάτι. Γενικά ο Κάτας δεν είχε κάνει ποτέ το βήμα εκτός Ισραήλ και δεν είχε κάνει και κάτι ιδιαίτερο προπονητικά στην χώρα του που είναι γυρολόγος και λόγω και ονόματος και έλλειψης καλών τεχνικών πια (πάνε οι εποχές Γκέρσον κτλ, Μπλατ κτλ) είναι στην Εθνική. Και ήταν και στην μετά την Μακάμπ ι(πήγε αλλά δεν έπιασε)δεύτερη καλύτερη ομάδα την Χάποελ Ιερ. Το στοίχημα να βγει από τα σύνορα και να πετύχει, μάλλον απέτυχε.. Και μαζί και ο ΠΑΟ δεν βρήκε τελικά την ευκαιρία. Αναμενόμενα όμως.

Γιατί; Γιατί ο Κάτας πέραν της καριέρας του και εδώ στον ΠΑΟ επίσης και της συμπαθής του παρουσίας, προπονητικά δεν έχει επιδείξει κάτι. Και εκτός αυτού το μπάσκετ του Ισραήλ με το ραν εντ γκαν στιλ και το Αμερικάνικο γενικά, δεν ταιριάζει στην Ελλάδα. Ο Κάτας αρέσκεται σε ένα χαρούμενο μπάσκετ και τίποτα άλλο. Δεν μπόρεσε στον ΠΑΟ να αλλάξει κάτι. Ακόμα και οι τίτλοι ήρθαν αγχωτικά. Ακόμα και ο τελικός με ήττα από το Λαύριο ήταν κάτι που ενόχλησε και λογικά. Η πρόκριση με το 3-1 με την ΑΕΚ που έπαιξε καλύτερα στην σειρά επίσης ενόχλησε. Γενικά ο ΠΑΟ πήρε… χωρίς αντίπαλο βασικά τους εγχώριους τίτλους αλλά χωρίς καλό μπάσκετ και ας αποκτήθηκε και ο Χεζόνια. Εδώ βέβαια δεν φτάιει ο Κάτας που ο πάικτης δεν έκανε την διαφορά.

Ομως ο Παναθηναϊκός αγχώθηκε να πάρει το κύπελλο με τον Προμηθέα (στο καλάθι στο 38′!)και μάλιστα στο ΟΑΚΑ και έχασε δύο ματς με ΑΕΚ και Λαύριο! Το μπάσκετ του ΠΑΟ δεν άρεσε και ας είχε διαφορά δυναμικότητας. Δεν μπόρεσε να βελτιώσει παρά μόνο παροδικά την άμυνα. Δεν μπόρεσε να βρει ένα πλέι μέικερ! Και στην Ευρωλίγκα η ομάδα τερμάτισε μια θέση πάνω από την υποτιθέμενη γραμμή υποβιβασμού! Και μόλις μια νίκη πάνω από την θέση αυτή και τον Ερ Αστέρα! Η μοναδική επιτυχία του Κάτας και αυτή που τον κράτησε άνετα ουσιαστικά την σεζόν στον πάγκο ήταν η νίκη στο ΣΕΦ με τον Ολυμπιακό.

Από μόνη της αυτή η νίκη λόγω του αντιπάλου αλλά και εκεί πράγματι το εξαιρετικό κοουτσάρισμα του Ισραηλινού του έδωσε μιας και ήταν και στην αρχή του βασικά, την μεγάλη πίστωση χρόνου. Ομως η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Ο ΠΑΟ προβλημάτισε, ο Κάτας δεν ανέδειξε το τρομερό όπως θα έπρεπε δίδυμο Παπαγιάννη -Μήτογλου και μάλιστα ο χρόνος συμμετοχής του πρώτου μειώθηκε σχεδόν 10΄ καθώς ο Κάτας ήθελε άλλο στιλ μπάσκετ και τον Έλληνα σέντερ να βγαινει μακρυά πολλές φορές από το καλάθι! Και ο Παναθηναϊκός δεν ήταν καλύτερος από την ομάδα του Βόβορα. Μερικές εξάρσεις θετικές και τέλος. Καμία διάρκεια ακόμα και όταν τελείωσε η Ευρωλίγκα και μπερδεμένα σχήματα με συνεχόμενες κουραστικές αλλαγές και τον Κάτας να δέχεται και σε κάθε παιχνίδι και μια τεχνική ποινή για την γκρίνια του. Πολλές φορές ξεχνούσε να πάρει τάιμ άουτ και πολλές φορές καμία αντίδραση ενώ η ομάδα του δεν έστριβε… Δικαίως ο Κάτας αποτελεί παρελθόν ακόμα και αν είχε την ευκαιρία να μείνει σε μια ομάδα που δεν έχει πλέον υψηλο μπάτζετ και απαιτήσεις κανείς. Αλλά δεν έπεισε σε τίποτα….